หมากัดอย่ากัดตอบ “5 วิธีรับมือกับคนที่เหม็นขี้หน้าเรา” ทั้ง ๆ ที่เราเพิ่งเจอเขาครั้งแรก

การเจอกันครั้งแรกของมนุษย์ธรรมดาทั่วไป ส่วนใหญ่มักเต็มไปด้วยการทักทายอย่างเป็นมิตร รอยยิ้มที่ฉีกกว้างประดับบนใบหน้า (แบบที่จริงใจบ้างไม่จริงใจบ้าง) บทสนทนาสุดไพเราะลื่นใจ แต่บางครั้งผู้ชายอย่างเราก็เลือกไม่ได้ เมื่อต้องเจอกับมนุษย์หน้าหงิกไม่เป็นมิตรพูดคุยอะไรด้วยก็ทำหน้าบอกบุญไม่รับเหมือนเราไปเหยียบเท้าเขาไว้ตลอดเวลา หรือเพราะหน้าเรามันกวนตีนเขาเกินไปก็ไม่รู้ ไม่เอา อย่าเพิ่งหัวร้อนไป เราควรรับมือมนุษย์พวกนี้อย่างมืออาชีพ ถ้ายังไม่รู้ต้องทำตัวอย่างไรเราเอา 5 วิธีรับมือกับมนุษย์ไม่เป็นมิตรมาฝากกัน

ยิ้มเท่านั้นที่ครองโลก

รอยยิ้มนี่แหละที่สร้างง่ายแสนง่ายไม่ต้องลงทุนอะไรมาก แต่เคล็ดลับเด็ดอยู่ที่ความจริงใจ รอยยิ้มที่ดีต้องมาจากทัศนคติที่ดี คิดไว้เสมอว่าว่าเขาแย่ใส่เรา เราไม่จำเป็นต้องแย่ใส่เขา โปรยยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ ถ้าไม่ถนัดฉีกยิ้มกว้างโชว์ฟันทุกซี่ ก็ยิ้มบาง ๆ ด้วยสายตาเพื่อบ่งบอกว่า “นาย ๆ เรามาอย่างเป็นมิตรนะ อย่ากัดเราเลยว่ะ”

ตั้งใจฟังรายละเอียดทุกส่วนของเขา

การเจอกันครั้งแรกต้องมีการแนะนำตัว พูดคุยสร้างบทสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่แล้ว ให้เราตั้งใจฟังทุกอย่างที่เขาพูดเกี่ยวกับตัวเขาเองหรือเรื่องราวที่เขาเล่า แสดงความตั้งใจว่าเราใส่ใจที่จะฟังเขาอย่างจริงใจ อาจจะพยักหน้ารับเป็นครั้งคราว หรือส่งเสียงตอบรับเป็นระยะ ๆ หรือตรงไหนที่เห็นว่าน่าสนใจก็โยนคำถามกลับไป เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าเรากำลังใส่ใจจะเป็นมิตรกับเขามาก ๆ ได้โปรดอย่าตั้งแง่ใส่เรานักเลย ไหว้ล่ะครับพี่

หมากัดอย่ากัดตอบ

การรับมือกับมนุษย์ไม่เป็นมิตรจำเป็นต้องมีสติอย่างมาก แต่ UNLOCKMEN เชื่อในสติของผู้ชายชาว UNLOCKMEN ทุกคน ดังนั้นไม่ว่าเขาจะจิกกัด เหน็บแนม มองเหยียด หรือส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายใส่เราเหมือนเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อนเพียงใด ก็ขอให้เรามีสติเข้าไว้ ขอให้รู้ว่าหมากัดเราไม่จำเป็นต้องกัดตอบ จงมีสติและอดทนมาก ๆ บอกกับตัวเองว่าเราทำดีที่สุดแล้วที่จะพยายามเป็นมิตรกับเขา แต่ถ้าเขาไม่เป็นมิตรก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรู

เห็นใจเขามาก ๆ

การที่มนุษย์หนึ่งคนจะเติบโตขึ้นมาเป็นคนแบบไหน สภาพแวดล้อม การเลี้ยงดูที่ทำให้เขาเติบโตมาย่อมมีผลแน่นอน เราจึงไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าจริง ๆ แล้ว เขาเจอเรื่อห่วยแตกเลวร้ายแบบไหนมาบ้าง เราจึงจำเป็นต้องจินตนาการว่าเขาได้เจอเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตมา แล้วบังเอิญต้องเอามาลงกับเรา ต่อมาก็ให้จินตนาการว่าถ้าเป็นเราล่ะ? ถ้าเราเจอเรื่องเลวร้ายแบบนั้น เราจะอยากให้คนปฏิบัติต่อเราแบบไหน? ถ้าได้คำตอบแล้วก็ลองปฏิบัติกับเขาให้ดีเท่าที่คิดไว้นั่นแหละ ความเห็นใจนี้อาจทำให้เขาเห็นใจเรามากขึ้นเช่นกัน

ปล่อยวาง

อย่างไรก็ตาม เราไม่ใช่พ่อพระที่ต้องคอยเอาใจใรตลอดเวลา หากเจอกัน 2-3 ครั้งแรก เราได้พยายามรับมือกับความเลวร้ายของเขาอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่เขาก็ยังแสดงท่าทางไม่เป็นมิตรกลับมาอยู่ดี นั่นก็อาจเป็นไปได้ว่าเขาไม่ได้อยากเป็นมิตรกับเราจริง ๆ ก็ให้ปล่อยวางเถอะ มีคนอีกมากมายที่อยากเป็นเพื่อนกับเรา ส่วนคนนี้ก็อาจจัดวางไว้ในฐานะคนรู้จักธรรมดาสามัญ (ไม่ต้องถึงกับเป็นศัตรู) แล้วเอาเวลาไปทำดีกับคนที่เขาเห็นค่าน่าจะดีที่สุด

สิ่งที่ต้องจำไว้เสมอคือเราพยายามเป็นมิตรกับคนทุกคนได้ แต่เราจะไม่อาจได้ทุกคนมาเป็นเพื่อนหรอก แต่การพยายามก็ดีกว่าไม่พยายามเลย และการยิ้ม ทำดีเข้าใส่ก็ให้ภาพลักษณ์ที่เป็นมืออาชีพมากกว่าหัวร้อนพุ่งใส่ไม่ยั้ง แต่ก็นั่นแหละ ความพยายามมีข้อจำกัด เวลาของเราก็มีค่า ถ้าพยายามแล้วไม่เวิร์คก็เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าเพื่อน!