Marvel Cinematic Universe หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า MCU คือหนึ่งในเฟรนไชส์ที่สร้างแรงสั่นสะเทือนต่อวงการภาพยนตร์มาอย่างยาวนานนับ 10 ปี นับตั้งแต่วันแรกที่ Iron Man เข้าฉาย ต่อจากนั้นคือตำนาน MCU ขยายจักรวาลภาพยนตร์ของพวกเขาให้ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เปลี่ยนซูเปอร์ฮีโร่และวายร้ายจากรูปแบบ 2 มิติในฉบับคอมมิคสู่ตัวละครที่มีชีวิตจิตใจจริง ๆ ในจอเงิน กวาดเงินจากผู้ชมทั่วทั้งโลกหลายพันล้านเหรียญ แต่นี่เป็นเพียงแค่ตอนท้าย ๆ ของเรื่องราวทั้งหมดเท่านั้น เพราะถ้าจะพูดถึงจุดเริ่มต้นของจักรวาลที่ยิ่งใหญ่นี้เราต้องย้อนไปกว่า 70 ปีที่แล้ว และหนึ่งในชายผู้มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งในการสร้างจักรวาล Marvel ให้ประสบความสำเร็จมีชื่อว่า ‘Stan Lee’ ซึ่งในวันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องราวชีวิตของเขากัน From Romania to New York เช่นเดียวกับผู้ยิ่งใหญ่คนอื่น ๆ Stan Lee หรือชื่อเต็ม Stanley Martin Lieber เกิดในครอบครัวผู้อพยพชาวโรมาเนียเชื้อสายยิวที่ย้ายมาตั้งรกรากถิ่นฐานในมหานครนิวยอร์กเมื่อปี 1922 ซึ่งทุกคนก็น่าจะพอรู้กันว่าคุณภาพชีวิตของผู้อพยพนั้นไม่ได้ดีเท่าไรนักถึงแม้จะเป็นยุคปัจจุบันก็ตาม และยิ่งถ้าเป็นเมื่อ 90 กว่าปีที่แล้วการจะได้กินดี อยู่ดี มีสุขนั้นแทบจะลืมไปได้เลย เด็กชาย Stan Lee

นาทีนี้คงไม่มีทีมไหนมีฟอร์มร้อนแรงไปกว่า เรือใบสีฟ้า Manchester City แชมป์เก่าแห่งศึก Premier League อังกฤษอีกแล้ว เพราะตั้งแต่ฤดูกาล 2018-2019 เปิดม่านมาพวกเขายังสะกดคำว่าปราชัยไม่เป็น (นับเฉพาะเกมลีค) นอกจากนั้นยังระเบิดสกอร์ไปกว่า 36 ประตู เสียเพียง 5 ประตูเท่านั้น และล่าสุด Manchester City ก็จัดการคู่อริร่วมเมืองอย่าง ปีศาจแดง Manchester United ไปด้วยสกอร์ 3-1 ส่วนในศึกถ้วยยุโรปอย่าง UEFA Champions League ถึงแม้พวกเขาจะพ่ายแพ้ต่อ Olympique Lyonnais คาบ้าน แต่ต่อมาเรือใบสีฟ้าลำนี้ก็ทะลวงเพื่อร่วมกลุ่มอย่าง Shakhtar Donetsk และ 1899 Hoffenheim แบบไม่ยั้งเท้า หลังผ่านการแข่งขันมา 12 นัด พวกเขาเก็บได้ 12 แต้ม เส้นทางสู่การทำลายสถิติเดิมของตัวเองเมื่อปีก่อนที่ 100 แต้มยังเปิดกว้าง ถ้าจะพูดว่านี่คือหนึ่งในสโมสรฟุตบอลชุดที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ก็คงจะไม่เกินไปนัก แต่อะไรคือสิ่งที่ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขนาดนี้? แล้วจะมีทีมไหนสามารถหยุดเรือใบสีฟ้าลำนี้ได้หรือไม่? ขุมกำลังแกร่งทั่วแผ่น แน่นอนว่าหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่นำมาสู่ความสำเร็จระดับนี้คือคุณภาพนักเตะที่เก่งคับแก้ว ซึ่งถ้าลองไล่เรียงตั้งแต่ผู้รักษาประตูถึงศูนย์หน้าจะพบว่า Manchester City ทีมนี้แทบไม่มีจุดอ่อนเลย Ederson Moraes นายทวารทีมชาติบราซิลที่โดดเด่นเรื่องการเล่นบอลด้วยเท้า

“คุณเข้าโซเชียลมีเดียครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ และใช้เวลากับมันนานแค่ไหน” ว่ากันตามตรง ประโยคคำถามข้างต้นมันเป็นคำถามที่ส่วนตัวแล้วเราเองก็ไม่ค่อยอยากจะเอามาพูดถึงบ่อย ๆ เพราะมันเป็นเรื่องที่งานวิจัยหลายชิ้นระบุตรงกันอยู่แล้วว่าถ้าใช้มากไปก็อาจมีผลเสียตามมา แต่พวกเราหนุ่มเมืองยังคงต้องใช้มันเป็นช่องทางสื่อสาร ส่งงาน แชร์ความรู้ หรือประชุมงาน ดังนั้น เวลามีเรื่องอัปเดตเกี่ยวกับข้อมูลพฤติกรรมการใช้โซเชียลที่น่าสนใจ มีผลกับเราโดยตรง เราจึงเห็นว่าตัองเอามาบอกกัน เพราะอย่างน้อยรู้ไปก็ดีกว่าไม่รู้ ส่วนจะจัดสรรเวลาให้ดีขึ้นได้ไหม เราเองก็คิดว่าต่อให้แน่นแค่ไหนก็คงยังพอมีทางออกให้ได้บ้าง IG, SNAPCHAT & FACEBOOK gonna killed US? ล่าสุดในวารสาร Journal of Social and Clinical Psychology ประจำเดือนธันวาคมตีพิมพ์ผลวิจัยที่ว่าด้วยการเชื่อมโยงระหว่างการใช้โซเชียลมีเดียกับความเหงาว่ามันติดกันมาเป็นแพ็คคู่ โดย Penn research เขาวิจัยกันจริงจังด้วยการทดลอง “ตัดขาด” คนจากโซเชียลมีเดียทั้งหลาย ไม่ว่าจะ Facebook, Snapchat และ IG แล้วพบว่าสุขภาพมันดีขึ้นจริง ๆ การทดลองนี้ใช้คนเข้าร่วมวิจัยทั้งหมด 143 คน (ผู้หญิง 108 คนและผู้ชาย 35 คน) จากกลุ่มนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ University

สมัครยิมมันไม่ใช่ปัจจัยสำคัญที่จะทำให้สุขภาพดี หนุ่มเมืองอย่างเรารู้ดี เพราะความเป็นจริงเราใช้เวลาแค่ไม่กี่สิบนาทีต่อวันภายในพื้นที่จำกัดก็สามารถออกกำลังกายอย่างมีประสิทธิภาพได้ถ้าทำได้อย่างถูกหลักการ เช่นเดียวกับหลายบทความที่ UNLOCKMEN นำเสนอให้ทุกคนได้ทดลองทำกัน อีกหนึ่งหลักฐานที่ออกมายืนยันข้อมูลเรื่องนี้คือข้อมูลจาก BLUE ZONE หรือสถานที่ที่คนอายุยืนที่สุดในโลกโดยนับช่วงอายุตั้งแต่ 80 ปีขึ้นไปและสามารถเฉลิมฉลองอายุครบ 100 ปี เขาอยู่กันและคนชราเหล่านั้นล้วนเป็นคนฟิต สุขภาพดี แข็งแกร่งและมีชีวิตชีวาด้วยปัจจัยต่าง ๆ ทั้ง 9 เรื่องนี้ ซึ่งไม่มีเรื่องไหนเป็นการโหมออกกำลังกายสักนิด แต่หลายข้อในนี้มันก็เป็นแนวเดียวกับที่เราชาว UNLOCKMEN ใช้ปลดล็อกเป็นไลฟ์สไตล์อยู่แล้ว Move Naturally : เคลื่อนไหวแบบธรรมชาติ ไม่ต้องวิ่งมาราธอน ไม่ต้องใช้เทรนเนอร์หรือเข้ายิม แค่ลุกไปทำโน่นทำนี่ด้วย 2 เท้ากันแบบดิบ ๆ ใช้แรงชายอย่างเราขยับกายไปทำโน่นทำนี่ก็พอ โดยเฉพาะกิจกรรมเข้าจังหวะถ้าเอาไปบวกในหัวข้อนี้ด้วย เราก็ว่าไม่ผิดความหมายอะไร Know your purpose: ตั้งเป้าหมายของทุกวันที่ลืมตา ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม ผู้ชายเราเองถ้าอยากถึงเป้าหมายก็ต้องไปให้สุด Down Shift : คลายเครียดเพื่อสร้างสุขให้ตัวเองเป็นประจำ อะไรที่ตึงต้องผ่อนจะทำให้สุขภาพดีขึ้น แน่นอนว่าผู้ชายเราเองก็มีทางออกหลายทาง แต่คนที่อยู่ในบลูโซนอย่างชาวโอกินาวาเขาใช้วิธีระลึกถึงบรรพบุรุษของพวกเขา ชาว Ikarian ใช้การนอนกลางวัน หรือชาว

ไม่รู้ว่าการซ้อมรบมันหนักเกินไป หรือเป็นเพราะคราฟต์เบียร์ท้องถิ่นมีรสชาติดีเกินคาด มีข่าวรายงานว่าเกือบทุกบาร์ภายในเมือง Reykjavik (เรคยาวิก) เมืองหลวงของประเทศไอซ์แลนด์กำลังประสบปัญหาขาดแคลนเบียร์เป็นอย่างมาก โดยเป็นผลมาจากการเข้ามาพักผ่อนของกองกำลังทหารสหรัฐอเมริกา ระหว่างการซ้อมรบที่ใหญ่ที่สุดของกองกำลัง NATO เมือง Reykjavik กำลังประสบปัญหาขาดแคลนเบียร์ภายในสัปดาห์เดียว หลังจากกองกำลังสหรัฐจำนวน 6,000 – 7,000 คน เลือกใช้เมืองนี้เป็นสถานที่พักกองกำลัง ในระหว่างการซ้อมรบรวมกับกองกำลัง NATO ที่เรียกว่า Trident Juncture 2018 แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพราะดูเหมือนว่าเหล่านักรบจากแดนลุงแซมจะเหนื่อยจากการฝึกเป็นพิเศษ เลยชดเชยด้วยการตระเวนซดเบียร์ซะเกลี้ยงเมือง ทำให้บาร์ท้องถิ่นหลายแห่งต้องงัดเบียร์ถังสำรองมาบริการ ส่วนร้านที่มีไม่พอก็ต้องสั่งเพิ่มเข้ามาแบบไม่ขาดสาย เพราะถึงแม้ Reykjavik จะเป็นเมืองหลวงและเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของไอซ์แลนด์ แต่พวกเขามีประชากรอาศัยอยู่ภายในเมืองเพียง 128,000 คนเท่านั้น และถึงจะเป็นเมืองท่องเที่ยวที่มีโอกาสต้อนรับนักเดินทางอยู่ตลอด  แต่พวกเขาไม่คุ้นชินกับการรับรองคนจำนวนมากพร้อมกันแบบนี้ แถมทั้งหมดยังเป็นนักดื่มที่เก็บกดมาจากการซ้อมรบอีกด้วย Icelandic Magazine เปิดเผยถึงอีกสาเหตุที่ทำให้เบียร์ในเมือง Reykjavik หมดไปอยากรวดเร็ว นั่นก็คือกองกำลังสหรัฐชื่นชอบในรสชาติคราฟต์เบียร์และเครื่องดื่มท้องถิ่นของประเทศไอซ์แลนด์เป็นพิเศษ โดยเฉพาะยี่ห้อ Gull และเหล้าถังท้องถิ่นที่มีส่วนผสมของ gin, rum, vodka และ Tequila ก่อนท็อปปิ้งด้วย RedBull ชื่อว่า Trash Can ทำให้พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของการพักผ่อนไปกับการดื่ม

ในเวลานี้คงไม่มีประเด็นไหนจะร้อนแรงและน่าสนใจสำหรับชาวโลกมากไปกว่า ‘การเลือกตั้งกลางเทอมสหรัฐอเมริกา 2018’ เพราะถึงแม้จะเป็นเรื่องราวภายในประเทศ แต่ก็ต้องยอมรับว่าสหรัฐอเมริกาคือมหาอำนาจของโลก ทุกนโยบายที่ผ่านสภาคองเกรสออกมาย่อมส่งผลต่อคนทุกหย่อมหญ้าไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของโลก ซึ่งตอนนี้ถึงแม้การนับคะแนนจะยังไม่สิ้นสุด แต่โฉมหน้าของผู้ชนะก็ปรากฏแล้ว อย่างไรก็ตามก่อนอื่นเราไปทำความรู้จักการเลือกตั้งกลางเทอมกันก่อนดีกว่า What is U.S. Midterm Elections? ถ้าจะอธิบายให้เข้าใจโดยง่ายการเลือกตั้งกลางเทอมคือการประเมินว่าพอใจกับการทำงานใน 2 ปีที่ผ่านมาของประธานาธิบดีหรือเปล่า ถ้าไม่พอใจก็จะมีสิทธิตัดสินใจอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตามจะไม่มีการเปลี่ยนตัวประธานาธิบดีในการเลือกตั้งกลางเทอม ในการเลือกตั้งกลางเทอมนี้ ผู้มีสิทธิเลือกตั้งจะลงคะแนนเลือกสมาชิกสภาคองเกรส ซึ่งในที่นี้ก็คือสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรทุกคน และ 1 ใน 3 ของสมาชิกวุฒิสภา สภาคองเกรสคือการรวมกันของสภาผู้แทนราษฎรกับวุฒิสภา สมาชิกทั้งสองสภามาจากการเลือกตั้งโดยตรง สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมีทั้งหมด 435 คน โดยแต่ละคนคือตัวแทนจากเขต ๆ หนึ่ง มีวาระการปฏิบัติงานสองปี จำนวนของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรขึ้นอยู่กับประชากรของมลรัฐนั้น ๆ สำหรับจำนวนสมาชิกวุฒิสภานั้น ทุกรัฐจะมีสมาชิกวุฒิสภาสองคนเท่ากันหมด ดังนั้น สหรัฐอเมริกาจึงมีสมาชิกวุฒิสภาทั้งสิ้น 100 คน วาระการปฏิบัติงานของสมาชิกวุฒิสภาคือ 6 ปี ความสำคัญของการเลือกตั้งกลางเทอมคือเป็นการกำหนดว่าพรรคใดจะคุมอำนาจในสภาคองเกรสซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลไกการปกครองประเทศของสหรัฐอเมริกาที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับการบัญญัติกฎหมาย คำถามต่อมาคือเมื่อ 2 ปีที่แล้วพรรค Republican ของโดนัล ทรัมป์คว้าเสียงข้างมากไปครอง แต่ถ้าในครั้งนี้สถานการณ์เกิดพลิกผัน พรรค Democrats เกิดพลิกกลับมาเป็นเสียงข้างมาก ผลที่ตามมาคืออะไร

ถ้าพูดถึงประเทศสหรัฐอเมริกา เรามักได้ยินการนิยามว่าเป็น “ประเทศแห่งเสรี” ทำให้ครั้งหนึ่งคำว่า “American Dream” หรือการฝันอย่างอเมริกันจึงกลายเรื่องระดับโลก เป็นความฝันที่ใครก็ล้วนใฝ่หาและต้องการเดินทางไปตั้งรกราก เพราะมีทั้งความเจริญ ความเท่าเทียม และอิสระ เรียกได้ว่าเป็นดินแดนในฝันที่ใครก็สามารถเปลี่ยนตัวเองให้เป็นเศรษฐีได้ จึงไม่แปลกที่ล่าสุดเมื่อผลสำรวจประชากรชาว Freelancer ในสหรัฐฯ ประจำปีนี้เผยตัวเลขว่ามีคนเลือกเป็นฟรีแลนซ์จำนวนถึง 56.7 ล้านคน เราจะรู้สึกไม่ประหลาดใจ แต่ไม่ใช่แค่ตัวเลขเท่านั้นที่น่าสนใจ UNLOCKMEN ยังมีเรื่องราวเบื้องหลังที่น่าสนใจเกี่ยวกับข้อมูลเหล่านี้มาแบ่งปันกันด้วย   American Dream: Past & Present ใครที่ดูหนังต่างประเทศบ่อย ๆ จะได้ยินคำว่า “American Dream” กันมาบ้าง ซึ่งส่วนมากเรื่องราวจะออกแนวการเดินทางจากต่างดินแดนเข้าไปในอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน ซึ่งความฝันเหล่านั้นมักจะผลิตซ้ำเรื่องการเป็น “Somebody” ด้านอาชีพ เช่น อยากจะเป็นนักมวยอาชีพ นักดนตรีอาชีพ ก็จะฝึกมันครั้งแล้วครั้งเล่าจนกว่าจะได้เป็น หรือ Underdog เองก็มีสิทธิผันตัวเองเป็นเศรษฐีใหม่ได้เสมอ หากขยันและร่ำรวย อาชีพ Freelance หรือการรับจ้างเป็นมือปืน จึงอาจเป็นเรื่องของการหารายได้เสริมเพียงอย่างเดียว แต่เมื่อเวลาผ่านไป ค่านิยมความฝันของคนเราก็เริ่มเปลี่ยน ความรู้สึกอยากเป็น “Somebody” มันเริ่มจางลง

นับตั้งแต่แคนาดาเป็นประเทศแรกในกลุ่ม G20 ที่มีการประกาศให้กัญชากลายเป็นสิ่งถูกกฎหมายในการใช้เพื่อนันทนาการ ตั้งแต่วันที่ 17 ตุลาคมที่ผ่านมา และถึงจะมีการเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีในการควบคุมและจัดระเบียบให้การซื้อ-ขายให้เป็นไปตามกฎหมาย กำหนดทุกอย่างเพื่อป้องกันปัญหาที่จะตามมาภายหลัง แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะลืมคิดถึงสิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งซึ่งกำลังต้องเผชิญอยู่ตอนนี้ นั่นคือ ปริมาณกัญชามีไม่เพียงพอต่อความต้องการของมนุษย์สาย High ในประเทศนั่นเอง เกิดปัญหาที่หลายคนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเมื่อร้านกัญชาถูกกฎหมายทั่วประเทศแคนาดาต้องเผชิญกับปัญหาเดียวกัน คือปัญหาของขาด กัญชาภายในร้านมีไม่เพียงพอต่อความต้องการของประชาชนสายชีวจิต ซึ่งเกิดจากความนิยมที่เพิ่มสูงขึ้นสังเกตุได้จากยอดสั่งซื้อจำนวนมหาศาลหลังจากที่รัฐบาลเปิดให้สูบกันได้อย่างเสรี รวมไปถึงปัญหาการกระจายสินค้าในระบบโลจิสติกส์และไปรษณีย์ซึ่งยังไม่คุ้นเคยกับธุรกิจดี ที่สำคัญคือปริมาณการปลูกยังมีไม่เพียงพอต่อความต้องการถึงขนาดทำให้ร้านขายกัญชาในรัฐควิเบกต้องแก้ไขด้วยการเปิดเพียง 3 วัน/สัปดาห์ เพื่อคงปริมาณสต๊อกของในร้านให้เพียงพอ ก่อนสินค้าล็อตต่อไปจะส่งมาถึง เรียกว่าดูดกันจนแถบจะสูญพันธุ์ไปจากประเทศเลยทีเดียว นอกจากนี้ในรัฐออนตาริโอซึ่งไม่มี Physical Retailers ในพื้นที่เลยสักร้านเดียว โดยประชาชนในรัฐต้องสั่งซื้อกัญชาทางไปรษณีย์ซึ่งยุ่งยากและล่าช้ากว่าการซื้อที่ร้าน ว่ากันว่าภายใน 24 ชั่วโมงแรกหลังจากมีการประกาศในกัญชาถูกกฎหมาย มียอดสั่งซื้อทะลักมากกว่า 100,000 รายการ แต่ทางรัฐไม่สามารถจัดส่งได้อย่างทั่วถึง แถมทั้งยังสุ่มยกเลิกคำสั่งซื้อในกรณีที่มีคนซื้อเยอะเกินไปอีกด้วย และโชคร้ายก็ไปตกกับหนุ่มนักศึกษาคนหนึ่งที่สั่งซื้อไปแถมยังถูกหักเงินในบัตรเครดิต แต่กลับไม่มีของส่งมาให้ล่องลอยที่บ้านซะงั้น ใครจะไปคิดว่า เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากกัญชาถูกทำให้เสรีแคนาดาจะต้องเจอกับวิกฤตการณ์ “ของขาด” ถึงแม้รัฐบาลจะบอกว่ามีการเตรียมตัวมาอย่างดี แต่กระแสความต้องการของมันกลับพุ่งทะยานสูงขึ้นกว่าก่อนหน้า และว่ากันว่านี่เป็นการท้าทายครั้งสำคัญของรัฐบาลแคนาดาที่จะต่อสู้แย่งชิงส่วนแบ่งจากสิ่งที่เคยมีมูลค่าอยู่ในตลาดมืดสูงถึง 5.3 พันล้านดอลล่าร์สหรัฐ ด้วยการเพิ่มจำนวนกัญชาในร้านถูกกฎหมายให้เพียงพอกับความต้องการของสายเขียวในประเทศ ก่อนที่คนเหล่านั้นจะเบือนหน้าหนีหันไปพึ่งคนขายตามหัวมุมถนนอีกครั้งเหมือนในอดีตที่ผ่านมา เพราะซื้อกับรัฐบาล ได้ของคุณภาพดี มีการตรวจสอบ แถมภาษียังถูกนำไปพัฒนาประเทศให้เจริญรุ่งเรือง เรียกว่าเมาช่วยชาติก็ไม่ผิดนัก ในไตรมาสต์ที่ 4 ของปี

หลังจากวุ่นวายอยู่กับการออกแบบรองเท้าประจำตัวร่วมกับ Adidas มาสักพักใหญ่ ๆ ล่าสุดศิลปินมากความสามารถ Pharrell Williams ก็เตรียมพักงานสตรีตเพื่อเตรียมตัวออกแบบคอลเลกชันใหม่ร่วมกันห้องเสื้อโอ กูตูร์สุดหรูหราอย่าง Chanel แถมยังแอบได้ยินมาว่าการร่วมงานระหว่างครั้งนี้มีแผนจะใช้ประเทศไทยเป็นสถานที่เปิดตัวคอลเลกชันอีกด้วย หลายคนทราบกันดีว่าศิลปินและโปรดิวเซอร์ชื่อดังจากสหรัฐอเมริกามีความสัมพันธ์ที่ดีกับ Karl Lagerfeld ซึ่งเป็น Creative Director ของ Chanel มาเป็นเวลานานแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยทำงานร่วมกันแบบจริงจังมาก่อนนอกจากรองเท้า Chanel x Pharrel Williams x Hu NMD เมื่อปี 2017 เท่านั้น แต่ข่าวลือเรื่องการคอลแลปส์ของทั้งสองก็เริ่มหนาหูขึ้นอีกครั้งหลังจากที่มีรูปถ่ายของ Pharrell Williams ในงานเปิดตัวคอลเลกชัน ChanelCruise ที่กรุงเทพมหานครในวันพุธที่ 30 ตุลาคมที่ผ่าน เขาปรากฏตัวในเสื้อฮู้ดสีเหลืองสดซึ่งคาดว่าเป็นหนึ่งในงานออกแบบของเขาเอง มีการใส่รายละเอียดของความเป็น Chanel ลงไปตัวเสื้อเช่น CC logo ตรงหน้าอกซ้ายหรือ Coco N.5 ที่ถูกวางไว้ตรงกลางเสื้อ นอกจากนี้ยังปรากฏวิดีโอใน Instagram ที่ของผู้ใช้ที่ชื่อว่า dutchesscathy ซึ่งถ่ายระหว่างที่ศิลปินหนุ่มกำลังขึ้นแสดงอยู่ โดยจะเสียงตะโกนจากลุ่มคนดูในเชิงว่าต้องการเสื้อตัวที่เขาใส่ ซึ่ง

ก่อนจะเริ่มอ่านคอนเทนต์นี้ เราอยากให้ทุกคนลองมองไปรอบ ๆ ตัวและลองนับจำนวนวัสดุอุปกรณ์ที่ทำมาจากพลาสติกดู คุณจะพบในทันทีว่าพลาสติกมีบทบาทกับชีวิตประจำวันของคนเรามากแค่ไหน โลกใบนี้เต็มไปด้วยพลาสติกจำนวนมหาศาล และอยู่ในทุกที่ทุกสิ่ง คิดภาพไม่ออกด้วยซ้ำว่าถ้าไม่มีสิ่งที่เรียกว่าพลาสติก โลกใบนี้จะมีหน้าตาเป็นอย่างไร แล้วมันยังไงล่ะ? คุณอาจจะคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เพราะพลาสติกเมื่อใช้เสร็จก็จะมีหน่วยงานเก็บไปรีไซเคิลกลับมาให้ใช้ได้ใหม่อีกครั้ง อาจจะคิดว่าการเพียงแค่แยกขยะให้ถูกต้องก็เพียงพอแล้ว โลกจะไม่โดนทำร้าย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าชุดความคิดเหล่านี้กำลังทำร้ายโลกอย่างช้า ๆ จากผลกระทบเล็กน้อยเช่นการปนเปื้อนมลพิษในอากาศ นำไปสู่ภาวะโลกร้อนขั้นหายนะในท้ายที่สุด ถึงแม้ว่าเมื่อไม่นานมานี้รัฐบาลอังกฤษจะเพิ่งประกาศว่ากำลังพิจารณาวิธีรีไซเคิลพลาสติกรูปแบบใหม่ แต่นั่นก็ดูเหมือนว่าจะไม่ช่วยอะไรเลย เหตุผลสำคัญที่การรีไซเคิลค่อนข้างจะไร้ประโยชน์ เนื่องจาก 2 ใน 3 ของพลาสติกรอบตัวคุณนั้นเป็นพลาสติกที่ไม่สามารถรีไซเคิลได้ ถ้าคุณสังเกตบนผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ส่วนใหญ่จะมีข้อความว่า “Not currently recyclable” กำกับเอาไว้ ความเป็นจริงที่ทุกคนไม่อยากรับรู้คือพลาสติกที่ไม่สามารถรีไซเคิลได้จะมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่การถูกฝังกลบในบ่อขยะ ดังนั้นสำหรับวัตถุอื่นการรีไซเคิลอาจเป็นแนวทางที่ได้ผล แต่นั่นตรงกันข้ามกับพลาสติกโดยสิ้นเชิง ถ้าจะพูดว่าสำหรับพลาสติกแล้วการรีไซเคิลแทบจะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงก็ไม่ผิดนัก การรีไซเคิลไม่ใช่สิ่งที่รัฐบาลหรือองค์กรการกุศลทำเพราะความหวังดีห่วงใยสิ่งแวดล้อมแต่อย่างใด แต่มันคืออุตสาหกรรมที่มีมูลค่านับแสนล้านเหรียญทั่วโลก อย่างไรก็ตามการลดลงของราคาน้ำมันหรือการเปลี่ยนแปลงนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมในประเทศจีนส่งผลให้การรีไซเคิลพลาสติกมีกำไรลดลง ดังนั้นพลาสติกกว่า 70% ในยุโรปจะลงเอยด้วยการถูกฝังกลบในบ่อขยะ พลาสติกแตกต่างจากแก้วหรือโลหะที่สามารถรีไซเคิลได้อย่างไม่จำกัด และนอกจากจะยุ่งยากในการรีไซเคิลแล้ว การย่อยสลายก็ใช้เวลานานหลายศตวรรษ ขวดน้ำพลาสติกขวดหนึ่งสามารถอยู่บนโลกได้ถึง 450 ปีเลยทีเดียว และต่อให้การรีไซเคิลพลาสติกจะทำได้ง่ายเหมือนแก้วหรือโลหะก็ตาม แต่ขั้นตอนในการรีไซเคิลพลาสติกนั้นก็สร้างมลพิษมากมายทั้งกับสิ่งแวดล้อมและมนุษย์ ดังนั้นจึงค่อนข้างชัดเจนว่าทางออกของปัญหาพลาสติกล้นโลกไม่ใช่การรีไซเคิล แต่คือการหยุดผลิตพลาสติกที่ใช้ครั้งเดียว พลาสติกแบบใช่ครั้งเดียวควรโดนแบนอย่างเด็ดขาดจากทั่วโลก หรืออย่างน้อยก็ตั้งกำแพงภาษีให้สูงสำหรับผู้ผลิต เช่นเดียวกับภาษีสุรา ยาสูบทั้งหลาย