ขาย “ขยะ” ซื้อ “ขยะ” ใช้ของในมือไม่ให้เกิด “ขยะ” คุณเชื่อไหม? ทุกวันนี้โลกทั้งใบกำลังหมุนด้วยเรื่อง “ขยะ” โดยสมบูรณ์ อ่ะ ถ้ายังไม่เชื่อว่าวันนี้ผู้คนเริ่ม crazy เรื่องขยะมากน้อยแค่ไหน ลองดูว่าธุรกิจในอุตสาหกรรมไหนบ้างที่ไม่เอาเรื่องขยะเข้าไปบรรจุในกลยุทธ์นั้น? แคมเปญที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศมีหลายระดับตั้งแต่ระดับอสังหาฯ จนมาถึงบรรจุภัณฑ์ใส่อาหารในมือ “พี่ ๆ มาซื้ออันนี้หน่อยดิ มันรีไซเคิลจากขยะนะ รักษ์โลก” ถ้าใครพูดประโยคนี้เมื่อหลายปีที่แล้วก่อนกระแสรักษ์โลกจะมาถึง เราจะแค่ฟังมัน แต่ไม่อยากจะควักเงินในกระเป๋าให้เท่าไหร่ เราอาจจะถามราคามัน แต่พอรู้ว่า process อื่นของมันที่ทำให้มันแพง เราจะบอกว่า “งั้นซื้อของใหม่ดีกว่า” ส่ายหน้าแล้วก็ซื้อของใหม่เพิ่มขยะกันไป ส่วนของมือสองนี่ไม่ต้องพูดถึง เพราะมักจะมีคนพูดว่า “เอามาจากศพไหนก็ไม่รู้” หรือไม่ก็เรื่อง “ระวังเชื้อโรค” ค่านิยมเรื่องการรักษ์โลกก็เลยมีแต่จิตสำนึก แต่จิตอยากจะซื้อไม่ค่อยเกิดเท่าไหร่ แยกขยะไม่ใช่หน้าที่เรา โลกร้อนก็ไม่น่าจะเกิดทันเราตาย ก่อนหน้านี้คนในประเทศเราไม่มีความคิดเรื่องระบบการแยกขยะ เราคิดว่าถ้าแยกจากต้นทาง พอรถเขียว กทม. เก็บไปก็เอาไปรวมกัน ไม่เชื่อประโยชน์ที่มหาศาลที่กลับมาจากขยะ และไม่เชื่อเท่าไหร่ว่าขยะจะนำกลับมาสร้างคุณค่าได้ วันนี้พอธารน้ำแข็งละลาย อุณหภูมิสูงขึ้น ทั่วโลกตื่นตัว มาเรียม พะยูนที่คนไทยรักต้องสังเวยชีวิตไป จนถึงสารพิษจากไมโครพลาสติกที่เรากำลังจะได้กินมันผ่านเนื้อสัตว์ในแหล่งน้ำปนเปื้อน ทำให้เรารู้สึกว่ามันใกล้ตัวกว่าที่คิด