คนออกไม่บ่น คนบ่นไม่ออก! เหตุผลที่ยังรั้งบางคนให้ทน แต่ผลักบางคนให้ลาออกไป?

“ไม่ไหวแล้วโว้ย อยากลาออก”

นี่คงเป็นวลียอดฮิตของมนุษย์เงินเดือนหลายคนที่สื่อถึงภาวะสุดจะทนของมนุษย์เงินเดือนอย่างเราได้เป็นอย่างดี เพราะชีวิตการทำงานนั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป อีกทั้งไม่ใช่ทุกคนจะพอใจกับงานและเงินเดือนที่ตนมี

‘การลาออก’ จึงเป็นอีกทางเลือกที่ทำให้เราได้ไปเจอสิ่งใหม่ ๆ หนีจากปัญหาและความวุ่นวายที่ไม่ถูกจริต หรืออาจเป็นก้าวสำคัญที่ทำให้ใครหลายคนเติบโตในอาชีพการงานก็ว่าได้

มีเหตุผลมากมายที่ทำให้คนเราตัดสินใจลาออก หนุ่มบางคนลาออกเพราะเจอหัวหน้าห่วยแตก ลาออกเพราะตำแหน่งงานไม่ก้าวหน้า ลาออกเพราะงานที่ทำไม่สมดุลกับเงินที่ได้ ลาออกเพราะเบื่อวัฒนธรรมองค์กรยอดแย่ และคงมีอีกสารพัดเหตุผลที่ทำให้คนอยากออก

แต่สิ่งที่น่าสนใจไม่แพ้สาเหตุของการลาออก คืนคนที่มักบ่นว่า “อยากลาออก” แต่ยังทนทำงานหัวหมุนอยู่จนถึงปัจจุบัน แต่คนที่ไม่เคยปริปากบ่นสักคำกลับลาออกไปหน้าตาเฉย คุณว่ามันเพราะเป็นอะไร?

คนบ่นไม่ออก

เรามักจะเจอคนที่ชอบบ่นว่าอยากลาออก แต่ทุกวันนี้ก็ยังเห็นหน้าเพื่อนร่วมงานคนนั้นนั่งทำงานอยู่เหมือนเดิมและไม่มีทีท่าว่าจะย้ายไปไหนด้วย ไม่ใช่ว่าเราดูถูกเจตจำนงอันแรงกล้าที่อยากลาออกของพวกเขา แต่ถ้ามองตามหลักความจริงแล้ว จะมีเหตุผลสักกี่ข้อที่ทำให้คนบ่นอยากลาออกยังทนทำงานต่อ?

บ่นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ – บางทีการบ่นอาจช่วยระบายความอึดอัดและความทุกข์ทรมานของการทำงานที่นี่ แต่ใช่ว่าพวกเขาจะทนไม่ได้เสียทีเดียว ถามว่าทนได้ไหม ทนได้ แต่ขอบ่นหน่อยสักหน่อยแล้วกัน

อยากลาออกจริง ๆ แต่ยังไม่พร้อม – สาเหตุที่ทำให้คนบ่นยังไม่ลาออก คงเพราะพวกเขายังไม่มีงานใหม่รองรับ ยังหางานที่ถูกใจไม่ได้ หรือยังไม่มีความสามารถโดดเด่นมากพอจะไปทำงานในที่ที่ดีกว่า การลาออกโดยที่ยังไม่ได้งานใหม่และต้องรับผิดชอบภาระรายจ่ายแต่ละเดือนอาจเสี่ยงเกินไป ก็เลยขอบ่นสักหน่อยและรอจังหวะที่ใช่ค่อยลาออกอีกที

ไม่ได้อยากลาออกจริง ๆ แต่อยากเสนอเงื่อนไขให้ต่อรอง – บางคนที่บ่นตั้งแต่เช้ายันเย็นว่าอยากลาออก อาจไม่ได้คิดจะลาออกจริง ๆ แต่อยากเรียกร้องเงื่อนไขบางอย่างให้ตัวเอง เช่น อยากเพิ่มเงินเดือน อยากเพิ่มวันหยุด หรืออยากให้หัวหน้าเห็นความสำคัญของตน แต่บอกเลยว่ามุขนี้ใช้ได้ไม่กี่ครั้ง และถ้าใช้บ่อย ๆ ก็อาจถูกบีบหรือเชิญให้ออกสักวันก็ได้

คนออกไม่บ่น

สิ่งที่แปลกพอ ๆ กับการที่คนบ่นไม่ยอมลาออก คือคนที่ลาออกมักจะไม่ค่อยบ่น ไม่รู้ว่าไปแอบสัมภาษณ์งานใหม่มาตอนไหน แต่พวกเขาเหล่านั้นกลับลาออกไปโดยไม่มีพิรุธ ไม่ทิ้งหลักฐาน และไม่แสดงอาการไม่พอใจงานที่ทำเลย

ไม่อยากป่าวประกาศให้โลกรู้ – เหตุผลที่คนลาออกไม่อยากบ่นเรื่องงานให้ใครฟัง เพราะพวกเขาไม่ต้องการประกาศให้คนทั้งออฟฟิศรู้ คิดว่าเรื่องลาออกเป็นเรื่องส่วนตัว แถมยังเชื่อว่าหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ถ้าพลั้งบอกเพื่อนร่วมงานสักคนไปว่าจะออก ก็อาจไม่ส่งผลดีต่อตัวเอง

เบื่อกระบวนการเจรจาต่อรองให้อยู่ – การประกาศลาออกสายฟ้าแลบส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะพนักงานคนนั้นเบื่อการเจรจาต่อรองใด ๆ ไม่ต้องการข้อสนับสนุนหรือข้อคิดเห็นจากเพื่อนร่วมงานคนอื่น ทั้งยังคิดไตร่ตรองมาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าอย่างไรก็จะลาออกให้ได้

เต็มอิ่มกับประสบการณ์ความรู้ – พนักงานบางคนทำงานเพราะอยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์ใหม่ ๆ และเรียนรู้สิ่งที่พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อน แต่เมื่อถึงจุดที่พวกเขาได้ทักษะและความรู้ความสามารถมากพอแล้ว อาจถึงเวลาที่ต้องโยกย้ายเพื่อความก้าวหน้า เพื่อฐานเงินเดือนที่สูงขึ้น หรือเพื่อแสวงหาความรู้เพิ่มเติมในที่ทำงานใหม่

สำหรับใครที่คิดจะลาออก UNLOCKMEN อยากให้พวกคุณทบทวนให้รอบคอบ ชั่งน้ำหนักระหว่างข้อดีกับข้อเสีย และตัดสินใจลาออกบนพื้นฐานของเหตุผลมากกว่าลาออกเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ไม่อย่างนั้นคุณอาจต้องมาเสียใจทีหลังก็ได้

แต่ถ้าใครคิดมาเป็นอย่างดีแล้วว่าจะลาออก ก็ควรลาออกอย่างมีคุณภาพ อย่าลืมแจ้งล่วงหน้ากับบริษัทเก่าก่อนลาออกและวางแผนอนาคตการทำงานว่าคุณจะเดินไปในทิศทางใด