ยิ่งอยู่นานเพื่อนยิ่งหาย! เมื่ออายุมากขึ้นทำไมเพื่อนน้อยลง แถมยังหาเพื่อนใหม่ได้ยากขึ้น

เวลาที่ผ่านไปปีแล้วปีเล่า ตั้งแต่วัยหนุ่มเลือดร้อน เราอาจจะมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ พอแยกย้ายกันไปทำงาน อาจจะหล่นหายจนเหลือคนที่เจอหน้าประจำอยู่ไม่กี่คน เปลี่ยนที่ทำงานไปก็ต้องเปลี่ยนเพื่อนกลุ่มใหม่ไปด้วย กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เพื่อนหล่นหายไประหว่างทางไม่รู้เท่าไหร่ นั่นทำให้เราพอจะรู้สึกตัวแล้วว่ายิ่งอายุมากขึ้น เรายิ่งมีเพื่อนน้อยลง แถมการสานสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่ ๆ ยิ่งเป็นไปได้ยากมากขึ้น มาดูเหตุผลของเรื่องเหล่านี้กันว่าทำไมยิ่งแก่แต่เพื่อนกลับน้อยลง เพื่อที่เจอสาเหตุแล้วจะได้หาทางแก้กันได้ทัน

ทุกคนต่างทุ่มเทเวลาให้กับครอบครัว

สุดท้ายแล้วการมีครอบครัวคือฝั่งฝันของชีวิตคนเรา เราต่างทุ่มเทเวลา พัฒนาตัวเอง มีหน้าที่การงานที่ดี วางรากฐานชีวิตให้พร้อม เมื่อมีถึงเวลาที่ต้องมีครอบครัวทุกอย่างจะได้ออกมาสมบูรณ์แบบ และเป็นครอบครัวที่ไม่มีจุดบกพร่อง เรื่องของเรื่องคือจะชี้ให้เห็นว่าทุกคนต่างก็ทุ่มเทกับครอบครัวของตัวเองกันทั้งนั้น เพราะพวกเขาคือคนที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต จนบางทีหลายคนอาจทุ่มเทเวลากับครอบครัวมากจนไม่เหลือเวลาให้กับความสัมพันธ์อื่นอย่างเพื่อน เพื่อนร่วมงาน อะไรทำนองนั้นเลย

ยิ่งคนไหนที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์ซะจนไม่จำเป็นต้องมีอย่างอื่นมาเติมเต็มแล้ว ทำงานเสร็จก็คงอยากกลับบ้านไปพักผ่อน ไปกินข้าวฝีมือแม่บ้านคนสวยที่รออยู่  Cuddle กันให้หายเหนื่อย หรือไปทำหน้าที่สามีที่ดี พ่อที่ดี เพราะนั่นก็คืออีกหน้าที่หลังเลิกงานเหมือนกัน เท่านี้ชีวิตก็แทบจะไม่เหลือเวลาให้อย่างอื่นแล้ว ความสัมพันธ์ของเพื่อนจึงอาจถูกลดบทบาทลงไปบ้างนั่นเอง

More than one thing to make friends

ในตอนที่อายุยังน้อย เรามีเพื่อนเยอะแยะไปหมด เพื่อนสนิท เพื่อนห่าง ๆ เพื่อนของเพื่อน เดินเข้าร้านเหล้าทีทักกันตั้งแต่โต๊ะหน้าร้านไปยันโต๊มุมมืด หรือมีเพื่อนที่เล่นดนตรีเหมือนกัน เล่นบอลเหมือนกัน แค่คอเดียวกันก็พร้อมจะกอดคอเป็นเพื่อนกันได้แล้ว

แต่พออายุมากขึ้น เราผ่านโลกที่มันบิดเบี้ยวนี้มามากเกินกว่าจะเปิดรับทุกคนมาเป็นเพื่อนเราได้เหมือนแต่ก่อน เราเริ่มมีเงื่อนไขเยอะขึ้นสำหรับการสานสัมพันธ์กับใครสักคน ไม่นับเพื่อนผิวเผิน เพื่อน Connection อะไรแบบนั้น แต่หมายถึงเพื่อนจริง ๆ เพื่อนที่ปรึกษาได้ เพื่อนที่ไว้ใจ เพราะสำหรับเราแล้วแค่รสนิยม ความเฮฮาในตอนคุยกัน มันเริ่มไม่ใช่ปัจจัยสำคัญอันดับต้นในการเลือกเพื่อนแล้ว 

ไม่อยากผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก 

หลายครั้งที่คนใกล้ตัวอย่างเพื่อนมักจะนำเรื่องวุ่น ๆ มาให้เรา ไม่ว่าจะเรื่องเงิน ความรัก ความสัมพันธ์ หรือเพียงพูดผิดใจกันเล็กน้อยก็มีให้เห็นกันเยอะแล้ว และนั่นอาจสร้างบาดแผลในใจให้ใครหลายคนเริ่มระวังตัวมากขึ้นเมื่อต้องมีเพื่อนใหม่ ๆ แน่ล่ะ ยิ่งเจอเรื่องแย่มาใครก็ต้องกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยกันทั้งนั้น เลยเกิดกลไกป้องกันตัวเองขึ้นมา เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องผิดหวังในเรื่องนี้อีกซ้ำ ๆ ถ้าเปรียบเทียบเรื่องนี้มันก็เหมือนตอนเราอกหักนั่นแหละ เราอาจจะขยาดที่จะเริ่มต้นรักครั้งใหม่ไปอีกสักพักเลยก็ได้ 

เพราะเวลาของเรามันน้อยลงแล้ว

ยิ่งอายุมากขึ้น นอกจากประสบการณ์ที่สั่งสมเพิ่มขึ้นทุกวันแล้ว เชื่อว่าใครหลายคนเริ่มตระหนักถึงเวลาที่น้อยลงทุกทีของชีวิตอีกด้วย นั่นทำให้เราอยากจะ Spend เวลาให้กับสิ่งที่มันสำคัญจริง ๆ สิ่งที่เราไม่ทำแล้วจะรู้สึกเสียดายว่าที่ผ่านมาเวลาสองหมื่นกว่าวันเรามัวทำอะไรอยู่ มากกว่าการไปเที่ยว ดื่ม เหมือนในตอนวัยรุ่นแล้ว เพราะชีวิตยังมีอะไรที่ต้องทำอีกมาก ตั้งแต่หน้าที่ในครอบครัวไปจนถึงทำกิจกรรมสนองความชอบส่วนตัวของเราเอง แค่นี้ก็แทบจะไม่มีเวลาหายใจแล้ว

สิ่งหวือหวามันน้อยลงทุกวัน

ด้วยความที่ผ่านโลกมาเยอะ ความตื่นเต้นหวือหวากับสิ่งรอบตัว หรือสิ่งใหม่ ๆ มันน้อยลงเรื่อย ๆ ก็เพราะเราผ่านโลกนี้มาตั้งเท่าไหร่ เจอนู่นนี่มาสารพัดแล้ว จะเหลืออะไรให้ตื่นเต้นกันนักล่ะ นั่นยิ่งทำให้รู้สึกว่าการออกไปเจอเพื่อน ไปสังสรรค์ ยิ่งทำให้เราอยู่ในลูปเดิม ๆ และนั่นเหมือนไม่ใช่ที่ของเราอีกต่อไป หลายคนเลยคิดว่าเอาเวลาที่มีอยู่รักษาความสัมพันธ์กับเพื่อนที่มีอยู่ในตอนนี้ให้ดี คงดีกว่าการออกไปสานสัมพันธ์หาเพื่อนใหม่ ๆ

ไม่ใช่ว่าเพื่อนกันจะไม่ออกมาพบปะกันเลย แต่มันคงอาจจะอยู่ในรูปแบบที่ไม่เหมือนตอนวัยรุ่น เพื่อนในตอนที่อายุมากขึ้น แต่เพราะเพื่อนที่เราต้องการจริง ๆ คงจะเป็น ‘A friend in need is a friend indeed’ ซะมากกว่าที่จะเป็นเพื่อนที่ต้องคอย Keep In Touch กันตลอดเวลานั่นเอง