NIHON STORIES: “ดาบปีศาจมุรามาสะ” เรื่องเล่าความคลั่งของดาบที่ต้องคำสาป

ดาบคาตานะญี่ปุ่นคือความงดงามที่ทำให้ชายหนุ่มจำนวนมากรู้สึกหลงใหล บางคนหลงรักรูปลักษณ์อันเป็นเอกลักษณ์ บางคนชื่นชมความคมกริบที่ตวัดเพียงครั้งเดียวก็สามารถบั่นคอศัตรูจนกระเด็น หลายคนชื่นชอบตำนานเรื่องเล่าของดาบที่ผ่านการต่อสู้อย่างโชกโชนจนมีอายุเป็นร้อยเป็นพันปี และมีดาบญี่ปุ่นอยู่เล่มหนึ่งที่ขึ้นชื่อในเรื่องของความบ้าคลั่งคล้ายกับถูกปีศาจสิงสู่อยู่ในดาบ ซึ่งอาวุธที่ว่านั้นมีชื่อว่า ‘มุรามาสะ’

หากใครชื่นชอบอ่านมังงะที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับซามูไร ดาบญี่ปุ่น หรือเล่นเกมที่อิงประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นมักจะต้องเคยได้ยินชื่อสำนักตีดาบมาซามุเนะ (Masamune) ที่ตีดาบ ‘มิคาสึกิ มาเนะจิกะ’ ที่อยู่ในตระกูล 5 ดาบใต้หล้า และ สำนักมุรามาสะ (Muramasa) กันสักครั้งแน่นอน เพราะดาบสองเล่มนี้คือดาบที่เกิดมาคู่กันและในเวลาเดียวกันก็เป็นศัตรูกัน เพราะอุดมการณ์ที่แตกต่างของผู้ครอบครองทำให้ดาบสองเล่มไม่มีวันมาบรรจบกันได้

ย้อนกลับไปยังญี่ปุ่นสมัยโบราณ ตระกูลช่างตีดาบมาซามุเนะเป็นสำนักตีดาบที่ถูกนับหน้าถือตาในสังคม ทว่าต่อมา ‘เซ็นโง มุรามาสะ’ (Sengo Muramasa) ที่อยู่ในสำนักมาซามุเนะตัดสินใจแยกตัวออกมาตั้งสำนักตีดาบเป็นของตัวเองโดยใช้ชื่อว่า ‘มุรามาสะ’ ช่างตีดาบสองสำนักนี้ไม่ต่างอะไรกับพี่น้อง พวกเขาต่างเรียนรู้เคล็ดลับของกันและกัน แล้วเมื่อการตีดาบชั้นยอดสำเร็จเสร็จสิ้น พวกเขาก็มักนำดาบของตัวเองมาประลองเพื่อดูว่าคมดาบของใครจะยอดเยี่ยมกว่ากัน

ดาบของมุรามาสะขึ้นชื่อเรื่องใบมีดคมกริบ แข็งแรง หนักแน่น และจับเข้ามือ ทว่าดาบชั้นดีกลับกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งขบวนการต่อต้านโชกุนผู้ยิ่งใหญ่อย่างอิเอะยาสุ โทกุงาวะ และเหล่าข้าราชบริพาร นอกจากดาบคาตานะ อาวุธทุกชนิดไม่ว่าจะเป็น มีด ง้าว หอก ปืน หรืออะไรก็ตามที่ผลิตจากสำนักมุรามาสะก็ถูกสั่งห้ามมีไว้ในครอบครองเพราะคำสาปที่ติดมากับอาวุธเหล่านี้จะทำให้บ้านเมืองวินาศฉิบหาย จนถูกเรียกว่าคาตานะต้องสาป (妖刀)

ชาวญี่ปุ่นโบราณเชื่อเรื่องคำสาปและคำทำนาย มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างต่อ ๆ กันมาว่าดาบของเซ็นโง มุรามาสะ เต็มไปด้วยความคลั่งและความชั่วร้าย ใครก็ตามที่ถืออาวุธขึ้นชื่อของสำนักอย่างดาบคาตานะจะพบกับหายนะ โชกุนอิเอะยาสึได้พบประสบการณ์ไม่น่าภิรมย์กับอาวุธของมุรามาสะ ปู่ของท่านโชกุนถูกกบฏสังหารด้วยง้าวของมุรามาสะ บิดาของเขาเคยบาดเจ็บสาหัสจากเหตุลอบสังหารที่ไม่สำเร็จ และอาวุธที่ทำให้บิดาเจ็บหนักก็เป็นของมุรามาสะ

รวมถึงของอิเอะยาสึในวัยเด็กก็ได้แผลชวนขนลุกบริเวณแขนเพราะถูกคมดาบของมุรามาสะ และลูกชายคนโตของเขา โนบุยาสึ ก็ถูกบังคับให้ทำเซ็มปุกุด้วยดาบจากสำนักนี้ จึงไม่แปลกใจที่โชกุนจะขยาดสิ่งของจากสำนักมุรามาสะมากเสียขนาดนี้

อย่างไรก็ตามนักประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นพยายามแก้ต่างการลือเรื่องดาบปีศาจด้วยเหตุผลที่เข้าท่าง่าย ๆ อย่าง ซามูไรที่ต่อต้านตระกูลโทกุงาวะแค่ชื่นชอบที่จะใช้ดาบของมุรามาสะก็เท่านั้น จึงไม่แปลกที่สมาชิกตระกูลของท่านโชกุนจะต้องคมดาบสำนักนี้อยู่บ่อย ๆ รวมถึงเหตุผลอีกข้อที่เกิดขึ้นเพราะตัวโชกุนเองเป็นผู้สั่งห้ามขุนนางพกดาบของมุรามาสะเข้าวัง พอขายให้กับฝ่ายขุนนางไม่ได้ คนที่จะซื้อดาบของมุรามาสะก็จะมีแต่ฝ่ายกบฏเท่านั้น

ชาวบ้านรวมถึงเหล่าขุนนางต่างเล่าต่อ ๆ กันว่าเซ็นโง มุรามาสะ เป็นชายที่มีฝีมือตีดาบมากกว่าใครก็จริง ทว่าเขาเป็นชายที่มีจิตใจไม่ปกติ เขาเป็นคนวิกลจริตที่ชื่นชอบความรุนแรง มีอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ จนตามไม่ทัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายและเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง การตีดาบของช่างตีดาบในสมัยนั้นไม่ใช่สักแต่ว่าตีขึ้นมา ช่างตีดาบจะต้องถือศีล กินอาหารได้แค่บางอย่าง ฝึกจิตและสมาธิให้แน่วแน่หลายวันก่อนที่จะลงมือตีดาบ ด้วยพิธีการที่ซับซ้อนทำให้คนเชื่อว่าจิตวิญญาณของผู้ที่ตีดาบเล่มนั้น ๆ จะถูกถ่ายทอดลงไปในใบมีดด้วย ถ้าเซ็นโงเป็นชายวิกลจริต ขาดสมดุล และชื่นชอบความรุนแรง ดาบที่เขาตีก็จะไม่ต่างกับบุคลิกของผู้สร้าง

‘เมื่อไหร่ที่ดาบของมุรามาสะถูกชักออกจากฝักจะต้องมีคนตาย’ ว่ากันว่าคมดาบของเขาต้องการลิ้มรสเลือดอยู่เสมอ ผู้ถือมุรามาสะดาบต้องสาปมักมีอารมณ์ฉุนเฉียว ดุดัน ขี้โมโห และไร้รอยยิ้ม หากชักดาบออกมาแล้วไม่สามารถสังหารใครได้ ผู้ถือก็จะต้องเป็นคนสังเวยเลือดเนื้อให้กับใบมีด

ตำนานอันน่ากลัวเกี่ยวกับดาบกระหายเลือดทำให้อาวุธของสำนักมุรามาสะกลายเป็นของต้องห้าม ในเวลาเดียวกันผู้ที่ต่อต้านโชกุนอิเอะยาสึต่างก็อยากได้ดาบมาครอบครองเพราะพวกเขาอยากล้มอำนาจโชกุน เหมือนกับเป็นของนำโชคหรือของแก้เคล็ด แต่สุดท้ายก็มีซามูไรผู้กล้าเพียงไม่กี่คนที่กล้าพกคาตานะของมุรามาสะเพราะใคร ๆ ต่างก็กลัวว่าสักวันหนึ่งแทนที่จะได้สังหารโชกุน ตัวเองจะเป็นคนโดนคำสาปที่อยู่ในดาบเสียเองก็ได้

แม้ดาบของมุรามาสะจะมีชื่อเสียงโด่งดังโลดแล่นอยู่ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นมาหลายยุคสมัย ชื่อเสียงก็ไม่สามารถกลบตำนานโหดและทำให้ดาบต้องสาปกลายเป็นสมบัติของชาติเหมือนกับตระกูล 5 ดาบใต้หล้าได้ อย่างไรก็ตาม ดาบหนึ่งเล่มของมุรามาสะที่มีชื่อว่า Myoho Muramasa (妙法村正) ความยาว 66.4 เซนติเมตร โค้ง 1.5 เซนติเมตร กว้าง 2.8 เซนติเมตร เป็นดาบเพียงเล่มเดียวของมุรามาสะที่กลายเป็นผลงานศิลปะชิ้นสำคัญต่อวัฒนธรรมญี่ปุ่น และดาบของมุรามาสะก็ได้เข้ามาอยู่ในวัฒนธรรมป๊อปด้วยการถูกเล่าในเกม เป็นต้นแบบดาบในมังงะหลายเรื่อง และเรื่องเล่าตำนานดาบอาถรรพ์ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่ามีจริงหรือไม่ โดยการเลือกที่จะเชื่อหรือไม่นั้นล้วนขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละบุคคลครับผม

Source: 1 / 2 / 3
Source Photo: 1 / 2 / 3 / 4