ปัจจุบันดนตรีร็อกและเมทัลในบ้านเราเติบโตขึ้นมามาก เราได้เห็นวงมากหน้าหลายตาที่ได้โอกาสก้าวข้ามพรมแดนไปเล่นยังต่างประเทศมาแล้วมากมาย เช่นวง Annalynn, Whispers, Retrospect, Sweet Mullet, Defying Decay เป็นต้น กล่าวมาถึงตรงนี้หลาย ๆ คนอาจจะไม่ใช่คุ้นชื่อหลาย ๆ วง ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นวงนอกกระแส หรือที่เรียกกันว่า ‘วงการอันเดอร์กราวน์’ นั่นเอง

วงการที่อุดมไปด้วยเพลงอันหนักหน่วง รุนแรง และทุกคนต่างต้องต่อสู้บนเส้นทางที่รายรับติดลบ รายจ่ายตีบวก เรียกได้ว่าใช้แพชชั่นขับเคลื่อนล้วน ๆ และ ‘วงการอันเดอร์กราวน์’ บ้านเราจริง ๆ แล้วเริ่มมีรากฐานมาตั้งแต่ช่วงปลายยุค 80’s แล้ว ว่ากันว่าอัลบั้ม “ฆาตกัญชา” ของวง Flesh And Skin (เนื้อกับหนัง) ที่วางจำหน่ายเมื่อปี 1984 คือผลงานบุกเบิกวงการอันเดอร์กราวน์โดยแท้จริง ผลงานของพวกเขานำเสนอแนวทางเฮฟวี่เมทัลอันเข้มข้น แหวกแนวกว่าวงในยุคนั้นทั้งหมดทั้งปวง

หลังจากนั้นดูเหมือนว่าวงการเฮฟวี่เมทัลในบ้านเราก็คึกคักขึ้นมา เมื่อค่ายเมนสตรีม หรือค่ายระดับรองต่างหันมาจับจ้องปลุกปั้นแนวนี้กัน ทำให้เราได้เห็นผลงานของวงหิน เหล็ก ไฟ, The Olarn Project, Hi-Rock, Blue Planet, Uranium, Kaleidoscope เป็นต้น อย่างไรก็ตามทางคู่ขนานอย่างอันเดอร์กราวน์ก็ผลิตศิลปินออกมาไม่หยุดหย่อนเช่นกันในช่วงยุค 90’s  พวกเขาต่างผลิตผลงานระดับมาสเตอร์พีซ และกลายเป็นตำนานมาถึงปัจจุบัน อีกทั้งยังเป็นรากฐานสำคัญให้กับวงการนี้อีกด้วย เราลองมาย้อนเวลาไปกับ 8 อัลบั้มสุดเดือดจากวงอันเดอร์กราวน์ไทยยุค 90’s กันดีกว่าครับ

HERETIC ANGELS

“EXTREME THE RESPIRATION” (1993)

Heretic Angels ผู้บุกเบิกซาวด์เดธเมทัลสุดโหดในประเทศไทย กับผลงานอีพีแรกที่ใช้เนื้อร้องทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ บรรจุเอาไว้ทั้งหมด 5 เพลงด้วยกัน สกิลดนตรีของพวกเขาบอกเลยว่าไม่ธรรมดา ไม่ว่าจะเป็น การเสิร์ฟริฟฟ์กีตาร์สุดุดุดัน, ไลน์โซโล่สุดทำลายล้าง, ความแน่นของเบส, การซัดกลองอย่างไร้ความปราณี รวมไปถึงเสียงร้องราวกับปีศาจเข้ามาสิงร่าง องค์ประกอบทุกอย่างลงตัวและเพอร์เฟคในแบบที่วงเดธเมทัลควรจะเป็น แม้ซาวด์ในตอนนั้นที่บันทึกเสียงออกมาอาจจะไม่ได้ดีมาก แต่คุณภาพมันก็สามารถทะลุสิ่งเหล่านั้นออกมาจนสัมผัสได้

ด้วยความโหดที่เกินกว่าใครในบ้านเรา ณ เวลานั้น ก็ส่งผลให้ชื่อเสียงของ Heretic Angels เป็นที่พูดถึงในเวลาอันรวดเร็ว โดยสมาชิกในยุคนั้นประกอบไปด้วย เจมส์ ร้องนำ, วุธ กีตาร์, บอย เบส และเลาะห์ กลอง 

HEAVY MOD

“RATE X ห้ามออกอากาศ” (1994)

Heavy Mod อัลบั้ม “Rate X ห้ามออกอากาศ” กับสไตล์เฮฟวี่เมทัลที่ได้รับความนิยมในช่วงยุค 70’s – 80’s ต้น ๆ  มาพร้อมเนื้อหาที่ติดเรตสมชื่อ หากออกอากาศรับรองไม่ผ่าน กบว. อย่างแน่นอน ผลงานชุดนี้มีศิลปินมาร่วมงานมากมาย หนึ่งในนั้นคือ “เหน่ง” นักร้องนำวง Y Not 7 ที่มาฝากเสียงร้องไว้ในเพลง “หน้ากาก” และ “สารเลว” 

สิ่งที่โดดเด่นนอกจากดนตรีก็คือโปรดัคชั่นการบันทึกเสียงที่ยอดเยี่ยมมาก ๆ 

ดอนผีบิน

“เส้นทางสายมรณะ” (1994)

วงดนตรีสปีด/แธรช เมทัล ของ 3 พี่น้องตระกูลแก้วทิตย์ ประกอบไปด้วย สมบัติ, สมศักดิ์ และสมคิด พวกเขาส่งอัลบั้มแรก “โลกมืด” ออกมาเมื่อปี 1993 เป็นการนำเสนอแนวทางเฮฟวี่เมทัลที่ยังติดกลิ่นเมโลดี้ฟังง่าย หลังจากนั้นปีต่อมาดอนผีบินก็ส่งอัลบั้ม “เส้นทางสายมรณะ” ออกให้ฟัง ผลงานชุดนี้ตบหัวแฟนเพลงชุดแรกแบบหัวทิ่มด้วยซาวด์สไตล์สปีด/แธรช เมทัล (ติดกลิ่นเดธเมทัล) ซัดกันแหลกนับตั้งแต่เพลงแรก “สุดแท้ทางเดิน” บีตของ ดนตรีมีแต่เดินหน้าฆ่ามันจนไม่อาจนั่งติดเก้าอี้ได้ ด้วยเหตุดังกล่าวทำให้แฟนเพลงเก่าถึงกับเบือนหน้าหนีเพราะรับไม่ได้กับความหนักเลยทีเดียว

ปัจจุบัน 3 พี่น้องตระกูลแก้วทิตย์ได้แยกย้ายกันไปทำงานส่วนตัว จะเหลือแต่เพียงสมศักดิ์ที่มีแวะเวียนมาทำวง Doomed Day อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มีผลงานมานานแล้วเช่นกัน

DEZEMBER

“ลัทธิซาตาน” (1994)

สุดยอดอีพีในตำนานของวงธันวามหาโหด แม้จะมีเพียงแค่ 4 เพลง แต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่เราจะได้เสพย์ความซาดิสต์ในสไตล์เดธเมทัลอันน่าสะพรึงกลัวที่มาพร้อมสกิลดนตรีสุดโหดจากการนำทัพของ 2 สมาชิก ได้แก่ “ต้น” ร้องนำ/มือกีตาร์ และ “โต้ง” เบส ความจัดจ้านคงต้องยกให้ไลน์กีตาร์โซโล่ที่ทักษะเหลือรับประทาน ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะต้น เคยรับตำแหน่งมือกีตาร์ยอดเยี่ยมกับวง Madhot ในรายการประกวดดนตรี Pepsi Music Festival เมื่อปี 1993 นั่นเอง

ผลงานชุดนี้กลายเป็นแรร์ไอเทมที่แฟนเพลงเมทัลในไทยมากมายออกตามหา จนทำให้ทางวงต้องผลิตมาวางจำหน่ายใหม่อีกครั้งเมื่อปี 2017 ซึ่งก็หมดลงไปอย่างรวดเร็ว

GROWING PAIN

“GROWING PAIN” (1994)

นี่คือวง Heretic Angels เวอร์ชั่นภาษาไทย เพราะสมาชิกหลักมาจากวงดังกล่าวแทบทั้งหมด ดนตรีของวงนี้จะออกไปทางแธรช/กรูฟ เมทัล ที่ให้อารมณ์คล้ายกับวง Sepultura เป็นหลัก ดีกรีความโหดจะอยู่ในระดับกำลังดี ใครที่หูยังไม่เสริมใยเหล็กก็พอจะฟังได้ แต่การเรียบเรียงเพลงของ Growing Pain บอกเลยว่าไม่ธรรมดา ฝีไม้ลายมือไม่ได้ลดลาวาศอกไปจากวง Heretic Angels แต่อย่างใด

ภายหลังวง Growing Pain ได้ปรับเปลี่ยนแนวทางให้เบาลง และเคยมีโอกาสไปร่วมงานกับค่าย Real And Sure ในเครือ R.S. Promotion ซึ่งหลาย ๆ คนน่าจะเคยได้ฟังอัลบั้ม “กะโหลกหนา” กันมาบ้าง

มักกะโรนี

“ฌาปนกิจ” (1996)

อีกหนึ่งวงที่นำเสนอแนวดนตรีเดธเมทัลสุดแสนทารุณโสตประสาท (แม้ชื่อวงอาจจะทำให้ชวนหิวก็ตาม) อัลบั้ม “ณาปนกิจ” ร้อยเรียงเรื่องราวผ่าน 10 บทเพลงด้วยเนื้อหาภาษาไทยทั้งหมด ซึ่งนอกจากความโหดที่ทุกคนจะได้รับ ในบางครั้งเราจะได้ยินสัดส่วนดนตรีที่ไม่ธรรมดา หรือที่มีศัพท์ที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า “เทคนิคัล” สอดแทรกเข้ามาด้วย

ผลงานชุดนี้บันทึกเสียงออกมาได้ดีมาก ๆ เราจะได้ยินเครื่องดนตรีทุกชิ้นอย่างชัดเจน ให้คุณเสพความหนักหน่วงได้อย่างสาสมใจ และหลาย ๆ คนอาจจะไม่ทราบมาก่อน มือกลองวงนี้มีนามว่า “แสบ” ซึ่งภายหลังไปอยู่กับวง Hangman นั่นเอง

SILLY FOOLS

“SILLY FOOLS” (1996)

อีกหนึ่งผลงานในตำนานของ Silly Fools ที่นำเสนอแนวทางเมทัลสุดเดือด บรรจุไว้ด้วย 4 เพลงด้วยกัน แถมยังได้ออกกับทาง Bakery Music ด้วยเช่นกัน ผลงานชุดนี้จะทำให้เราได้เห็นรากเหง้าตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา ใครที่ไม่เคยฟังเสียงร้องของโตที่สำรอกทั้งเพลง ต้องห้ามพลาดกับผลงานชุดนี้

ส่วนใครอยากอ่านเรื่องราวเพิ่มเติมเกี่ยวกับอีพีในตำนาน ตามไปที่ลิงค์นี้ได้เลยครับ : https://bit.ly/3RkpjKP

EBOLA

“IN MY HATE” (1999)

ก่อนที่พวกเขาจะโด่งดังจนกลายเป็นวงร็อกแถวหน้าของประเทศไทย Ebola ก็เป็นอีกหนึ่งวงที่สร้างชื่อมาจากวงการอันเดอร์กราวน์เช่นกัน พวกเขาคลอดอัลบั้มแรกที่มีนามว่า “In My Hate” ออกมาเมื่อปี 1999 กับแนวทางนูเมทัลที่เต็มไปด้วยอารมณ์อันเกรี้ยวกราด ไร้ซึ่งเสียงคลีน อัดแน่นไปด้วยจังหวะโยกสุดมันส์ ซึ่งผลงานชุดนี้พวกเขาได้ “รัตน์ โกบายาชิ” มือกลอง Dezember (ปัจจุบันอยู่กับ Silly Fools) มารับหน้าที่โปรดิวซ์เซอร์ให้ด้วย

แม้จะเป็นผลงานชุดแรก แต่ “In My Hate” ก็ได้รับการตอบรับที่ดีเยี่ยมจากแฟนเพลง ก่อนที่พวกเขาจะต่อยอดด้วยอัลบั้ม “Satisfy” และเริ่มทะยานสู่โลกบนดินกับอัลบั้ม “Pole” ก่อนจะขึ้นไปสู่จุดพีคสุดกับอัลบั้ม “Enlighten” ที่มีเพลงดังอย่าง “สิ่งที่ฉันเป็น” นั่นเอง

และนี่ก็คือมรดกอันล้ำค่าของวงการอันเดอร์กราวน์ไทย และเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นว่าวงการดนตรีไทยมีความหลากหลายมากกว่าที่ใคร ๆ คิด แค่คุณอาจจะยังไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับมันเท่านั้นเองครับ