เพราะฉลาดจึงโดดเดี่ยว งานวิจัยชี้ว่า ‘คนชอบคบเพื่อนน้อยๆ’มักมีไอคิวสูงกว่า

บางคนชอบใช้เวลาอยู่กับเพื่อนจำนวนมาก ๆ บางคนชอบใช้เวลาอยู่กับเพื่อนจำนวนน้อย ๆ บางคนชอบใช้เวลาอยู่กับตัวเองลำพัง แต่คนที่ชอบใช้เวลาอยู่กับตัวเองลำพังหรือชอบคบเพื่อนไม่กี่คนมักโดนค่อนขอดว่าเป็นพวกไม่มีใครคบ เป็นพวกแปลกแยก ซึ่งมันไม่จริงเสมอไป เพราะงานวิจัยบอกเราว่าคนที่มีความสุขกับการมีเพื่อนน้อยนอกจากรักความสงบแล้ว อาจหมายถึงการเป็นคน IQ สูงก็เป็นได้

Satoshia Kanazawa และ Norma Li นักจิตวิทยาวิวัฒนาการ (evolutionary psychologist) ทำการศึกษาเรื่องความฉลาดของเหล่าคนเหงาเดียวดาย โดยข้อมูลที่พวกเขาได้มาพบว่าคนส่วนมากมีปริมาณความสุขที่เพิ่มขึ้นตามปริมาณการได้อยู่กับผู้คนที่พวกเขารู้สึกดีด้วยจำนวนมาก ในขณะที่คนที่ฉลาดสุด ๆ นั้นจะมีความสุขกว่าเมื่อพวกเขาไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนของพวกเขา (คือชอบอยู่คนเดียว หรืออยู่กับคนไม่กี่คนมากกว่า)

งานวิจัยชิ้นนี้สรุปไว้ตอนหนึ่งว่า คนฉลาดส่วนใหญ่จะมีความพึงพอใจในชีวิตต่ำลง ยิ่งพวกเขาต้องพบปะกับเพื่อนฝูงและเข้าสังคมมากเท่าไหร่ความพึงพอใจในชีวิตของพวกเขายิ่งต่ำลง

ยังไม่ต้องเชื่องานวิจัยจากนักจิตวิทยา 2 คนนั้นก็ได้ เราจะพาคุณไปสำรวจ Mensa International สำหรับคนที่ยังงง ๆ ว่า Mensa นี่คืออะไร Mensa คือองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่นิยามตัวเองว่า The international high IQ society พูดง่าย ๆ ว่าที่นี่คือที่รวมตัวกันของคน IQ สูงจำนวนมากที่สุดและเก่าแก่ที่สุดในโลกนั่นเอง

Mensa ก่อตั้งโดยนักวิทยาศาสตร์และนักกฎหมายชาวอังกฤษเมื่อปี 1946 โดยปัจจุบันมีสมาชิกกว่า 100 ประเทศทั่วโลก สมาชิกก็มีตั้งแต่อายุ 2 ขวบ ไปจนถึงอายุ 100 ปี ซึ่งการจะเป็นสมาชิกของ Mensa ได้ก็ต้องได้รับการทดสอบว่า IQ ของคุณสูงกว่า IQ ของคนอีก 98%  (โหดมากใช่ไหมล่ะ!)

Mensa ก็จะมีแบบทดสอบส่วนตัวให้คนที่อยากเข้าเป็นสมาชิกได้ทำเพื่อดูว่าคุณผ่านเกณฑ์ความฉลาดนั้นหรือเปล่า (ถ้าอยากทดสอบว่าตัวเองเป็นคน 2% ที่ฉลาดกว่าคนที่เหลือหรือเปล่าลองเข้าไปทำแบบทดสอบของ Mensa ได้ที่นี่  )

กลับมาที่เรื่องคนฉลาดไม่ค่อยชอบเข้าสังคมกันต่อ โดย Ann Clarkson ซึ่งเป็นผู้จัดการด้านการสื่อสารของ Mensa เขาก็ออกมาให้ความเห็นถึงเรื่องนี้แบบกึ่งรับกึ่งสู้ว่าใน Mensa คน IQ สูงทั้งหลายก็มีทั้งที่ชอบเข้าสังคม และที่ชอบอยู่คนเดียวนั่นแหละ

อย่างไรก็ตาม Ann Clarkson ก็ยังแอบบอกว่าแต่บางทีคนที่ IQ สูงมาก ๆ ก็อยากที่จะอยู่คนเดียวจริง ๆ นั่นแหละ เพราะว่าพวกเขาเห็นโลกต่างจากคนอื่น และการที่จะหาใครสักคนที่สามารถคุยกันรู้เรื่องก็เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับพวกเขา (ก็ลองคิดดูว่าถ้ามีคนที่มีระดับ IQ เดียวกันกับคุณอยู่แค่ 2% ก็คงจะหาคนที่คุณกันรู้เรื่องได้ยากมากจริง ๆ)

ในขณะที่ ดร. Robert Sternberg ศาสตราจารย์ด้านพัฒนาการของมนุษย์จาก Cornell University ผู้เชี่ยวชาญด้านความฉลาดและความสัมพันธ์ มีความเห็นที่ต่างออกมาโดยเขาเชื่อว่าความฉลาดไม่จำเป็นต้องวัดจากการมี IQ สูงเสมอไป

โอเคการมี IQ สูงกว่าคนอื่นก็อาจเป็นความฉลาดอย่างหนึ่ง แต่เขาก็เชื่อว่าการมีความคิดสร้างสรรค์ การมีคอมมอนเซนส์ก็เป็นความฉลาดเช่นกัน และการมี IQ สูงไม่ได้มีอะไรการันตีว่าจะมีคอมมอนเซนส์หรือความคิดสร้างสรรค์ที่ดีตามไปด้วย (ก็จริงแฮะ)

หลังจากฟังความคิดเห็นหลาย ๆ แบบมาแล้ว เราย้อนกลับมาที่งานวิจัยของ Satoshia Kanazawa และ Norma Li นักจิตวิทยาวิวัฒนาการซึ่งเสนอว่ามีทฤษฎีที่ชื่อว่า “savannah theory of happiness” ซึ่งบอกว่าโดยปกติมนุษย์จะมีความสุขน้อยลง ถ้าต้องอยู่ในพื้นที่ที่มีคนจำนวนมากอัดกันอยู่ (เช่น เมืองใหญ่ ๆ ) เพราะย้อนกลับไปในยุคบรรพบุรุษเราอยู่ในสังคมเล็ก ๆ ประมาณ 150 คน ความใกล้ชิดต่อกัน ความสนิทสนมที่มีต่อกันตลอดชั่วชีวิตจึงสร้างความพึงพอใจให้มนุษย์ได้มากกว่า

ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยเมื่อเราได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนสนิทและคนที่เรารัก เราก็จะมีความพึงพอใจในชีวิตมากขึ้น เพราะเป็นพฤติกรรมแบบที่เราเคยอยู่ในสังคมที่รายล้อมด้วยคนที่สนิทกันแบบสมัยโบราณนั่นเอง

แต่กฏนี้ใช้ไม่ได้กับผู้ที่มี IQ สูงทั้งหลายเพราะพวกเขาพึงพอใจในชีวิตน้อยลงเมื่อต้องพบปะสังสรรค์กับผู้คน แม้จะเป็นคนที่เรียกว่าเพื่อนก็เถอะ

ท้ายที่สุดแล้วการเอนจอยกับการพบปะเพื่อนเยอะ ก็อาจไม่ได้แปลว่าเป็นคนไม่ฉลาด หรือความฉลาดก็ไม่ได้มีแค่ความฉลาดเพราะมี IQ สูง เพียงแต่คนที่มี IQ สูงมีแนวโน้มที่จะชอบอยู่กับตัวเองมากกว่าเท่านั้นเอง ดังนั้นก็คงพอเห็นแล้วว่าทุกคนมีความชอบและเหตุผลเป็นของตัวเอง แค่อย่าไปตัดสินใครที่เขารสนิยมต่างจากเรา ชอบอยู่คนเดียวก็มีเหตุผลดี ๆ ของตัวเองเหมือนกันนะ

SOURCE1, SOURCE2, SOURCE3