NIHON STORIES: “THE PARK” ภาพนู้ดวินเทจของหนุ่มสาวญี่ปุ่นในสวนสาธารณะโดย Kohei Yoshiyuki

คุณคิดอย่างไรกับ Outdoor Sex? อาจจะรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องแปลก หรือมองว่าเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ

ถ้าเป็นแบบนั้น คุณคิดอย่างไรกับการมีเซ็กซ์แบบเอาท์ดอร์ แล้วมีคนอื่นมามุงดูอย่างใกล้ชิด และบางคนพยายามร่วมแจมระหว่างที่คุณกำลังร่วมรักกับคนรัก? สิ่งนี้อาจมากเกินไปสำหรับหลายคน และดูเกินจริงไปเสียหน่อย แต่ทั้งหมดที่ว่ามานั้นคือเหตุการณ์จริงที่เคยเกิดขึ้นเป็นปกติในประเทศญี่ปุ่น ซ้ำยังมีคนบันทึกหลักฐานไว้ใน Photobook ที่โด่งดังอีกด้วย

The Park เป็นหนังสือภาพที่เล่าเรื่องของผู้คนที่แวะเวียนมายังสวนสาธารณะชูโอในย่านชินจูกุ กรุงโตเกียวในช่วง ค.ศ. 1971-1973 ภาพทุกใบถ่ายโดย โคเฮ โยชิยูกิ (Kohei Yoshiyuki) เขาใช้กล้องฟิล์มอินฟราเรดคู่กับการใช้แฟลช บันทึกเรื่องราวทุกอย่างไว้อย่างงดงาม

ความแสบของผลงาน The Park เกิดขึ้นเมื่อโยชิยูกิสามารถเก็บภาพคู่รักจำนวนมากที่มาเปลี่ยนบรรยากาศในสวนที่มืดสนิท แทบทุกคืนจะมีชายหญิงเข้ามาในสวนเพื่อพรอดรักหรือหนักถึงขั้นมีเพศสัมพันธ์ บางคนมาด้วยสภาพเมามาย หลายคู่พากันมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนบรรเลงเพลงรักกันในพุ่มไม้โดยไม่สนว่าใครจะเห็น ใครจะมามุง หรือใครจะถ่ายภาพเก็บไว้

ความพิสดารของคู่รักที่มาเอาท์ดอร์โดยไม่กลัวใครเห็นว่าแปลกแล้ว การดูของผู้คนในสวนแห่งนี้นับว่าแปลกยิ่งกว่า ผลงานของโยชิยูกิเผยให้เห็นว่า คนในสวนที่ไม่ใช่แค่ “แอบดู” แต่เดินมา “นั่งดู” การร่วมรักของคู่รักแบบโจ่งแจ้ง บ้างก็มุดพุ่มไม้เข้าใกล้เพื่อให้เห็นภาพแบบเต็มตาที่สุด บางคนชะโงกดู หลายคนมุงจนออกนอกหน้า สร้างความไม่เข้าใจให้กับช่างภาพหนุ่มเป็นอย่างมากว่าเกิดอะไรขึ้นในสวนแห่งนี้กันแน่

ความสงสัยส่งผลให้เขาตามติดวิถีชีวิตของผู้คนในสวนตอนกลางคืนติดต่อกันนานสามเดือน โยชิยูกิเรียกสิ่งที่เห็นว่าเป็นวัฒนธรรมย่อย (Subculture) ของกลุ่มคนที่ไม่อายเวลามีเซ็กซ์กันต่อหน้าคนจำนวนมาก และไม่สนใจหากมีใครถ่ายภาพพวกเขาเอาไว้

บางภาพยังเผยให้เห็นว่า ชายที่มามุงดูปลดกางเกงออกเพื่อช่วยตัวเองขณะชมหนังสดไปด้วย หรือพยายามเข้าไปมีส่วนร่วมกับคู่รัก สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าช่างแตกต่างกับสวนสาธารณะตอนกลางวัน ที่เป็นภาพจำของสถานที่แห่งการพักผ่อนหย่อนใจของผู้คนทุกเพศทุกวัย

จากสามเดือนล่วงเลยมาเป็นสามปี โยชิยูกิแวะเวียนไปเก็บภาพบรรยากาศช่วงมืดสงบในสวนสาธารณะ จนเขาได้ภาพมากกว่า 1,000 ใบ ก่อนล้างรูปในขนาด A3 แล้วจัดนิทรรศการผลงานของตน เล่าถึงความต้องการทางเพศ ความดิบเถื่อนที่ซ่อนลึกในจิตใจ ความโจ๋งครึ่มที่ชวนให้ติดตามผ่านภาพถ่ายขาว-ดำ ที่เห็นหน้าคนในรูปแบบไม่ชัดนัก

ผู้เข้าชมนิทรรศการส่วนใหญ่ตกตะลึงกับภาพที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาไม่คาดคิดว่าการมีเซ็กซ์ในที่กลางแจ้ง จะถึงขั้นปล่อยให้ชาวญี่ปุ่นมุงมาดูหรือสัมผัสกันแบบหน้าตาเฉย จะเกิดขึ้นใกล้ตัวในสวนกลางเมืองแบบนี้ ขณะเดียวกันหลายคนชื่นชมการเล่นแสงและ Noise จุดเล็ก ๆ จำนวนมากที่อยู่บนภาพ แม้มันจะเป็นความบกพร่องจากการถ่ายภาพในพื้นที่ที่มีแสงไม่เพียงพอ ทว่าเมื่อประกอบเข้ากับบรรยากาศและระยะ focal range ของกล้องที่ทำให้คนดูเหมือนได้อยู่ในสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ส่งให้เกิดความรู้สึกที่ดิบเถื่อนจนเข้าขั้นสวยงามสไตล์ Documentary

อีกหนึ่งจุดเด่นในผลงานของโยชิยูกิ คือการไล่ดูภาพถ่ายแล้วมองหาว่าคู่รักอยู่ตรงส่วนไหนของภาพ บางรูปอาจอยู่มุมสุดไม่บนซ้ายก็ล่างขวา หรือเห็นเพียงแค่ขาของคู่รัก ส่วนตัวซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากที่ยังยืนดูอยู่ไม่ไปไหน การมองหาชายหญิงที่กำลังมีเพศสัมพันธ์ สามารถสร้างความรู้สึกร่วมหรือการเป็นส่วนหนึ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ภาพถ่ายของเขาเผยให้เห็นบรรยากาศและสภาพสังคมของโตเกียวช่วงทศวรรษ 1970 การขาดความเป็นส่วนตัว ความรู้สึกแย่เมื่อต้องอยู่ในพื้นที่คับแคบ เมืองที่กำลังโตและเริ่มแออัด องค์ประกอบเหล่านี้บ่มเพาะให้พื้นที่ส่วนกลางที่กว้างขวางยามค่ำที่มืดมิด ดึงดูดผู้คนบางกลุ่มให้มาปลดปล่อยความรู้สึกกันโดยมิได้นัดหมาย

ชาวญี่ปุ่นที่ชมภาพบางส่วนยังวิเคราะห์ว่า หลายคู่อาจเป็นคู่รักที่ไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน และบางคู่อาจเสียดายเงินกับการเปิดห้องในเลิฟโฮเต็ล หรือเป็นการตกลงซื้อขายบริการทางเพศในราคาต่ำ สวนสาธารณะชูโอถือเป็นศูนย์กลางคมนาคมที่สำคัญ มีทั้งรถไฟฟ้า และรถไฟฟ้าใต้ดินแล่นผ่าน สถานที่แห่งนี้จึงกลายเป็นที่พบปะ ใช้เวลาร่วมกันอย่างใกล้ชิดแนบแน่นได้ไม่ต่างจากห้องคับแคบที่จะต้องควักกระเป๋าจ่ายเงิน

ผลงานของเขาจัดแสดงในญี่ปุ่นเมื่อปี 1979 และนานกว่า 30 ปี ที่ผลงานของโยชิยูกิได้รับเสียงชื่นชมจากนักวิจารณ์ต่างชาติ จนช่างภาพหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มมีอายุมากขึ้นได้รับฉายาว่า ‘นักถ้ำมอง’

“หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ช่างภาพชาวญี่ปุ่นมักนำเสนอผลงานแปลกใหม่ ไม่เหมือนใคร และโคเฮ โยชิยูกิ นับว่ามีส่วนช่วยให้เห็นถึงกระบวนการเปลี่ยนผ่านของวัฒนธรรมด้านภาพถ่ายในสังคมญี่ปุ่น กลายเป็นส่วนหนึ่งของความสร้างสวรรค์จากกล้องถ่ายรูปในช่วงศตวรรษที่ 20”