GARAGE: ‘SOMKIAT’ เพราะการแข่งขันในโลกดนตรีไม่เคยจบลง พวกเขาจึงสู้อย่าง ‘สมเกียรติ’ ในทุก ๆ วัน

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคสมัย ‘การแข่งขัน’ กับ ‘วงการดนตรี’ ล้วนแล้วแต่อยู่คู่กันมาอย่างช้านาน ไม่ว่าจะแข่งบนเวทีประกวด, แข่งกันทำเพลงให้ฮิตติดชาร์ต, แข่งยอดวิวบน Youtube จนมาถึงแข่งยอด Streaming อย่างในปัจจุบัน ไหนจะบรรดานักวิจารณ์ที่ขยันออกมาตีตรางานเพลงกันเป็นว่าเล่น ใครโชคดีก็ถูกยกยอ หากโชคร้ายก็ถูกสาปจนยับเยิน ฟังดูอาจจะไม่ยุติธรรม เพราะไม่รู้ว่าอะไรคือมาตรวัดสิ่งนี้ แต่ก็เป็นความจริงที่ศิลปินแทบทุกคนต้องพบเจอ

 SOMKIAT (สมเกียรติ) 5 หนุ่มอินดี้อารมณ์ดีวงนี้ก็เช่นกัน ทั้ง โบ๊ท (ร้องนำ), บอส (กีตาร์), นนท์ (กีตาร์), นัท (เบส) และ ยิ้ม (กลอง) ก้าวแรกในวงการเพลงของพวกเขาเกิดขึ้นพร้อมกัน นั่นก็คือการแข่งขัน Coke Music Awards ปี 2010 ถึงจะได้รางวัลชนะเลิศ แต่กว่าจะได้ออกซิงเกิลแรกกับค่าย Smallroom ก็ผ่านไปแล้วถึง 2 ปีให้หลัง

วันนี้ UNLOCKMEN จึงอยากชวนคุณ มาย้อนรอยเส้นทางสายดนตรีที่ไม่เรียบง่ายของพวกเขาไปพร้อม ๆ กัน จากวงดนตรีนักศึกษาบนเวทีประกวด สู่ศิลปินมืออาชีพในค่ายอินดี้แถวหน้าของเมืองไทย พวกเขายังต้องแข่งอะไรอีกบ้างจนถึงทุกวันนี้

9 ปีจากการแข่งขันในวันนั้นจนถึงวันนี้ SOMKIAT ยังต้องแข่งกับอะไรอยู่อีก?

โบ๊ท: จริง ๆ การแข่งขันเมื่อ 9 ปีก่อนเป็นเพียงบันไดก้าวแรกเท่านั้นครับ เพราะการจบการแข่งขันที่แท้จริง มันคือการต้องไปต่อ

บอส: พวกเรามีเป้าหมายว่าจะแข่งกับตัวเองไปเรื่อย ๆ ด้วยครับ

นนท์: จริง ๆ โบ๊ทเคยไปแข่งวิ่งด้วยนะ!

โบ๊ท: ใช่ครับ ได้เหรียญด้วย เป็นการวิ่งสี่คูณร้อย มีทั้งน้ำแดง มีทั้งเอ็มร้อย (อ้าว UNLOCKMEN โดนอำเสียแล้ว)

นอกจากนั้นพวกเขายังเล่าอีกว่า SOMKIAT ทั้งวงเคยไปแข่งเกมออนไลน์ Garena ROV: Battle of the Bands ซึ่งเป็นการแข่งขันเกม RoV ที่จะนำวงดนตรีหลายวงมาแข่งกัน โดยพวกเขาสามารถเข้าไปถึงรอบชิงชนะเลิศ แต่ก็ต้องแพ้ให้กับวง Restrospect ไปอย่างน่าเสียดาย

ย้อนไปสมัยงาน Coke Music Awards ตอนเขาประกาศว่าชนะ เรามีปฏิกิริยาอย่างไร

โบ๊ท: วันนั้นผมดีใจมากนะ แต่อาการที่แสดงออกมาดันเป็นอีกอย่างเลย มันมึน ๆ งง ๆ จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ได้แต่คิดว่าเออฝันไปหรือเปล่า

แล้วกว่าจะได้เพลงสักเพลง เราต้องแข่งกับอะไรบ้าง

ทั้งวง: เวลาครับ! (ตอบอย่างพร้อมเพรียง)

โบ๊ท: เวลาและวินัย

บอส: เราไม่ได้ตั้งเป้าไปแข่งกับวงไหนหรอกครับ เราแค่แข่งกับงานที่เราต้องการ ถ้าผลมันออกมาเป็นที่น่าพอใจ เราก็สบายใจครับ

“การจบการแข่งขันที่แท้จริง มันคือการต้องไปต่อ”

– โบ๊ท วง SOMKIAT

อะไรที่ทำให้ SOMKIAT ตัดสินใจส่งเพลงให้ Smallroom เพราะคำว่า “ส่งเพลงให้ค่าย” ฟังเหมือนง่าย แต่จริง ๆ ไม่เลย

โบ๊ท: ต้องบอกก่อนว่า Coke Music Awards ปีนั้น ทาง Smallroom มาเป็น Partner ให้ด้วยครับ

นัท: ซึ่ง Smallroom เป็นค่ายที่พวกเราอยากร่วมงานด้วยอยู่แล้ว

บอส: มันไม่ใช่ว่าประกวดแล้วจะมีค่ายเข้ามาติดต่อ เราได้รับเพียงโอกาสในการส่งเพลงให้เขา ส่งไปส่งมาก็ผ่านไปแล้ว 2 ปี ตรงนี้มันก็เหมือนการสู้กับตัวเองเหมือนกันนะ สู้เพื่อที่จะได้มีผลงานออกมา

นนท์: จริง ๆ ระหว่างประกวดอยู่ มันจะมีวันที่หลาย ๆ วงเข้ามาซ้อมกัน แล้วพี่รุ่ง (ผู้บริหาร Smallroom) เขาแวะเข้ามาดูพวกเราซ้อมพอดีด้วยครับ

บอส: ตอนนั้นพวกเรายังไม่รู้เลยว่าพี่รุ่งคือใคร (หัวเราะ)

ยิ้ม: นับว่าเป็นเกียรติของพี่รุ่งมากครับ (โบ๊ท: เฮ้ย! เป็นเกียรติของพวกเราสิ)

ส่งเพลงไปทั้งหมดถึง 40 รอบ?

บอส: ใช่ครับ ตอนนั้นเรียกว่าเป็นยุคทดลองของพวกเราก็ว่าได้ เพลงยังไม่มีโครงสร้างอะไรทั้งนั้น แต่สุดท้ายในกองทั้งหมดที่ส่งไป ก็พอจะมีเพลงที่เข้าตาอย่าง แล้วแต่ หรือ ขอวอน2 อยู่บ้าง จริง ๆ มานั่งฟังเพลงเก่า ๆ ก็รู้สึกว่ามันเพราะดีนะ

โบ๊ท: เพลงแล้วแต่มันเคยใช้ชื่อว่า ‘ย้วย’ มาก่อนครับ

นัท: สงสัยไม่ผ่านเพราะชื่อเพลง (หัวเราะ)

ตอนส่งซ้ำ ๆ แล้วเขาไม่เลือกนี่ท้อไหม

โบ๊ท: ท้อครับ ท้อได้ แต่อย่าถอย เอาจริง ๆ ผมว่ามันสนุกมากกว่านะ

บอส: ตอนนั้นพวกเราถือว่ายังเป็นมือใหม่ด้านแต่งเพลง อาจจะเล่น Cover มาเยอะ แต่ถ้าเป็นเพลงที่แต่งเอง เรายังไม่มีประสบการณ์ขนาดนั้น

นนท์: ตอนแก้เพลงขอวอน2 จนช้ำ แอบรู้สึกท้อเล็ก ๆ ครับ แบบไม่รู้ว่าจะทำต่อไหวไหม

โบ๊ท: แต่สุดท้ายเพลงนั้นช่วยพวกเราที่สุดเลยนะ

บอส: เวลาแก้เพลงไหนแล้วรู้สึกช้ำ เราจะหยิบเพลงใหม่ขึ้นมาทำก่อนเลยครับ เพราะฝืนไปมันไม่ได้อะไร บางครั้งเราทำกันเอง อาจจะคิดว่ามันดีแล้ว แต่คนอื่นบอกว่ายังไม่ดี เราก็ต้องปิดอคติ เปิดใจรับฟัง เพราะบางทีการรับฟัง อาจทำให้เราได้เจอสิ่งที่ดีกว่า แต่เพลงไหนเราคิดจะดื้อทำต่อ เราก็ดื้อมากเลย

“เพราะบางทีการรับฟัง อาจทำให้เราได้เจอสิ่งที่ดีกว่า

– บอส วง SOMKIAT”

ยุคที่ขยันส่งให้ค่าย คู่แข่งเยอะไหม

โบ๊ท: วงที่เข้ามาพร้อมกับเราเลยคือ SUMMER STOP ส่วนอีกวงที่ส่งมาไล่เลี่ยกันก็คือ POLYCAT จริง ๆ น่าจะมีเยอะกว่านั้นที่ส่งเข้ามาเป็นเทป แต่พวกเราชอบเข้ามาอัดด้วยตัวเองมากกว่า

บอส: พวกเราเดินทางจากศาลายา เพื่อเข้ามาอัดทิ้งไว้ ผ่านไป 2-3 เดือนค่อยกลับมาใหม่ เผื่อเขาคอมเมนต์อะไร เราจะได้นำไปปรับปรุงทันที

นัท: เราไม่ได้มองเขาเป็นคู่แข่งหรืออะไร มองเขาเป็นเพื่อนมากกว่า โต้ง วง POLYCAT ผมยังเคยลากเขากลับศาลายาด้วยเลย (หัวเราะ)

ยกตัวอย่างคำเด็ด ๆ ที่เคยถูกคอมเมนต์หน่อย

โบ๊ท: มีหลายคำเลยครับ ‘ฟังแล้วง่วงนอน’ ‘เรื่อย ๆ’ หรือ ‘เมโลดี้เก่าไป’ มีแม้กระทั่ง ‘เมโลดี้ย้วยเหมือนไวโอลิน’

บอส: บางทีก็ต้องมีการพูดคุยกันแบบ ‘พี่ครับผมตั้งใจทำให้ย้วย’ เขาก็จะถามกลับมาว่าย้วยแบบไหนดี? (หัวเราะ)

SOMKIAT เป็นวงป๊อปจริง ๆ ใช่ไหม?

โบ๊ท: สมเกียรติเปรียบเสมือนคนหนึ่งคนที่มีเรื่องราวมากมายอยากจะเล่า เรื่องแนวเพลงเลยไม่ได้จำกัดด้วยซ้ำ

บอส: สมเกียรติเหมือนรวมพวกเราทั้ง 5 คนเอาไว้ แต่ละคนอยากจะสื่อสารอะไร ก็จะออกมาคนละแบบในแต่ละเพลง หรือช่วงนั้นเราชอบดนตรีแนวไหนก็จะเอามาแชร์กัน แนวเพลงเลยเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ อย่างที่เห็นครับ

นัท: คือมันก็ป๊อปของเราแล้ว (หัวเราะ)

แสดงว่าจากเพลงแรกจนถึงปัจจุบัน SOMKIAT เปลี่ยนตลอดเวลา

ยิ้ม: ใช่ครับ แม้กระทั่งเพลงเดิม ๆ ถ้าเอาไปเล่นที่ไหน ระหว่างทางเราก็จะเปลี่ยนมันตลอดเวลา เหมือนเป็นการอัปเดตงานตัวเองไปในตัว ถ้าเล่นไปแล้วเจอจุดบอดตรงไหน เราก็จะได้อุดรอยรั่วให้มันด้วย

บอส: คนที่มาดูเขาก็จะได้ความสดใหม่ แต่ถามว่าเปลี่ยนแล้วคนชอบไหมอันนี้เราก็ไม่รู้ เดาใจใครไม่ได้ เลยเลือกจะชอบอันที่ตัวเองชอบนั่นแหละ

คิดว่าทุกวันนี้ทำได้ “สมเกียรติ” หรือยัง?

“พวกเรามีความสุขกับงานอยู่ตลอด ทุกคนในวงทำเต็มที่ มีผลงานที่น่าพอใจ มันก็สมเกียรติในแบบของเราแล้วครับ”

– บอส วง SOMKIAT

คิดว่าเดี๋ยวนี้เวทีประกวดยังเหลืออยู่เยอะไหม

โบ๊ท: ประกวดร้องเพลงเยอะครับ แต่ประกวดวงดนตรีน้อย

บอส: สมัยนี้เขาไม่ประกวดบนเวทีกันแล้ว เพราะสามารถถ่ายคลิปตัวเองลง Youtube พวกศิลปินใหม่ ๆ เลยหันมาประกวดบน Channel ของตัวเองแทน

ยิ้ม: แต่สุดท้ายมันก็มี Ranking ขึ้นมาบอกอยู่ดีว่าเราได้ยอดวิวเท่าไหร่

บอส: ชาวเน็ตเลยกลายมาเป็นกรรมการแทน

ยังโหยหาการประกวดอยู่บ้างไหม

โบ๊ท: ไม่แล้วครับ (ขำยกวง)

จริง ๆ แล้ว SOMKIAT ชอบการแข่งขันไหม

นนท์: ชอบเหมือนกันนะ แต่มันก็กดดัน

บอส: เวลาแข่งมันจะมีคนคอยบอกว่าอันนี้ถูก หรืออันไหนผิด ซึ่งอาจจะเป็นแค่ความคิดของเขาก็ได้ครับที่ไม่ชอบ

นนท์: บางทีมันก็ไม่ยุติธรรม

เคยแข่งอะไรแล้วแพ้ไหม

โบ๊ท: เคยครับ แข่งดนตรีที่เดอะมอลล์บางแค แต่แพ้เด็ก ม.6 ไม่ติดแม้กระทั่งหนึ่งในสามด้วยซ้ำ เพราะตกรอบแรก

บอส: ตอนนั้นสมเกียรติทุกคนอยู่ ปี 1 ทั้งชีวิตประกวดแค่ 2 งาน คืองานเดอะมอลล์บางแค กับงาน Coke วงอื่นเขาขึ้นไปเล่นเพลงเพราะ ๆ กัน เราไปถึงมาเล่น Garage Rock ฟาดป้าบ ๆ ตอนนั้นคิดว่า ‘หรือการประกวดจะไม่เหมาะกับเราวะ’ เลยผันตัวไปเล่นตามร้านแทน แต่พอมีงาน Coke Music Awards ขึ้นมา เลยตัดสินใจว่าจะลองดูอีกครั้งครับ

ตอนแพ้บอกกับตัวเองว่าอะไร

โบ๊ท: โอ๊ย การประกวดนี้ไม่ได้เรื่อง! (หัวเราะยกวง) ตอนนั้นพวกเราเล่นเพลงของ Arctic Monkeys กับ Franz Ferdinand แต่มันดันมีอยู่เพลงนึงที่พวกเราแต่งเอง เพลงมันร้องแบบนี้ครับ (คนในวงเริ่มฮัมทำนองให้โบ๊ทร้องเป็นตัวอย่างให้เราฟัง) ‘ถามที่อยู่… ถามที่อยู่….ถามที่อยู่… เธอ’ (หัวเราะยกวง)

นัท: เออทำไมมันไม่ผ่านวะ!

วงการดนตรีไม่ว่าจะแมสหรือไม่แมส ก็ล้วนแล้วแต่มีการแข่งขัน?

ยิ้ม: ใช่ครับ เพราะมันมีระบบ Ranking อยู่เสมอ พอมีสิ่งนี้ ทุกอย่างจะถูกจัดระบบระเบียบ จนกลายเป็นการแข่งขันไปโดยปริยาย ทั้งที่จริง ๆ มันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้นเลย

โบ๊ท: แต่ถ้าคนไม่ยึดติด เขาก็จะไม่แบกเรื่องนี้ไว้เลยนะ

บอส: ถ้าเราพอใจกับงานตัวเอง ชนะตัวเอง ตอนปล่อยงานออกไป เราก็สบายใจแล้วครับ

นัท: โฟกัสที่ของตัวเองดีกว่า

แล้วเรายังยึดติดกับสิ่งนี้ไหม

ยิ้ม: จริง ๆ ก็ไม่นะครับ

บอส: เราสนุกตอนได้ทำเพลงกันมากกว่า

นนท์: จริง ๆ คืออยากเจอแฟนเพลงมากกว่าครับ อันนั้นมีความสุขมาก เพราะไม่มีการจัดอันดับอะไร

มาฝากถึงน้อง ๆ ที่มีความฝันอยากเป็นศิลปินแบบ SOMKIAT กันหน่อย

“ถ้ายังมีเรี่ยวแรงจะทำอะไร ก็ทำไปเลยครับ อย่าไปกลัวว่าจะดีหรือไม่ดี ผมเชื่อว่าทุกคนมีเซนส์ว่าทำอะไรแล้วจะออกมาดี หากวันนึงมี 24 ชั่วโมง ทำอะไรได้ก็ทำไป อย่าปล่อยให้หมดไฟจนต้องมานั่งเสียดายที่ไม่เคยทำครับ”

– ยิ้ม วง SOMKIAT

ฝากผลงานหน่อย

นัท: ฝากเพลงใหม่ทั้ง 2 เพลงด้วยครับ มึงนี่มัน กับ ดาวกะพริบ มิวสิควิดีโอออกแล้ว อย่าลืมดูกัน

บอส: ทุกฉากอยู่ในใจผม!

บทสนทนาระหว่างเรากับ 5 หนุ่มก็จบลงเพียงเท่านี้ สำหรับแฟน ๆ วง SOMKIAT อย่าลืมติดตาม LIVE SESSION สุดพิเศษจากพวกเขาเร็ว ๆ นี้ทางเพจ UNLOCKMEN นะครับ

PHOTOGRAPHER: Krittapas Suttikittibuth