เคยไหมครับ ชอบเพลงของศิลปินหญิงคนหนึ่งมาก ๆ อยากนำมาร้อง อยากนำมาส่งให้สาว ๆ อินกับความหมาย แต่ติดตรงที่เนื้อเพลงดันใช้สรรพนามเป็นเพศตรงข้ามกับเรา เช่น คุณไม่สามารถส่งเพลงที่มีท่อนร้องว่า “I Love You Boy” ไปให้แฟนได้ หรือบางทีทำนองเพลงมันก็หวานจ๋อยจนไม่เข้ากับลุคและใบหน้าของคุณสักนิด แม้คุณจะซาบซึ้งกับเนื้อหาในเพลงเสียเต็มประดาก็เถอะ อีกกรณีก็คือการร้องตามนี่แหละครับ บางทีเราชอบเพลงนี้มาก ๆ แต่ไม่สามารถขึ้นคีย์สูงได้แบบเขา ทำให้จำเป็นต้องหาเวอร์ชันผู้ชายสักคนมาไกด์ก่อนจะร้องจริง หรือบางทีคุณก็แค่อยากฟังเพลงที่เพราะขนาดนี้ในฟีลใหม่ ๆ ในแนวดนตรีที่ตัวเองชอบก็เท่านั้น ถึงแม้จะฟังดูเป็นปัญหาเล็กน้อย แต่ UNLOCKMEN เข้าใจคุณ วันนี้เราจึงมาแนะนำ 10 เพลงจากศิลปินหญิงที่ถูกชายหนุ่มนำมาคัฟเวอร์ใหม่ ให้คุณได้ฟังเพลงเพราะเพลงเดิมด้วยสไตล์ที่ต่างออกไป If I Ain’t Got You – James Bay  Original: Alicia Keys อันที่จริงเราเคยแนะนำเพลงนี้ไปแล้วใน WEEKLY PLAYLIST รวม 7 เพลงคัฟเวอร์เจ๋ง ๆ ในครั้งก่อน แต่เผื่อบางคนที่พลาดไป เราเลยขออนุญาตหยิบขึ้นมาพูดถึงกันอีกครั้ง เพราะเพลง

เชื่อเหลือเกินว่ามีผูัใช้งานสมาร์ตทีวีจำนวนไม่น้อย ตัดสินใจถอยทีวีสุดสมาร์ตเครื่องใหม่ ด้วยความหวังที่จะใช้เปิดช่องโปรดจาก YouTube เอาไว้นอนดูชิลล์ ๆ แบบเต็มตาบนจอใหญ่ แต่สุดท้ายกลับมาพบความจริงที่ว่าแอปฯ YouTube บนทีวีดันไม่สามารถเสิร์ชด้วยการพิมพ์ Keyword ภาษาไทยซะอย่างนั้น เจอแบบนี้เข้าไปแม้ภาษาอังกฤษจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับพวกเรา แต่ในเมื่อคลิปรายการที่อยากดูมันใช้ชื่อไทย ยังไงก็หนีไม่พ้นที่จะต้องค้นคลิปโดยใช้ภาษาแม่ จนสุดท้ายต้องแก้ปัญหาด้วยการยิงแอปฯ YouTube จากมือถือขึ้นหน้าจอทีวี เพียงเพื่อจะได้ใช้ภาษาไทยในการเสิร์ช ซึ่งเป็นอะไรที่ดูวุ่นวายหลายขั้นตอน หลุดคอนเซ็ปต์การใช้งานสมาร์ตทีวี ที่ควรจะสมาร์ต สะดวก ง่ายดาย ไปไกลโข งานนี้ใครที่เพิ่งถอยสมาร์ตทีวีมาสด ๆ ร้อน ๆ คงต้องทำใจใช้วิธีการเสิร์ชคลิปบนมือถือให้เรียบร้อย แล้วยิง YouTube ขึ้นไปเล่นบนจอทีวีแก้ขัดไปก่อน ส่วนใครที่กำลังมองหาสมาร์ตทีวีครื่องใหม่ บอกเลยว่าคุณคือผู้โชคดีที่มาถูกที่ถูกเวลา เพราะคอลัมน์ Toys for Boys ในวันนี้ เราจะมาแนะนำ SAMSUNG UHD TV RU7200 สมาร์ตทีวีรุ่นใหม่ ที่เรียกได้ว่าเป็นไอเท็มเด็ดเพื่อหนุ่มไทยสายบันเทิง พร้อมจบทุกปัญหาวุ่นวาย ทลายกำแพงด้านภาษากับความสามารถในการเสิร์ชคลิป YouTube ด้วยภาษาไทยง่าย ๆ จบได้ในตัวแบบไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์เสริม แค่เปิดแอปฯ YouTube

หากคุณเป็นหนึ่งคนที่ติดตามข่าวสารรอบโลกในช่วงนี้ เชื่อว่า ‘การประท้วงในฮ่องกง’ คือหนึ่งในเหตุการณ์ที่คุณกำลังติดตามอย่างใกล้ชิด (คุณสามารถอ่านข้อมูลเรื่องนี้เต็ม ๆ ได้ที่นี่ คลิก ) ในหน้าประวัติศาสตร์แห่งวงการเพลง ที่ใดมีการประท้วงที่นั่นย่อมมีบทเพลงปลุกใจ เหล่าศิลปินผู้มีจุดยืนมักจะนำเรื่องราว ความคิด หรือทัศนคติของตัวเองที่มีต่อเหตุการณ์นั้น ๆ มาถ่ายทอดผ่านผลงานของตัวเอง และเมื่อวันเวลาล่วงเลยผ่าน การแสดงจุดยืนของพวกเขาในวันนั้น ล้วนเป็นมรดกที่ส่งต่ออิทธิพลทางความคิดบางอย่างสู่คนรุ่นหลังต่อไป ‘เพลงฮิปฮอป’ เรียกได้ว่าเป็นศิลปะและวัฒนธรรมแขนงหนึ่งที่อยู่คู่กับการประท้วงบนโลกนี้มาโดยตลอด เฉกเช่นที่บ้านเราเคยมีเพลง ‘ประเทศกูมี’ อันเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งบางเมื่อปีก่อน ชาวฮ่องกงก็มีศิลปินฮิปฮอปหลากหลายกลุ่มที่กำลังขับเคลื่อนสังคมในบ้านเกิดเมืองนอนตัวเองเช่นกัน ถึงแม้ศิลปินเมนสตรีมในฮ่องกงหลายคนจะแสดงตัวว่าอยู่ฝั่งเดียวกับรัฐบาล บ้างก็ไม่แม้แต่จะปริปากพูดเรื่องนี้ แต่ศิลปินนอกกระแสหลายคนก็กำลังเดินหน้าในการยืนหยัดจุดยืนของตน พวกเขามีความกล้าลุกขึ้นสร้างสรรค์บทเพลงที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ประท้วงในครั้งนี้เพื่อเป็นกระบอกเสียงให้คนในสังคม เพลงของพวกเขาถูกเผยแพร่จากใต้ดินขึ้นสู่บนดิน กลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างในเวลาอันรวดเร็ว โดยที่ไม่มีองค์กรหรือหน่วยงานใดให้ความสนับสนุน Credit: Joseph Chan หนึ่งในเพลงที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้คือเพลงที่ชื่อว่า FUCKTHEPOPO ของศิลปินที่ชื่อ JB (屌狗) ซึ่งคำว่า POPO ในที่นี้ก็ไม่ใช่อะไรที่ไหนแต่คือ Police หรือตำรวจนั่นเอง ไม่ว่าจะผ่านมากี่ยุคสมัย ฮิปฮอปกับตำรวจก็ดูจะเป็นสองสิ่งที่ไม่เคยลงรอยกัน โดยเพลงนี้ถูกปล่อยออกมาตั้งแต่วันที่ 25 มิถุนายนที่ผ่านมา และปัจจุบันยอดวิวใน Youtube พุ่งสูงถึง 1.8 ล้านกว่าวิวเป็นที่เรียบร้อย

Shonen Jump และอาจารย์ทาเคฮิโกะ อิโนอุเอะ ผู้เขียนการ์ตูน SLAM DUNK เตรียมปล่อยสมุดภาพชุด “SLAM DUCK ILLUSTRATION 2” ที่มาพร้อมงานอาร์ตเวิร์กชิ้นพิเศษจำนวนมาก รวมถึงภาพวาดที่ไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน! SLAM DUNK (แสลมดังก์) คือหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นหรือมังงะที่มีอิทธิพลต่อวัยรุ่นยุค 90’s ไม่เพียงแค่ในประเทศไทยแต่ทั่วทั้งโลก โดยทำให้วัยรุ่นได้รู้จักกับกีฬาบาสเกตบอลมากขึ้น รวมถึงเป็นแรงบันดาลใจให้ชายหนุ่มหลายคนตัดสินใจเริ่มเล่นกีฬาชนิดนี้อย่างจริงจัง และตอนนี้เวลาก็ผ่านมาถึง 29 ปีแล้ว นับตั้งแต่การ์ตูนตอนแรกเผยแพร่ออกมา มังงะในตำนานเรื่องนี้เขียนโดย อาจารย์ ทาเคฮิโกะ อิโนอุเอะ เผยแพร่ครั้งแรกทางนิตรสาร Shonen Jump ในระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม ปี 1990 ก่อนจะสิ้นสุดในวันที่ 17 มิถุนายนปี 1996 เป็นมังงะ 31 เล่มจบ นับเฉพาะในประเทศญี่ปุ่นก็ขายไปมากกว่า 120 ล้านเล่ม โดยความนิยมในเวลานั้นทำให้ผู้สร้างแอนิเมชันชั้นนำอย่าง Toei Animation นำมาสร้างเป็นภาพเคลื่อนไหว ก่อนเผยแพร่และถูกแปลไปหลายภาษาทั่วโลก ทั้งหมดทำให้ SLAM

“เราอาจเคยหลงใหลใช้เวลาร่วมกันชั่วขณะหนึ่ง แล้วเราก็พรากจากกัน พลัดหล่นหายไปในกาลเวลา” – โชติรส นาคสุทธิ์ ครั้งหนึ่งในชีวิตของทุกคนต้องเคยเอาตัวเองไปผูกไว้กับใครสักคนอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นการผูกมัดที่เต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตามที เพราะความสัมพันธ์เป็นเรื่องละเอียดอ่อนต้องใช้เวลาทำความรู้จักเพื่อเข้าใจกันและกัน ไม่ต่างจากศิลปะหรือแม้กระทั่งเซ็กซ์ระหว่างคนสองคน ต่างต้องใช้เวลาเพื่อคุ้นเคย ผูกพันเพื่อใกล้ชิด และคลายปมเชือกเพื่อจากลา เมื่อชีวิตความสัมพันธ์ของเราละม้ายคล้ายกับศิลปะที่ใช้เชือกพันธนาการร่างกายของมนุษย์อย่าง Shibari (ชิบาริ) จนบางครั้งแยกไม่ออก UNLOCKMEN จึงต้องการลงลึกสู่รายละเอียดทุกเรื่องที่สงสัย ดื่มด่ำกับทุกพันธนาการ จนให้กำเนิดอีเวนต์อาร์ต ๆ ที่เปิดโอกาสให้ทุกคนร่วมค้นหากันว่าศิลปะ พันธนาการ ดนตรี และความสัมพันธ์ มันมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรในงาน SHIBARI WORKSHOP x GARAGE: “FREEDOM FROM BONDAGE อีเวนต์เดียวแต่กลับได้ร่วมวงสนทนากับ Unnamedminor หญิงสาวที่เชี่ยวชาญเรื่อง ‘การมัด’ สไตล์ชิบาริอย่างลึกซึ้ง และลูกแก้ว-โชติรส หญิงสาวผู้บอกเล่าความสัมพันธ์อันหลากหลายออกมาเป็นตัวอักษรและพึงพอใจกับ ‘อิสระ’ ในความสัมพันธ์ ทั้งคู่นั่งแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างสถานการณ์ เพื่อค้นหาว่าการมัดกับอิสระจากความสัมพันธ์สามารถมาบรรจบกันได้หรือไม่ ก่อนสัมผัสกับบทสนทนาชวนให้คิดตามหรือดูการรัดรึงด้วยตาของตัวเอง แค่ก้าวเข้ามาภายในสตูดิโอเราจะเห็นโปสเตอร์ที่แปะเรียงราย ม่านสีแดง แสงไฟสลัว ควันจาง ๆ ดนตรีที่เปิดคลอ และเชือกกับห่วงที่ถูกห้อยไว้กลางห้อง โหมบรรยากาศรอบตัวให้น่าตื่นเต้นมากขึ้น ถ้อยคำเต็มไปด้วยความรู้สึกของลูกแก้วที่เอื้อนเอ่ยถึงความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนไปจนถึงหลายคน

หลังจากโลกจดจำจุดสิ้นสุดของมหาสงครามซูเปอร์ฮีโร่ครั้งยิ่งใหญ่ของปี 2019 กับภาพยนตร์เรื่อง Avengers: End Game (2019) เราก็ห่างหายจากหนังฮีโร่กันไปพักใหญ่ ทั้งค่าย Marvel และ DC ที่มีฮีโร่อยู่ในสังกัดมากมายต่างซุ่มเตรียมปล่อยโปรเจกต์ใหญ่สำหรับปี 2020 และในตอนนี้ก็มีแววว่าโลกของเรากำลังจะมีซูเปอร์ฮีโร่คนใหม่อีกครั้งในบทบาทของ Superman ที่เป็นชายผิวสี  ไอเดียที่ว่าค่ายหนังยักษ์ใหญ่อย่าง Warner Bros. อยากสร้างความสดใหม่ให้กับวงการหนังซูเปอร์ฮีโร่รายงานมาจากเว็บไซต์บันเทิงชื่อดัง Varity ว่า ผู้บริหารของค่ายหนังเรียกโปรดิวเซอร์แนวหน้าของวงการฮอลลีวูดเข้ามาพูดคุยเกี่ยวกับทิศทางใหม่ โดยรายชื่อผู้กำกับที่ว่าคือ J.J. Abrams ผู้เคยฝากผลงานไว้มากมายทั้งการกำกับทีวีซีรีส์เรื่อง Lost (2004) หนังอวกาศเรื่อง Star Trek Into Darkness (2013) รวมถึงภาพยนตร์มหากาพย์สงครามในตำนานอย่าง Star Wars: The Force Awakens (2015) และภาคล่าสุดกับ Star Wars: The Rise Of Skywalker (2019)  ก่อนหน้านี้ J.J. Abrams เพิ่งจะหมดสัญญากับค่าย

Deftones หากเอ่ยชื่อนี้ เชื่อว่าคอเพลงเฮฟวีเมทัลไม่มีใครไม่รู้จัก พวกเขาจัดว่าเป็นวงแนวหน้าของดนตรีสายนูเมทัลและสครีมโมในยุคบุกเบิก และเป็นหนึ่งในวงแรก ๆ ที่สับเปลี่ยนระหว่างริฟฟ์กีตาร์หนักหน่วงและการใช้เสียง ‘ว้าก’ บนดนตรีละเอียดอ่อน ก่อนจะขยับขยายแนวเพลง ทดลองซาวด์แปลกใหม่ไม่ซ้ำกันในแต่ละอัลบั้ม ด้วยสำเนียงการร้องอันมีเอกลักษณ์ของ ชิโน โมเรโน ฟรอนต์แมนของวง และการรักษามาตรฐานของวงอันยอดเยี่ยม Deftones จึงเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในวงร็อกที่ประสบความสำเร็จในระดับแนวหน้าของโลกก็ว่าได้ หากใครติดตามบทสัมภาษณ์หรือติดตามเรื่องราวของ ชิโน โมเรโน อยู่บ่อย ๆ คงพอจะทราบกันว่า ถึงแนวเพลงของ Deftones จะหนักหน่วง แต่ตัวชิโน เอง กลับมีรสนิยมทางดนตรีที่กว้างไกลไปกว่านั้นมาก หลังจากที่พวกเขาจัดเทศกาลดนตรีของตัวเองที่มีชื่อว่า “Deftones-curated festival” พวกเขาก็ได้เชิญ CHVRCHES (อ่านว่า เชิร์ส-เชส) วงซินธ์ป๊อปชื่อดังจากสกอตแลนด์ มาเป็นหนึ่งในไลน์อัปใหญ่ โดยให้ตำแหน่งพิเศษรองจากชื่อพวกเขาเลยทีเดียว ด้วยความที่เพลงของสองวงนี้ดูจะไปคนละทิศละทางกัน อีกทั้ง ลอว์เรน เมย์เบอร์รี นักร้องนำวง CHVRCHES ยังเป็นผู้หญิง (ที่มีเสียงใสกิ๊งราวกับนางฟ้า) อีกต่างหาก จึงสะกิดต่อมดราม่าขึ้นจนได้ เพราะ เจมี จาสตา นักร้องนำวง Hatebreed

เมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ‘Rocketman’ หนังชีวประวัติศิลปินชื่อก้องโลก เอลตัน จอห์น (Elton John) ก็เพิ่งจะเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ไปหมาด ๆ ถึงแม้กระแสในไทยจะไม่ได้หวือหวาเท่า Bohemian Rhapsody หนังชีวประวัติวง Queen แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ทำรายได้สูงถึง 100 ล้านเหรียญ (ยอดจากตาราง Box Office ทั่วโลก) จากทุนสร้างเพียง 40 ล้าน เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จไปอย่างงดงาม นอกจากตัวภาพยนตร์ที่บอกเล่าเรื่องราวเส้นทางชีวิตตั้งแต่เด็กจนโตก่อนจะมาเป็นท่านเซอร์เอลตัน จอห์นผู้ประสบความสำเร็จ สิ่งสำคัญเลยที่ทำให้หนังเรื่องนี้ทรงคุณค่าและให้แง่คิดมากมายคือความกล้านำเสนอด้านมืดของศิลปินมากความสามารถท่านนี้ เรียกได้ว่าเผยหมดเปลือกทั้งปัญหายาเสพติด ติดเซ็กซ์ และเสพติดการชอปปิงของเขา อย่างที่ทราบกันว่าภายหลังท่านเซอร์เอลตันได้เข้ารับการบำบัดและไม่ข้องเกี่ยวกับยาเสพติดมาเป็นระยะเวลานานแล้ว แต่ไอ้เรื่องเหล้ายาปลาปิ้งนี้จัดว่าเป็นของคู่กันกับบรรดาศิลปินชื่อดังยุค 70 เลยก็ว่าได้ ท่านเซอร์เอลตันจึงมักจะออกมาเล่าประสบการณ์แย่ ๆ สมัยที่แกเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดเพราะยาเสพติดให้เด็กรุ่นหลังได้ฟังเป็นอุทาหรณ์เสมอและเรื่องที่เรากำลังจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ก็เป็นหนึ่งในวีรกรรมของแกเช่นกัน (แต่อาจจะไม่ได้คอขาดบาดตายถึงขนาดนั้นนะครับ) เอลตัน จอห์นได้ออกมาเผยผ่านหนังสือ Me: Elton John อัตชีวประวัติอย่างเป็นทางการของตัวเขาเองว่า ครั้งหนึ่งเขาเคยเห็นมหาบุรุษแห่งดนตรีโฟล์กอย่าง บ็อบ ดีแลน เป็นคนสวน! ซึ่งความพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในครั้งนี้มียาเสพติดเป็นเหตุ และท่านเซอร์ก็ได้บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้เอาไว้ดังนี้ “ช่วงปลายยุค 80 ผมเคยจัดปาร์ตี้สุดเหวี่ยงใน LA ผมเชิญทุกคนที่รู้จักมาร่วมงาน

วงการเพลงเปลี่ยนแปลงไปในทุก ๆ ปี แต่กว่าจะเห็น ‘การเปลี่ยนแปลง’ ที่ว่าออกมาเป็นรูปเป็นร่างก็มักจะผ่านไปแล้ว 10 ปีให้หลัง สำหรับปี 2019 นี้ เพลงใดก็ตามที่ถูกปล่อยเมื่อปี 2009 จะมีอายุครบสิบปีพอดิบพอดี พูดแบบนี้ฟังดูราวกับผ่านมาเนิ่นนาน แต่อันที่จริงถ้านั่งย้อนฟังดี ๆ หลายเพลงที่คุณชอบในวันนั้นกลับยังวนฟังได้ไม่เก่า เหมือนถูกปล่อยออกมาเมื่อไม่นานนี้เอง WEEKLY PLAYLIST สัปดาห์นี้ต่อเนื่องมาจากบทความ “BACK TO 2009″ เปิดกรุเพลงฮิตเมื่อ 10 ปีก่อน” ที่เราได้พูดถึงอัลบั้มในความทรงจำกันไป ครั้งนี้เราเลยจะมาชวนคุณเจาะเวลาหาอดีต ย้อนวันวาน ทบทวนความทรงจำกันแบบเพลงต่อเพลง เชื่อว่าต้องมีผลงานศิลปินคนโปรดคุณติดบ้าง อย่างน้อยก็สักเพลงหนึ่ง! Right Round – Flo Rida ปี 2009 เป็นยุคที่ยังไม่มี EDM ในผับ! ส่วนมากจะเปิดเป็นเพลงฮิปฮอปผสมอิเล็กทรอนิกส์เสียส่วนมาก ทำให้ Flo Rida กลายเป็นศิลปินที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดในการเปิดในผับ ใครเพิ่งเริ่มเที่ยวยุคนั้นคงจะคิดถึงเพลงสไตล์นี้ไม่น้อย (เราก็คิดถึง) Hotel Room Service –

หลังจากซีรีส์ออริจินัลไทยเรื่องแรกลง Netflix แต่เรายังไม่มีโอกาสพูดถึง วันนี้พอมีโอกาสดูไป 4 Episodes รวด เราก็เจอประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจในเรื่องจนอยากนำมาเล่าต่อคือปรากฏการณ์ทางสังคมที่เรียกว่า “Psychogenic Illness” หรือ “อุปาทานหมู่” บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของซีรีส์ที่สอดคล้องกับ Psychogenic Illness แต่ไม่ได้สปอยล์เรื่องราวรายละเอียดภายในเรื่องจนปะติดปะต่อได้ หรือเฉลยปลายทางของเรื่อง ใครที่จะอ่านต่อไปลองเลือกตามวิจารณญาณก่อนว่าจะไปนั่งดูให้จบมาแล้วมาอ่าน หรือถ้าพร้อมก็เลื่อนลงไปอ่านตอนนี้เลย ปกติเวลาคิดถึงเรื่องอุปาทานหมู่แล้วคุณคิดถึงอะไร คนส่วนใหญ่คงมีภาพผีเข้า ของขึ้น ตัวสั่นแล่นเข้ามาในสมอง แต่ซีรีส์ “เคว้ง” นำเสนออีกมุมในแง่จิตวิทยาจากรูปแบบการตัดสินใจของตัวละคร ที่แหกกฎจนสร้างเป็นกฎใหม่ของสังคมและชวนให้เรามองเห็นความจริงของเรื่องนี้ซ้อนอยู่ในรูปแบบการใช้ชีวิตประจำวันด้วย พลอตเรื่องที่ออกแบบมาให้เจอกับสภาพกดดัน เรื่องของวัยรุ่นติดเกาะจำนวน 30 คนจากเหตุการณ์สึนามิ ทุกคนต้องสูญเสียสิ่งยึดเหนี่ยว ไม่มีผู้ใหญ่นำทาง ติดต่อใครไม่ได้ ไร้ที่พึ่ง ไร้สาธารณูปโภคกับทรัพยากร คล้ายระเบิดย่อม ๆ ที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อมารวมตัวกัน ภาวะการแสดงออกและการตัดสินใจจึงเป็นสิ่งยากจะคาดเดา “ลองขว้างมันใส่กระจกดูซิ เธอลังเลหรอ ทำไมล่ะ เพราะเธอรู้ว่าการปาก้อนหินใส่กระจกมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ” – ครูหลิน ประโยคสอนเรื่องอุปาทานหมู่ในเรื่องที่ตัวละครครูยกตัวอย่างเพื่ออธิบายให้นักเรียนในชั้นเข้าใจการทำงานของจิต เมื่อคนแรกลุกมาทำผิดคนแรกต้องรับกับความกดดันเรื่องการทำผิด แต่ถ้าจำนวนคนทำตามเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากคนปาก้อนหินก้อนแรกมีคนที่สอง สาม สี่ เพิ่มขึ้นมา สิ่งนี้จะสร้างบรรทัดฐานทางสังคมแบบใหม่ขึ้นมาทันที