NIHON STORIES: “ITO JUNJI” เมื่อผู้ชายธรรมดากลายเป็นราชามังงะสยองขวัญ

UNLOCKMEN เชื่อว่าหลายคนจะต้องรู้จักหรือเคยได้ยินชื่อของ อิโตะ จุนจิ (Ito Junji) หรือที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า ‘อิโต้ จุนจิ’ กันสักครั้ง ในตอนนี้เขาได้กลายเป็นนักเขียนมังงะสยองขวัญที่ระดับปรมาจารย์ของญี่ปุ่นไปเสียแล้ว ด้วยลายเส้นละเส้นเรื่องที่อ่านแล้วชวนให้คลื่นเหียน บางครั้งอ่านแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจปนวิตกกังวล เมื่ออิโต้พาผู้อ่านทั้งหลายมาถึงจุดสิ้นสุดของเรื่อง ก็ยังทำให้เราตกตะกอนกับสิ่งที่อ่านได้อย่างไม่ยากเย็น จนพานให้ตั้งคำถามว่า ‘แล้วชายที่ขึ้นชื่อว่าเชี่ยวชาญเรื่องขนหัวลุกแบบนี้ จะมีชีวิตที่โลดโผนแตกต่างจากคนอื่นหรือไม่ ?’

ชีวิตก่อนจะกลายเป็นนักเขียนชื่อดัง เริ่มต้นจากเดินชายธรรมดาที่เกิดในวันที่ 31 กรกฎาคม 1963 ในจังหวัดกิฟุที่อยู่ระหว่างเมืองหลวงเก่ากับเมืองหลวงใหม่อย่างเกียวโตกับโตเกียว บ้านที่เขาโตมาในวัยเด็กเป็นบ้านขนาดเล็ก ไม่ได้อยู่ท่ามกลางบรรยากาศสวยงาม ไม่ได้อยู่ในตัวเมืองแต่อยู่ใกล้กับอุโมงค์ใต้ดินที่เต็มไปด้วยกลิ่นอับชื้น รวมถึงแขกเหรื่ออย่างสารพัดสัตว์ และแมลงไม่พึงประสงค์

หากทุกคนจะเข้าห้องน้ำต้องเดินออกมาจากตัวบ้าน การขับถ่ายในยามค่ำคืนคือสิ่งไม่พึงประสงค์ลำดับต้น ๆ ของเด็กชาย อิโต้ต้องทำธุระในห้องน้ำกับบรรยากาศชวนขนลุก พลางดูฝูงจิ้งหรีดจำนวนมากกระโดดไปมา สักพักก็ต้องใช้ตาคอยมองหาว่าจะมีจิ้งจกหรือสัตว์มีพิษชนิดอื่นที่ไม่ได้รับเชิญหรือไม่ เชื่อเลยว่าห้องน้ำกับบรรยากาศรอบบ้านเป็นอีกส่วนสำคัญที่ผลักดันศักยภาพเรื่องความสยองขวัญให้กับเขา

อิโต้เริ่มสนใจงานเขียนและการ์ตูนสยองขวัญจากการที่ดูพวกพี่สาวอ่านผลงานของ คาซึโอะ อุเมะซึ (Kazuo Umezu) และชินอิจิ โคกะ (Shinichi Koga) ที่ในเวลานั้นพวกกลายเป็นนักวาดการ์ตูนสยองขวัญระดับแนวหน้า พอเห็นพวกพี่สาวพูดคุยถกเถียงกันบ่อยเข้า เขาก็เริ่มหยิบนิตยสารการ์ตูนมาอ่านบ้างเพื่อจะได้ตามบทสนทนาทัน

พอเริ่มอ่านงานประเภทนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ อิโต้รู้สึกว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่หลายคนรู้สึก ซ้ำยังสนุกสนาน มองเห็นมิติหลากหลายที่ซ่อนอยู่ในเนื้อเรื่อง อย่างไรก็ตาม เขายังคงเป็นแค่นักอ่าน ยังไม่ถึงขั้นลงมือสร้างสรรค์ผลงานสยองขวัญเองอย่างจริงจัง เพียงแค่วาดการ์ตูนเล่น ๆ เก็บไว้เท่านั้น จนกระทั่งปี 1984 อิโต้เรียนจบและทำงานเป็นช่างทันตกรรม (ผู้อยู่เบื้องหลังการทำอุปกรณ์เกี่ยวกับการทำฟัน) เขาจึงเริ่มใช้เวลาว่างที่มีวาดการ์ตูนจริงจังเป็นครั้งแรก

ประมาณ 3 ปีต่อมา นับตั้งแต่การลองเขียนการ์ตูนครั้งแรก อิโต้ส่งผลงานเรื่องสั้นของตัวเองให้กับ Gekkan Halloween (Monthly Halloween) งานของเขาสามารถคว้ารางวัลชมเชยจากงาน Kazuo Umezu Prize มาครองได้ ซึ่งการรับรางวัลดังกล่าวถือเป็นการจุดประกายแรงบันดาลใจในด้านงานเขียนของเขาขึ้นไปอีกขั้น

อิโต้หยิบจับสิ่งที่ทุกคนต่างต้องเจอในชีวิตประจำวันของชาวญี่ปุ่น แล้วสร้างให้เป็นความสยองขวัญสั่นประสาท สังเกตง่าย ๆ แม้กระทั่งแมวสองตัวที่เขาเลี้ยงเอาไว้ก็กลายเป็นต้นแบบสการ์ตูนตลกร้ายเรื่อง ‘บันทึกน้องเหมียวของ อิโต้ จุนจิ’ ที่อาจทำให้หนุ่ม ๆ ทาสแมว ไม่สามารถมองแมวตัวเองได้เหมือนเดิมอีกต่อ

จักรวาลผลงานของอิโต้เต็มไปด้วยความโหดร้ายที่ไม่มีความแน่นอน ไม่ว่าเรื่องเหล่านั้นดูยากจะเป็นไปได้เท่าไหน แปลกพิสดารเท่าไหร่ ทุกอย่างก็สามารถเกิดขึ้นในโลกของอิโต้ ตัวละครหลากหลายที่เป็นเหยื่อในเหตุการณ์ต่าง ๆ หรือสถานการณ์ต่าง ๆ จะพบกับสิ่งที่เลวร้ายหนักขึ้นจนบางครั้งผู้อ่านคิดว่า ‘แค่นี้แม่งก็จะแย่แล้ว’ ทว่าอิโต้ก็ยังทำให้เราเห็นว่า ‘แม่งแย่ได้มากกว่าที่มึงคิดอีกเยอะ’ ซึ่งความหนักแน่นอันเป็นเอกลักษณ์ที่ยากจะคาดเดานี้ ก็อาจเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ผลงานของเขาไม่เหมือนใครก็เป็นได้

สิ่งที่เห็นบ่อยครั้งในผลงานของอิโต้คือ ‘สาวผมยาว’ ที่ปรากฏตัวเยอะมากถึงขนาดทำเป็นคอลเลกชันสาวผมยาวสลวยชวนให้ขนลุกของอิโต้ได้เลย รวมถึงการเล่นประเด็น ‘ความอิจฉาริษยา’ ซึ่งเป็นหนึ่งในห้วงอารมณ์ของมนุษย์ทุกคน นอกจากนี้เขายังเล่นกับความกลัวด้วยการทำให้อวัยวะต่าง ๆ ของร่างกายบิดเบี้ยวผิดปกติ บางครั้งลูกตาของเราก็ย้ายไปยังที่ที่ไม่ควรอยู่ บางสิ่งที่ไม่ควรเชื่อมติดกับตัวเราก็อยู่จนแยกไม่ออก ความสยดสยองของลายเส้นจะสร้างความรู้สึกมากมายให้กับผู้อ่าน แม้จะเป็นแฟนตาซีแต่เวลาเดียวกันก็รู้สึกถึงความสมจริง

การสร้างสรรค์เรื่องราวของ ‘Tomie’ (โทมิเอะ) หญิงสาวที่อยู่เหนือสัจธรรมของโลกที่พยายามจะสู้กับความแก่ชราและความตาย นอกจากความกล้าที่สิ่งโทมิเอะมีคือความงดงามที่ทำให้ผู้พบเห็นหลงใหลจนถึงขั้นก่อให้เกิดความรู้สึกอยากจะฆ่าเธอให้ตายคามือ ในที่สุดการสังหารสาวสวยก็เกิดขึ้นจริง ๆ ทว่าเมื่อเธอจากไป เธอไม่ไปแล้วไปลับแต่กลับมาได้ทุกครั้ง แม้เหล่าผู้ก่อเหตุพยายามจะกำจัดร่างกายเธอทิ้ง ไม่ว่าจะทำอย่างไรร่างของเธอก็จะงอกขึ้นใหม่และหวนกลับมาเสมอ

ปรากฏการณ์โทมิเอะฟีเวอร์เกิดขึ้นไปทั่วญี่ปุ่น แม้แต่คนที่ไม่ชอบเรื่องราวสยองขวัญก็ต้องรู้จักกับหญิงสาวที่โลดแล่นออกมาจากจินตนาการของอิโต้ ผลงานของเขาถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์หลายครั้งหลายหน โดยเริ่มตั้งแต่ Tomie (1998) ต่อด้วย Tomie: Another Face (1999) Tomie Replay (2000) Tomie: Re-birth (2001) Tomie: Forbidden Fruit (2002) Tomie: Revenge (2005) Tomie: Beginning (2005) Tomie vs Tomie (2007) Tomie Unlimited (2011) ที่หากลองนับดูแล้ว โทมิเอะของญี่ปุ่นก็มีจำนวนไม่น้อยหน้ากับบ้านผีปอบของไทยก็ว่าได้ เพราะในช่วงเวลาหนึ่ง คนญี่ปุ่นต้องพบกับสาวสวยสยองขวัญกันทุกปีเลยทีเดียว

‘Gyo’ (ปลามรณะ) รับอิทธิพลมาจากการมองดูสงครามอันน่าเศร้าที่เต็มไปด้วยความสูญเสีย ไม่ใช่แค่ความสยดสยองเท่านั้นแต่ยังนำเสนอบรรยากาศของความน่ากลัวที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาสู่ชุมชน ทำให้ความเป็นมนุษย์ของผู้คนลดน้อยลง ตีคู่มากกับความประหลาดที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ที่อาจทำให้อ่านแล้วได้กลิ่นเน่าเหม็นออกมาจากหนังสือ
อีกหนึ่งผลงานที่สร้างชื่อให้กับเขาและเราจะไม่พูดถึงก็คงไม่ได้คือ ‘Uzumaki’ (ก้นหอยมรณะ) หยิบเอาลายก้นหอยที่ชอบอยู่ในมังงะน่ารักสดใสสำหรับเด็ก มาเป็นสิ่งที่ทำให้ขนหัวลุก ลวดลายก้นหอยจะอยู่ในทุกที่ แม้กระทั่งทรงผมดำยาวสลวยของสาวชาวญี่ปุ่น รวมถึงเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน

จินตนาการและความกลัวที่ไร้ขอบเขตในผลงานของ อิโต้ จุนจิ สร้างความประทับใจให้กับผู้อ่านได้ง่าย ๆ แม้เราจะกลัวหรือรู้สึกพะอืดพะอมกับสิ่งที่อ่าน แต่เรื่องเล่าของเขาก็สามารถทำให้เรายังอยากอ่านต่อจนจบได้ เพราะอย่างนั้นเขาถึงถูกเรียกว่าเป็น ‘ราชาแห่งความสยองขวัญแห่งญี่ปุ่น’

Source: 1 / 2
Source Photo: 1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6