เคยลองนับหรือไม่ว่าปกติแล้วมนุษย์เงินเดือนอย่างเรา ๆ ทำงานอาทิตย์ละกี่ชั่วโมง ? คำตอบที่ได้คือ 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ แต่พนักงานกินเงินเดือนส่วนใหญ่ในญี่ปุ่นจะต้องทำงานล่วงเวลาหนักถึง 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ จนสามารถเรียกว่าความขยันหมั่นเพียรและการทำงานหนักของชาวญี่ปุ่นกลายเป็นวัฒนธรรมไปแล้ว  อย่างไรก็ตาม ความขยันหมั่นเพียรที่มากจนเกินไปของคนญี่ปุ่นทำให้เกิดอาการ คาโรชิ (Karoshi syndrome) อาการเสียชีวิตจากการทำงานหนักจากโรคหัวใจ หลอดเลือด อาการซึมเศร้า และความเครียด และเหล่าพนักงานผู้ขยันขันแข็งบางคนก็หาทางแก้ปัญหาด้วยการออกไปดื่มเหล้าจนหัวทิ่ม UNLOCKMEN ได้รวบรวมภาพของมนุษย์เงินเดือนที่อ่อนล้าตามถนนหนทางและสถานที่ต่าง ๆ ในญี่ปุ่นมาให้ได้ดูกัน ที่มีทั้งคนที่ทำงานหนักจนต้องขอนอนสักงีบก่อนถึงบ้าน หรือเมาจนต้องนอนข้างถนนเพราะเดินไม่ไหว ไปจนถึงคนที่สิ้นหวังกับสิ่งที่ต้องเจออยู่ทุกวัน แม้เงินจะเป็นปัจจัยสำคัญและงานอาจหมายถึงคุณค่าและการมีชีวิตอยู่ แต่อะไรที่ล้นเกินจนเราไม่อาจแบ่งเวลาไปให้กับสิ่งอื่น ก็อาจหมายถึงความไม่พอดีที่เราต้องลุกขึ้นมาปรับตัว ช่วงวันหยุดนี้ก็อย่าลืมพักผ่อนชาร์จพลังให้ตัวเอง มีชีวิต มีเวลาให้ตัวเองบ้าง เพื่อกลับไปลุยทำงานต่อได้อย่างไม่เหนื่อยมากเกินไปนัก SOURCE

ตอนเด็กเราร้องไห้ได้ง่าย ทำให้เราไม่ต้องแบกความเครียดติดตัวเอาไว้ แต่เมื่อเราโตขึ้นกลับกลายเป็นว่าการร้องไห้มันคือเรื่องยากที่จะทำ เพราะวัฒนธรรมบอกเราว่าการร้องไห้คือความอ่อนแอของคนแพ้เท่านั้น? “If you cry once a week, you can live a stress-free life.” นี่คือ Quote คำสอนของ Mr. Hidefumi Yoshida หรือที่คนญี่ปุ่นเรียกกันว่า “namida sensei (Tears Sensei)” หรือกูรูด้านการร้องไห้ ผู้บุกเบิกให้คนญี่ปุ่นได้ตระหนักถึงความสำคัญของการเสียน้ำตา ซึ่งเป็นการระบายความเครียดที่ดียิ่งกว่าการหัวเราะหรือพักผ่อนทุกรูปแบบ ซึ่งอย่างที่เรารู้กันดีว่าวัฒนธรรมการทำงานหรือแม้แต่การเรียนในประเทศญี่ปุ่นนั้นทั้งหนัก การแข่งขันสูง และการต้องเอาใจผู้ใหญ่ ส่งผลให้คนทำงานมีอัตราประสบปัญหาสุขภาพจากความเครียดสูงมาก ตัวเลขสถิติการฆ่าตัวตายจากปัญหาจากความเครียดเกี่ยวกับการทำงานในปี 2018 พุ่งสูงเกิน 2,000 ราย ทำให้คำว่า Karoshi “death by overwork” กลายเป็นประเด็นที่หลายบริษัทในญี่ปุ่นต่างให้ความสนใจกันเป็นอย่างมาก ด้วยปัญหานี้เอง การระบายความเครียดที่อัดอั้นใจยากจะหาวิธีระบายของคนทำงานในญี่ปุ่นด้วยการร้องไห้จึงเป็น Solution ที่กำลังได้รับความนิยมมาก ด้วยคุณสมบัติของการหลั่งน้ำตา ที่ไม่ใช่แค่ปกป้องดวงตาจากอาการระคายเคือง แต่มันยังช่วยละลายความเครียดจากระบบประสาทซิมพาเทติกในสมอง (Parasympathetic nerve activity) ซึ่งเป็นระบบประสาทอัตโนมัติที่เราไม่สามารถสั่งการได้ เปรียบเสมือนระบบ

คุณคิดว่าใครเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดของยานพาหนะที่ใช้มากที่สุด? ยิ่งกว่าคนขับรถ ก็คือคนขับเครื่องบิน ที่ต้องเดินทางยาวนานหลายชั่วโมงข้ามประเทศ พร้อมผู้โดยสารจำนวนหลายร้อยคนที่อยู่ในความรับผิดชอบของกัปตันและผู้ช่วย ความพร้อมของเทคโนโลยีและความปลอดภัยของผู้โดยสาร จึงเป็นสองสิ่งที่นักบินมองข้ามไม่ได้อย่างเด็ดขาด ในขณะเดียวกัน กัปตันก็ต้องพยายามบินให้ถึงที่หมายด้วยความนุ่มนวลที่สุดด้วย รายละเอียดจากชีวิตการทำงานเหล่านี้ กลายเป็นส่วนนึงที่กัปตันมักจะมองหาในยานพาหนะประจำวันเช่นกัน รถยนต์ที่กัปตันเลือกใช้จึงมักจะเป็นรถยนต์ที่วางใจได้เลยว่ามีคุณภาพดี ระบบความปลอดภัยดี และมีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าแน่นอน ชื่อของ “ไชย์สุพัชร์ มูลศรีแก้ว” หรือ “กัปตันเทิน” เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะการเป็นนักบินหนุ่มรุ่นใหม่ที่น่าจับตา นอกเหนือจากอาชีพนักบินแล้ว เขาคือ “Turn JetRider” บล็อกเกอร์ท่องเที่ยวชื่อดังในโลกโซเชียล ผู้ผลิตคอนเทนต์ได้อย่างน่าสนใจจนมียอดฟอลโล่ว และยอดคนแชร์เนื้อหาเป็นจำนวนมาก วันนี้เราจะไปดูรถยนต์ Lexus ES 300h คู่ใจของกัปตัน และเหตุผลว่าทำไมเราจึงควรไปลองขับรถคันนี้ดูบ้างถ้ากำลังมองหารถยนต์คันใหม่ บนภาพลักษณ์ทั้งการเป็นนักบิน และการเป็น Influencer  ที่ประสบความสำเร็จ สามารถสะท้อนตัวตนแห่งความสมบูรณ์แบบออกมาได้อย่างชัดเจนในทุกมิติ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเลือกจึงเป็นสิ่งดีที่สุดไม่เว้นแม้แต่เรื่องรถยนต์ และล่าสุดกัปตันก็พึ่งจะได้ Lexus ES 300h รุ่นใหม่ล่าสุดมาใช้พอดี ความรู้สึกและประสบการณ์การขับที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและ Lexus ES 300h จะเป็นอย่างไร กัปตันเทินจะแชร์เรื่องราวเหล่านี้ให้คุณฟัง ในฐานะของผู้ควบคุมการบิน สิ่งที่กัปตันคนนี้ให้ความสำคัญมากที่สุดก่อนที่ไฟลท์ของเขาจะเริ่มต้นคืออะไร “เรื่องของความปลอดภัย (Safety) เป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ผมมั่นใจได้ว่าเที่ยวบินนี้จะพาผู้โดยสารถึงที่หมายได้อย่างไร้ข้อผิดพลาด สิ่งที่จะทำให้เกิดความมั่นใจและความปลอดภัยสูงสุด คือการได้รับข้อมูลการบินที่ครบถ้วนมากที่สุด

เราเคยชินกับการเรียนในระบบ และอยู่กับไม้บรรทัดทางสังคมที่บอกว่า “ปริญญา” เป็นเครื่องยืนยันความรู้ “เวลา” เป็นประสบการณ์ที่สั่งสมมาที่ทำให้เหนือกว่า ส่วน “ร่างกาย” ที่โรยรา สมองที่เริ่มล้าจากเลขอายุที่เพิ่มขึ้น คือเครื่องบอกความทรงภูมินั้น แต่โลกกว้างใบนี้ยังคงมีอีกหลายสิ่งที่เราไม่รู้ ชีวิตไม่ได้จบแค่ห้องเรียนและออฟฟิศที่เราต้องอยู่กับมันทุกวัน แค่ก้าวออกจากสถานที่เดิมระหว่างทางที่พบเจออาจจะเป็นห้องเรียนอีกห้องที่เรามองไม่เห็นหรือไม่เคยสังเกต เมื่อตัวเราเข้าใจเรื่องนี้ดี และมีกลุ่มคนที่เข้าใจเรื่องการเรียนรู้ และเก่งเรื่องพัฒนาศักยภาพอย่าง SEAC ศูนย์พัฒนาและส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตแห่งภูมิภาคอาเซียน จัดทอล์กเกี่ยวกับประเด็นนี้ UNLOCKMEN จึงไม่พลาดไปร่วมฟัง The Talk#LifeLongLearning หัวข้อ #TestofLife: ‘เรียนรู้’ สู่การสร้างทางเลือกชีวิตที่ไม่ยึดติดกรอบ ที่จัดขึ้นที่ The Garage ในวันที่ 27 มีนาคม 2562 ที่ผ่านมา สปีกเกอร์ 5 ท่านที่ได้รับเชิญมาพูดคุย มาจากต่างวัย ต่างสาขาอาชีพ ได้แก่ คุณพี – ดร. รพีรัฐ ธัญวัฒน์พรกุล (ที่ปรึกษาแก้ปัญหาการเงิน เจ้าของเพจ “มนุษย์เงินเดือนพันธุ์ใหม่”) คุณพลอย – พลอยไพลิน ตั้งประภาพร (นักแสดงและเจ้าของเพจพลอยเรียนจบแล้วทำอะไรต่อ?) คุณจุ้ย

ทันทีที่เดือนเมษายนมาถึง นอกจากวันหยุดยาวสะใจ อากาศร้อน กิจกรรมกลางแจ้งสุดระห่ำและสาว ๆ ในชุดเซ็กซี่ท้าแดดลมริมทะเล อีกอย่างหนึ่งที่ชายไทยอย่างเรา ๆ คงอดนึกถึงไม่ได้ คือเรื่องสำคัญอย่างวันคัดเลือกทหารกองประจำการ หรือ “การเกณฑ์ทหาร” ที่เราเรียก ๆ กันนั่นเอง การเกณฑ์ชายไทยมาเป็นทหารรับใช้ชาติอย่างเป็นกิจจะลักษณะเริ่มต้นตอนรัตนโกสิทร์ศก 124 (พ.ศ.2448) หรือเมื่อ 114 ปีก่อน โดยได้รับอิทธิพลเรื่องการเป็นทหารมืออาชีพมาจากชาติตะวันตก เพราะก่อนหน้านี้เราเกณฑ์ผู้ชายไปรบด้วยระบบไพร่ จนกระทั่งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงยกเลิกระบบไพร่และทาสนั่นเอง UNLOCKMEN เลยอาสาพาไปสำรวจประเทศอื่นกันบ้างว่าเขามีการเกณฑ์ทหารเหมือนบ้านเราไหม? หรือเขาบังคับทุกคนเป็นทหารกันหมดโดยไม่ต้องจับใบดำใบแดงกันเลย? แล้วถ้าเขาไม่เกณฑ์ทหารเขาหาคนไปเป็นทหารกันอย่างไร? เกาหลีใต้: เมื่อผู้ชายทุกคนต้องเป็นทหาร เริ่มด้วยประเทศแถบเอเชียอย่างเกาหลีใต้กันก่อนเลย ถ้าเราเคยแอบฟังสาว ๆ ผู้ประกาศตนเป็นติ่งเกาหลีคุยกันอยู่บ้าง เราคงเคยได้ยินมาว่านักร้องหนุ่มขวัญใจพวกเธอคนนั้นคนนี้ต้องตบเท้าเข้ากรมไปเป็นทหาร นอกจากจะทำให้พวกเธอต้องเสียน้ำตาไปหลายหยด เราก็อาจอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมนักร้องหนุ่มเกาหลีนี่ต้องโดนทหารไปซะทุกคน เขาเกณฑ์เฉพาะดาราหรือเปล่า? คำตอบก็ไม่ยากเกินคาดเดา ก็เกาหลีใต้ไม่มีจับใบดำใบแดงให้เสียเวลา เพราะผู้ชายทุกคนต้องเป็นทหาร! กฏหมายรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐเกาหลีบทที่ 2 มาตรา 39 ซึ่งตราขึ้นตั้งแต่ปี ค.ศ.1965 ระบุไว้ชัดเจนว่าผู้ชายเกาหลีอายุระหว่าง 18-35 ปีจะต้องเป็นทหารกองประจำการ เราอาจยังสงสัยว่าทำไมช่วงอายุถึงได้กว้างขนาดนั้น? นั่นเป็นเพราะรัฐอนุญาตให้ผู้ชายสามารถเลือกได้ว่าจะเข้าเป็นทหารกองประจำการตอนไหน บางคนอาจจะรอเรียนจบก่อน บางคนก็เป็นทหารก่อนเสียเลยแล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ ในขณะที่บางคนอาจจะทำงานเก็บเงิน

เหล่านักดื่มทั้งหลายคงเคยผ่านการดื่มสุรากันมาแล้วหลายสมรภูมิ บางครั้งก็ดื่มกันหนักหน่วงหรือบางคนถึงขั้นเสพติดการดื่มแอลกอฮอล์ไปเลย ถ้าชาว UNLOCKMEN คนไหนรักในการดื่มถึงขนาดที่ขาดมันไม่ได้ ก็ขอให้ระวังภาวะสุราเป็นพิษ (Alcohol Poisoning) เอาไว้ให้ดี ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายก็คืออาการที่เกิดจากการดื่มสุราปริมาณมากในระยะเวลาสั้น ๆ ซึ่งอาจทำให้ภาวะที่ว่านี้ส่งผลเสียต่อสุขภาพจนอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต เมื่อปลายปีที่แล้ว Nguyen Van Nhat หนุ่มเวียดนามวัย 48 ปีดื่มสุรา “เถื่อน” ในงานปาร์ตี้เข้าไปปริมาณมาก ถูกหามส่งเข้าห้อง ICU จากการตรวจของแพทย์พบว่าระดับปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างกายสูงกว่าที่กฎหมายกำหนดมากถึง 1,000 เท่า! แพทย์เวียดนามเลือกวิธีรักษาโดยให้ชายคนนี้ดื่มเบียร์เข้าไปครั้งละ 1 กระป๋องต่อเวลา 1 ชั่วโมง เป็นระยะเวลารวม 15 ชั่วโมง (เท่ากับว่าเขาดื่มทั้งหมด 15 กระป๋อง)  สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือการรักษาครั้งนี้ได้ผล! หลังจากการรักษาพบว่าอาการดีขึ้นมาก ถึงแม้จะยังมีอาการเมาค้างอยู่บ้าง นักดื่มตัวยงหลายท่านที่กำลังอ่านอยู่คงแปลกใจ และเกิดคำถามขึ้นมาว่าทำไมการรักษาโดยการให้ดื่มแอลกอฮอล์เพิ่มเข้าไปอีกถึงช่วยได้? เหตุผลคือแอลกอฮอล์นั้นแบ่งออกเป็นสองประเภทได้แก่ เมทานอล (Methanol) และ เอทานอล (Ethanol) ที่พบได้ในเบียร์ ในส่วนของเมทานอลนั้นส่วนใหญ่แล้วจะพบได้จากสุราคุณภาพต่ำ ถ้าได้รับเข้าไปในปริมาณมากจะส่งผลเสียต่อระบบประสาท สิ่งที่ตามมาอาจทำให้ตาบอดหรือเสียชีวิตได้ ในทางตรงกันข้ามสารเอทานอลที่สามารถพบได้ในสุราคุณภาพสูงจะไม่ส่งผลเสียเท่าเจ้าเมทานอล เนื่องจากร่างกายของคนเราสามารถกำจัดเอทานอลได้เร็วกว่าเมทานอลถึง 10 เท่า

เคยเกลียดใครสักคนเหมือนมันแย่งแฟนเรา หักหลังเรา เลียเจ้านายแล้วบลัฟเรา หรือไปทำสารพัดเหตุผลที่จะทำให้เราเกลียดทั้งที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนไหม คนแบบนั้น บางทีก็แทรกซึมเข้ามาในวงโคจรชีวิตเราแบบเพื่อนของเพื่อน แฟนเพื่อน หรือเจอกันตามพื้นที่สาธารณะอย่างคอนเสิร์ต ปาร์ตี้ บางทีก็เป็นแค่คนที่เดินผ่านบนถนน แต่เราเกิดหัวร้อน ไม่ถูกชะตา และพร้อมแลกหมัดด้วยตลอดเวลา “ไอ้คนนี้มันร้ายลึก” ถ้าคนล่าสุดที่เจอทำให้คุณรู้สึกหงุดหงิดจนสบถคำนี้ออกมาภายในไม่กี่นาทีแรกที่สบตา เหมือนโดนมันเหยียบเท้า หยุดถามตัวเองสักนิดว่า “ความร้ายลึกมันมาจากไหน” ทั้ง ๆ ที่คนแปลกหน้าคนนั้นไม่ได้ทำอะไรให้เราเสียด้วยซ้ำ หากคุณไม่ได้คำตอบกับตัวเอง แถมไม่มีทีท่าว่าจะควบคุมมันได้ UNLOCKMEN ชวนคุณมาตั้งสติ ค้นหาต้นตอของมันอย่างมีเหตุผลด้วยหลักทางจิตวิทยา เพราะบางครั้งสิ่งที่คุณเกลียด มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คุณแค่ “คิดไปเอง” หรือมี “ฌาณชั้นสูง” เทพประทับจากที่ไหนแต่มีเบาะแสบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น Thin Slices Theory : มองเปลือกแล้วเดาแก่น “Thin Slices” คือทฤษฎีทางจิตวิทยาว่าด้วยการตัดสินคนใน 5 นาทีที่พบเห็น ซึ่งสามารถนำมาใช้อธิบายปรากฏการณ์เกลียดขี้หน้าฉับพลันได้ โดยเฉพาะเวลาที่เราอคติกับใครโดยไม่รู้สาเหตุ มนุษย์ทุกคนมักมีกระบวนการตัดสินจากการสังเกตหรือเห็นข้อมูลบางส่วนในแวบแรกที่พบกัน โดยตัดสินใจด้วยระดับจิตใต้สำนึก เราพร้อมให้คะแนนทุกคนในสายตาทันทีอย่างไม่ทันรู้ตัว ประเมินจากรูปลักษณ์และอวัจนภาษาที่เห็น ส่วนบางคนที่เรามีโอกาสพูดคุยด้วย ประโยคที่เขาพูดอาจจะกลายเป็นหนึ่งในการตัดสินใจเราด้วยเช่นกัน “เขาไม่ได้ทำกับเรา แล้วใครทำให้เราเกลียดกันแน่?” สาระที่อธิบายผ่านการวิจัยนี้คือ เคยมีใครคล้าย ๆ คนแปลกหน้าพวกนี้นี่แหละที่เกี่ยวข้องกับเราแล้วสร้างประสบการณ์บางอย่างที่เราเกลียด ภาพลักษณ์เหล่านั้นมันดันสะท้อนกลับมาให้เราเห็นในร่างใหม่ของคนแปลกหน้าทั้งที่เราเองก็จำไม่ได้แล้ว เช่น ตอนเด็ก

นาทีนี้คงไม่มีผู้ชายไทยคนไหนเนื้อหอมไปกว่า เสี่ยหนู-อนุทิน ชาญวีรกูล หัวหน้าพรรคภูมิใจไทยอีกแล้ว เนื่องจากจำนวน ส.ส. ประมาณ 50 ที่นั่ง (อย่างไม่เป็นทางการ) ที่พรรคภูมิใจไทยมีอยู่ในมือถือเป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสำคัญที่จะตัดสินอนาคตประเทศไทยว่าจะไปในทิศทางไหน แต่ไม่ว่าเสี่ยหนูจะเลือกฝ่ายไหน ก็ค่อนข้างแน่นอนแล้วว่าเขาและพรรคภูมิใจไทยจะได้จัดตั้งรัฐบาล ดังนั้นนโยบาย ‘กัญชาเสรี ปลูกได้บ้านละ 6 ต้น’ ที่ทุกคนรอคอยก็ใกล้ความจริงเข้าไปอีกขั้นแล้ว ว่าแต่กัญชามันปลูกยังไงล่ะ? เนื่องจากที่ผ่านมาในประเทศไทยกัญชาจัดเป็นยาเสพติดให้โทษประเภท 5 มาโดยตลอด ความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรชนิดนี้จึงไม่แพร่หลายนัก แต่ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่หนุ่ม ๆ สายเขียวจะกลายเป็นเกษตรกรไปด้วยกัน เลือกเมล็ดพันธุ์ สำหรับนักปลูกหน้าใหม่ชาวไทย การเลือกเมล็ดพันธุ์คือสิ่งสำคัญที่สุด เนื่องจากสภาพอากาศบ้านเราแตกต่างจากประเทศฝั่งตะวันตกที่ปลูกกัญชากันอย่างแพร่หลายอยู่แล้ว ดังนั้นถ้าเราเลือกเมล็ดพันธุ์ที่ไม่เข้ากับสภาพอากาศมา ความพยายามในขั้นตอนต่อไปก็อาจจะสูญเปล่า สิ่งต่อมาที่ต้องพิจารณาคือความเหมาะสมของเมล็ดพันธุ์กับสถานที่ปลูก เพราะบางสายพันธุ์เติบโตได้ดีในที่ปิด บางสายพันธุ์เติบโตได้ดีในที่โล่ง นอกจากนั้นก็แล้วแต่รสนิยมของคุณแล้วว่าชอบการออกฤทธิ์ของสายพันธุ์ไหนและสายพันธุ์ไหนเข้ากับคุณที่สุด สภาพแวดล้อมพื้นฐาน น้ำ: เช่นเดียวกับพืชชนิดอื่น กัญชาต้องการน้ำเพื่อการเจริญเติบโต ในกรณีที่ปลูกกลางแจ้ง ถ้าพื้นที่ที่คุณปลูกมีปริมาณน้ำฝนเพียงพอ ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องน้ำ แต่ถ้าปลูกในปริมาณมาก คุณก็จำเป็นต้องหาน้ำจากแหล่งอื่นมาเสริม น้ำคือสื่อที่นำพาสารอาหารล่อเลี้ยงต้นกัญชา นอกจากนั้นยังถูกใช้เพื่อล้างระบบไฮโดรโพนิก ค่า pH ของน้ำมีความสำคัญมาก เครื่องวัดค่า pH จึงเป็นอุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้สำหรับผู้ปลูกกัญชา อุณหภูมิ: กัญชาเป็นพืชที่แข็งแรงมาก สามารถอยู่รอดได้ทั้งในสภาพอากาศเย็นและร้อน

หลังจากรอคอยมา 5 ปีคนไทยก็ได้เลือกตั้งอย่างที่หวัง นอกจากได้ออกไปใช้สิทธิและได้นโยบายที่จะตามมาหลังจากนี้แล้ว อีกสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าการเมืองไม่ใช่เรื่องไกลตัวคือการที่การเมืองส่งผลกระทบต่ออารมณ์ความรู้สึกของเรา ยิ่งการเมืองร้อนแรงมากเท่าไหร่ หรือต้องเจอการถกเถียงที่ชวนปวดหัว สิ่งเหล่านี้อาจนำไปสู่ความเครียดที่เรียกว่า Political Stress Syndrome หรือ ภาวะความเครียดทางการเมือง หลายครั้งที่ความเครียดทางการเมืองคืบคลานเข้ามาใกล้โดยที่เราอาจไม่รู้ตัว UNLOCKMEN จะพาไปทำความรู้จักกับโรคชนิดนี้ให้มากขึ้น ว่าเกิดจากอะไร ใครบ้างเสี่ยงที่จะเป็น และควรที่แก้ปัญหาความเครียดนี้อย่างไร  “อริสโตเติล”นักปรัชญาชาวกรีกกล่าวไว้ว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่หมกมุ่นเรื่องการเมือง เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม การจัดระบบระเบียบสังคมให้เข้าที่เป็นสิ่งที่มนุษย์ส่วนมากให้ความสนใจและจับตามองว่าการจัดการแต่ละครั้งจะออกมาในรูปแบบไหน ดังนั้นเรื่องราวทางการเมืองไม่ว่าจะเป็น การเลือกผู้นำ ฝ่ายบริหารหรือฝ่ายค้าน จึงเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับสังคมมนุษย์มานานแล้ว  เห็นได้ชัดว่าเราไม่สามารถบังคับให้ทุกคนคิดเหมือนเรา ได้ และเมื่อความคิดเห็นทางการเมืองไม่ตรงกันอาจทำให้มีการโต้เถียง จนนำไปสู่ความเครียดและความสิ้นหวังได้ง่ายกว่าที่คิด    ว่าด้วยภาวะความเครียดทางการเมือง Political Stress Syndrome (PSS) คือ ภาวะความเครียดจากการเมือง เป็นปัญหาสุขภาพจิตที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน ปกติแล้ว PSS มักเกิดกับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการเมืองโดยตรง หรือเกิดกับประชาชนที่ติดตามการเมืองอย่างใกล้ชิด อย่างไรก็ตามการเลือกตั้งครั้งนี้อาจทำให้คนไทยเกิดความเครียดเพิ่มขึ้นโดยที่ไม่ใช่แค่คนที่ติดตามข่าวการเมืองมาตลอดก็สามารถเป็นด้วยเช่นกัน  ภาวะ PSS ไม่ใช่โรคทางจิตเวช แต่เป็นความไม่สมดุลทางสภาพจิตที่เกิดขึ้นจากเรื่องการเมือง จากการสำรวจของกรมสุขภาพจิต ปี 2550 พบว่า 1 ใน 4

ถ้าจะพูดถึงคนที่เริ่มจากศูนย์ แต่สามารถก้าวสู่การประสบความสำเร็จได้อย่างสวยงาม หนึ่งในนั้นต้องมีชื่อของ ‘Jack Ma’ เจ้าพ่อแห่งอาณาจักร Alibaba มหาเศรษฐีอันดับอันดับ 1 ของ Asia ถ้าใครเคยอ่านชีวประวัติของผู้ชายคนนี้คงพอจะรู้ว่าเขาเกิดมาในครอบครัวยากจน เรียนไม่เก่ง ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ เรียกว่าต้นทุนชีวิตติดลบสุดขั้ว แต่วันนี้เขาคือผู้ชายที่ทั่วโลกจับตามองทุกการเคลื่อนไหว การจะมาถึงจุดนี้ได้ วิธีคิดหรือทัศนคติของเขาต้องไม่ธรรมดา ซึ่งในงานสัมนาที่ Davos ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา Jack Ma พูดถึงเรื่องนี้ และมีหลายประโยคที่น่าสนใจ เราจึงอยากนำมาแบ่งปันเพื่อปลุกไฟในชีวิตให้กับทุกคน “ตอนที่ผมเริ่มก่อตั้ง Alibaba แน่นอนว่าผมกลัว และเต็มไปด้วยความไม่เชื่อมั่น แต่สิ่งที่ผมเชื่อคือ ไม่มีใครเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องอนาคตหรอก ทุกคนต่างก็ต้องเรียนรู้ ลองผิดลองถูกด้วยกันทั้งนั้น” “ในโลกธุรกิจ อย่ากังวลเรื่องคู่แข่ง อย่ากลัวที่จะเผชิญความกดดัน ถ้าคุณกลัว ก็จงอย่าเป็นนักธุรกิจ… ถ้าคุณสร้างมูลค่าให้กับสิ่งใดได้ นั่นคือโอกาส ปัจจุบันนี้ทั่วโลกกำลังกังวล หมายความว่านี่คือโอกาสที่ดีมาก ๆ ของคุณ” “งานแรกคือสิ่งสำคัญที่สุด คุณไม่จำเป็นต้องเริ่มต้นกับบริษัทยักษ์ใหญ่มีชื่อเสียง แต่คุณควรจะเริ่มทำงานกับหัวหน้าที่สามารถสอนคุณได้ ทั้งแง่การเป็นมนุษย์ที่ดี คนทำงานที่ดี ดำเนินชีวิตด้วยความเหมาะสม ถ้าคุณเจอหัวหน้างานแบบนั้น ผมแนะนำให้คุณทำงานที่นั่นอย่างน้อย 3 ปี” เราจะสอนเด็ก