“เหี้ย” คำสั้น ๆ ที่พูดเบา ๆ ก็เจ็บ เถียงสิว่าถ้ามีใครมาพูดใส่หน้าเราว่า “เหี้ย!”แบบไม่รู้สี่รู้แปดแล้วเราจะไม่หัวร้อนขึ้นมา ? เพราะ “เหี้ย” ในสังคมไทยเป็นทั้งคำด่า เป็นภาพตัวแทนความไม่ดีสารพัดรูปแบบ แถม “ตัวเหี้ย”ยังเป็นสัตว์เลื้อยคลานที่รูปลักษณ์ไม่น่าเข้าใกล้ ไม่น่าพิสมัย จนเราแทบจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะมีใครสักคนที่หลงใหลในเหี้ยลงไปได้อย่างไร ? แต่เพราะโลกใบนี้เต็มไปด้วยความแตกต่างหลากหลาย วันนี้ UNLOCKMEN จึงสบโอกาสได้พบกับ “ไผ่-ปรเมศร์ ตรีวลัยลักษณ์” นักวิชาการด้านสัตว์เลื้อยคลานที่ยอมรับแบบสบาย ๆ ว่าหลงใหลในเรื่องเหี้ยและสัตว์เลื้อยคลานสารพัดประเภท แม้ตอนที่เขายอมรับกับเราจะดูชิล ๆ แต่ความหลงใหลในเหี้ยและสัตว์เลื้อยคลานอื่น ๆ พาเขาไปสู่การศึกษาวิจัยที่หนักแน่นจริงจังที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต UNLOCKMEN เชื่อว่าในหนึ่งชีวิตนี้เราคงมีโอกาสเจอคนที่หลงใหลในเหี้ยและสัตว์เลื้อยคลานได้ไม่บ่อยนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่แปรความหลงใหลไปสู่การลงลึกศึกษาจนถึงขั้นปลดล็อกเพดานความรู้ความเชื่อเดิม ๆ เรื่อง “เหี้ย”ได้ บทสนทนาระหว่างเรากับเขาวันนี้ จึงว่าด้วยชีวิตของมนุษย์ผู้หลงใหลและศึกษาตัวเหี้ย รวมถึงบรรดาเรื่องเหี้ย ๆ ที่ไม่ได้เหี้ยอย่างที่คิด เหี้ยจะทำให้คุณทึ่งเหี้ย ๆ เลย เรารับรอง ความหลงใหลในเหี้ย: เพราะเหี้ยก็มีความงามของมัน ผู้ชายอย่างเรา ๆ หรือจะเพศสภาพไหน ๆ ในโลกนี้ก็ตามอาจมีน้อยคนที่จะออกปากยอมรับได้เต็มปากเต็มคำว่า “เฮ้ย