FOXY LADY: ‘เมย์ มิญช์ภัส’ เสียงเพลง กลิ่นควัน กับความทรงจำในวันอากาศร้อน

บทความนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องจริง มีการเติมแต่งเรื่องราวเพื่อเพิ่มสุนทรียภาพ

บ่ายวันหนึ่งที่อากาศร้อนระอุ ร้อนเสียยิ่งกว่าวันไหน ๆ ในรอบเดือนที่ผ่านมา เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าคิมหันต์ฤดูมาเยือนอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ภายใต้แสงแดดแรงกล้า หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งกลับเดินฝ่าอุณหภูมิเกือบ 40 องศาอย่างไม่ยี่หระ สะพายกระเป๋าใบเล็ก ก่อนจะหลบหายเข้าไปในโรงแรมเก่า ๆ แห่งหนึ่ง

ถ้าจะอธิบายถึงรูปลักษณ์ภายนอกของหญิงสาวคนนี้ เธอดูจะต่างไปจากสุภาพสตรีในอุดมคติตามจารีตไทยไปไกลพอสมควร ด้วยลุคที่ดูเปรี้ยวซ่า มาพร้อมผมสั้นสีบลอนด์เข้มเลยติ่งหูตามสมัยนิยม นัยน์ตาโฉบเฉี่ยวทำให้เธอยิ่งดูดุขึ้นไปอีก ถ้าไม่รู้จักกันคงเป็นเรื่องยากที่จะเข้าไปทักทายเธอ

ถึงแม้บรรยากาศภายนอกจะสว่างจ้าด้วยแสงแดด แต่ภายในอาคารกลับตรงกันข้าม เธอเดินฝ่าความสลัวอันอบอ้าวขึ้นไปบนชั้น 2 ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าห้อง 213

เมื่อเปิดประตูเข้าไป พบว่าภายในดูดีกว่าที่คิด สภาพห้องไม่ได้ใหม่แต่ก็ไม่ได้โทรม มีเตียงขนาดคิงไซซ์ตั้งอยู่กลางห้อง แสงแดดลอดผ่านมาทางหน้าต่างที่ไม่ได้ปิดไว้ ช่วยให้บรรยากาศไม่หดหู่จนเกินไป

หลังจากจัดแจงวางกระเป๋าเรียบร้อย เธอทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง เหม่อลอยครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่ความสุขความเศร้าผสมกันได้อย่างลงตัว ทุกอย่างเงียบสงบ มีเพียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้นที่ยังส่งเสียงครางอย่างไม่ขาดช่วง

เวลาผ่านไปชั่วครู่ เมื่อเข็มวินาทีเดินทางครบ 10 รอบ เธอจึงลุกขึ้นเดินจากห้อง

ถึงจะเป็นโรงแรมเก่า ๆ แต่สระว่ายน้ำของที่นี่กลับโดดเด่นต่างจากบรรยากาศรอบข้าง เป็นความคอนทราสต์ที่มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด นี่คือสิ่งที่เธอหลงรักที่สุดในโรงแรมแห่งนี้

‘ความทรงจำครั้งก่อน’

นี่คือเหตุผลที่ตอบได้ทุกคำถามของเหตุการณ์ประหลาดนี้ อากาศร้อนอบอ้าว โรงแรมเก่า ๆ และการปรากฏตัวของหญิงสาวปริศนา ดูไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่มันกลับเชื่อมโยงกันได้ด้วยความทรงจำในอดีตเรื่องนี้

เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อท่องเที่ยว เป็นเพียงการแวะมาเยี่ยมเยือนเศษเสี้ยวความทรงจำที่หลบซ่อนอยู่เท่านั้น เธอไม่ได้ฟูมฟาย โหยหาเรื่องราวในอดีต ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ เธอก้าวผ่านเรื่องนั้นมาได้นานแล้ว ใช้เวลาไม่ถึงเดือนน้ำตาค่อย ๆ เหือดไป  สำหรับเธอในตอนนี้การคิดถึงเรื่องในอดีตเปรียบเสมือนอากาศบริสุทธิ์ที่ได้สูดแล้วสบายใจมากกว่า

เธอไม่ใช่คนชอบสูบบุหรี่ แต่ในบางครั้งการสูบบุหรี่ก็ทำให้รู้สึกได้ใกล้ชิดกับใครบางคนในอดีตไกลแสนไกลอย่างน่าประหลาด อาจจะเป็นเพราะภาพที่เธอจำใครบางคนได้ดีที่สุดคือภาพที่คนคนนั้นสูบบุหรี่ยี่ห้อโปรด ดังนั้นเมื่อได้กลับมายังสถานที่แห่งความทรงจำ เธอจึงไม่พลาดที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ พ่นกลุ่มควันสีเทาล่องลอยไปในอากาศ ตัดกับสีฟ้าสดใสของสระว่ายน้ำ

‘ไม่เห็นอร่อยเลย’

ใช่ ถึงเธอจะไม่ใช่นักสูบหน้าใหม่ แต่เธอก็ไม่เคยรื่นรมย์กับรสชาติของมันเลย ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมคนถึงติดบุหรี่ อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่เคยเลิกสูบได้จริง ๆ เสียที เธอกลัวว่าถ้าเธอไม่ได้สูบบุหรี่แล้ว จินตนาการถึงอดีตบางรูปแบบอาจจางหายไปกับไอระอุแห่งเดือนเมษายน

‘I am nothing without pretend
I know my faults
Can’t live with them’

นอกจากบุหรี่แล้ว อีกสิ่งที่ขาดไม่ได้คือบทเพลง Civilian ของศิลปิน Wye Oak เขาไม่ได้ชอบเพลงนี้หรอก เขาอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพลงนี้คือเพลงที่เธอชอบที่สุด เพียงแต่ในช่วงชีวิตที่อยู่กับเขาเพลงนี้คือเพลงโปรดของเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอควรจะเบื่อเพลงนี้ไปตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ยังเปิดมันอยู่เรื่อย ๆ และเมื่อลองตั้งใจฟังเนื้อเพลงอย่างละเอียด เธอก็พบว่ามันตรงกับชีวิตเธออย่างไม่น่าเชื่อ ตลกดีเหมือนกัน

แสงแดดที่แรงกล้าเริ่มอ่อนกำลังลง เป็นสัญญาณว่ายามสนธยากำลังมาเยือน หลังจากหมดบุหรี่ไปหลายมวนเธอก็ออกจากสระว่ายน้ำกลับมาที่ห้อง เดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำทิ้งไว้ รอจนเต็มอ่าง ไม่ลืมเปิดเพลง Civilian ก่อนจะลงไปแช่ รู้สึกสดชื่นเมื่อน้ำเย็น ๆ สัมผัสกับร่างกาย

เธอหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกมวน พลางมองจ้องไปที่อีกฟากหนึ่งของอ่าง เป็นสายตาที่ดูจริงจังและคาดหวัง เธอรู้ตัวดีว่าสิ่งที่เธอกำลังทำมันดูเพ้อเจ้อ แต่แล้วยังไงล่ะ ขอมีความสุขสักหน่อยไม่ได้หรือไง มีความสุขกับฝันกลางวันไร้สาระ แค่วันนี้เท่านั้น…

‘I am nothing without a man
I know my thoughts
But I can’t hide them’

PHOTOGRAPHER: Krittapas Suttikittibut