What A Sad Song: ไขข้อข้องใจ ทำไมเศร้าจะตายแล้วยังอยากฟังเพลงเศร้าอยู่อีก?

ห้วงเวลาของความผิดหวังเป็นเวลาที่ทุกคนต้องเคยเผชิญกันมาแล้วอย่างแน่นอน แม้ว่าจะเป็นคนร่าเริงขนาดไหน แต่ความเศร้าที่เป็นเหมือนเมฆหมอกคอยบดบังแสงอาทิตย์ พาให้ความสดใสที่เคยมีหายไป เหลือแต่คนที่ห่อเหี่ยวเหมือนผักเหี่ยวค้างในตู้เย็น ไม่ว่าจะเศร้าเรื่องอะไรก็ตาม แต่ให้ตายเถอะ เปิดเพลงฟังทีไรก็ยังจะเลือกเพลงเศร้าไว้คอยตอกย้ำตัวเองอยู่ดี (ถ้ายังไม่มีไอเดียเพลงเศร้า เราขอเสนอ Drunk and Drown: Playlist คนเศร้า ขอเหล้าขม ๆ ให้จมน้ำตากันไปข้าง) UNLOCKMEN จะพามาหาเหตุผลว่าทำไมเราถึงฟังเพลงเศร้าแม้ว่าเราจะเศร้าจะตายอยู่แล้วก็ตาม

 ทบทวนเหตุการณ์

เราไม่ได้อยากจะซ้ำเติมตัวเองกันนักหรอก แต่ในเมื่อเรื่องราวมันแย่ขนาดนี้ เราก็แค่อยากทบทวนตัวเองเท่านั้นเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา แล้วเราทำอะไรลงไปบ้าง การฟังเพลงก็เหมือนเป็นการรีรันสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะส่วนใหญ่ก็มักจะเลือกเพลงที่เรื่องราวตรงกับเรื่องของตัวเองกันอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ? เราก็จะได้ทบทวนเรื่องราวของตัวเองที่ซ่อนอยู่ในแต่ละโน้ตของเพลง เหมือนเราได้กลับมาทบทวนกับสิ่งที่ทำลงไปด้วย

ความเจ็บปวดบนความสวยงาม

ปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ ว่า “ดนตรี” ยังคงเป็นอีกความสุนทรีย์ที่เรารื่นรมย์ไปกับมันได้เสมอ แม้ว่ามัน(และเราเอง)จะอยู่ในมู้ดแห่งความเศร้าก็ตาม อาจจะมีเนื้อเพลง มู้ดแอนด์โทนของเพลงที่เศร้าไปบ้าง แต่ดนตรีก็คือสิ่งที่เราดื่มด่ำกับหลายอย่างประกอบกัน คุณค่าทางสุนทรียศาสตร์ก็ยังคงแฝงตัวอยู่ในทุกตัวโน้ต เราจึงได้ฟีลเจ็บปวดบนความสวยงามของดนตรีนั่นเอง

เหมือนมีใครสักคนรับรู้เรื่องราวของเรา

อย่างที่บอกว่าหลายครั้งเรามักเลือกเพลงที่มีเรื่องราวตรงกับเรื่องของเรา เพราะว่านั่นหมายถึงเราไม่ได้พบเจอกับเหตุการณ์แบบนี้เพียงคนเดียว อย่างน้อยก็ยังมีเพลงนี้ที่ยังเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา ช่วยให้เรารีแลกซ์ขึ้นมาอีกนิดว่าเราไม่ได้เผชิญปัญหาเพียงลำพังนั่นเอง แม้ว่าจะตรงนิดหน่อยแค่ท่อนสองท่อน แต่คนมันเฮิร์ทอะ แค่นั้นความรู้สึกก็อินจนรู้สึกว่าเพลงนี้แม่งตรงกับชีวิตเราซะเหลือเกิน (ทั้งที่จริงตรงอยู่สองท่อน) ใครที่มีเพื่อน ๆ พี่น้องคอยปลอบใจเป็นที่ระบายก็ดีไป แต่บางคนที่ไม่อาจเล่าให้ใครฟังได้ก็คงต้องพึ่งเพลงที่มันตรงกับชีวิตแบบนี้แหละคอยเป็นเพื่อนที่ร่วมเหตุการณ์เดียวกัน

ฟังเพลงเศร้ามันจะเศร้ามากขึ้นหรือจะรู้สึกดีขึ้นกันแน่?

เรามาฟังคำตอบจากนักวิจัยอย่าง Taruffi & Koelsch ได้สำรวจจากผู้คนจำนวน  772 คนว่าทำไมเรามักจะฟังเพลงเศร้าทั้งที่เราเศร้าอยู่แล้ว หรือแม้แต่บางคนที่ไม่ได้เศร้ามากนักก็ตาม คำตอบคือในสารพัดความเศร้ามีสาเหตุแบบร้อยแปดพันเก้า แต่ความรู้สึกที่มักจะโผล่มาเป็นอันดับหนึ่งของชาวหม่นหมองคือ “ความคิดถึง” ที่มันเป็นความรู้สึกกึ่งหวานกึ่งขมที่โคตรจะซับซ้อน แต่ก็ค่อนไปทางแง่บวก นั่นทำให้แม้แต่คนที่ไม่ได้เศร้ามากนักก็ชอบที่จะฟังเพลงเศร้าด้วยนั่นเอง

การฟังเพลงเศร้ามาก ๆ ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเพราะเราสามารถปลดปล่อยความรู้สึกของตัวเองได้ เพราะการฟังเพลงมันส่งผลกับอารมณ์ของเราโดยตรง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงกล้าเผชิญหน้าความเศร้าซ้ำสองด้วยการฟังเพลงเศร้าหลังจากเจอเรื่องเศร้า ๆ มาแล้ว เหตุผลนั้นก็เหมือนที่กล่าวมาแล้วด้านบน นั่นคือมีคนพูดความรู้สึกแทนเรา เราไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากเล่าเรื่องที่ช้ำใจด้วยตัวเอง และยังแสดงว่ามีคนร่วมชะตากรรมเดียวกันกับเรานั่นเอง

แม้ว่าจะเศร้าจนไม่รู้ว่าเพลงหรือคนจะขมกว่ากัน แต่ขอให้บทเพลงเศร้าที่เป็นเหมือนความเจ็บปวดบนความสวยงามคอยปลอบประโลมและอยู่เป็นเพื่อนเรา ในวันที่โลกทั้งใบหันหลังให้เรา แล้วดื่มด่ำไปกับความสวยงามอีกอย่างที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่าง “ดนตรี” ช่วยขับเคลื่อนชีวิตเราให้ไปข้างหน้า เสียใจเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นมาโกออนไปด้วยกัน

SOURCE