ถ้าจะพูดถึงอีกหนึ่งอาชีพที่ถูกพูดถึงมากเป็นอันดับต้น ๆ ของไทยในช่วงไม่กี่ปีมานี้ก็คงหนีไม่พ้นอาชีพ “ไลฟ์โค้ช” ซึ่งสถาปนาตนเองว่าข้ารู้ ข้าเก่ง ข้าเจ๋ง ข้าเป็นสุดยอดปรมาจารย์ในด้านนั้น ๆ ที่สุดแล้ว อาจจะเป็นนักเขียนที่ผันตัวมาสอนเคล็ดวิชาว่าเขียนยังไงถึงจะเขียนได้เทพแบบเขา อาจจะเป็นนักธุรกิจ (ที่อ้างตัวว่า) ทำรายได้ระดับร้อยล้านและอยากให้ทุกคนสู้ อดทน และเดินตามรอยความร่ำรวยไปด้วยกัน (ด้วยการจ่ายเงินค่าเข้าคอร์สเรียนมาซะ!) เรื่องเทคนิคการสอนหรือการถ่ายทอดวิชาความรู้ก็ว่ากันไปว่าใช้ได้ผลจริงหรือไม่ได้ผลจริง แต่ลักษณะหนึ่งที่ไลฟ์โค้ชตัวท็อปฮิตของไทยมักจะมีคล้าย ๆ กัน คงหนีไม่พ้นการโพสต์คำคมสร้างแรงบันดาลใจรายวัน หรือบางท่านก็ถึงขั้นโพสต์รัวรายชั่วโมง คอยปลุกพลังงานในตัวคนด้วยคำสวยหรู หรือใช้ศัพท์ยาก ๆ ให้ดูฉลาด ๆ เข้าไว้ เคยสงสัยไหมว่าคำคมหรือคำพูดวกไปวนมาพวกนี้ มันจะพาเราไปถึงความสำเร็จได้จริงหรือเปล่า ? ไม่ใช่แค่ไลฟ์โค้ชที่ทำตัวเป็นเครื่องจักรผลิตคำคมเท่านั้น แต่ถ้าเราเลื่อนฟีดเฟซบุ๊กในแต่ละวัน เราก็จะเจอเหล่าเฟรนด์ลิสต์ที่แห่กันแชร์คำคมคูล ๆ เหล่านั้นมาสู่สายตาเราทุกวัน จนเราอดสงสัยไม่ได้ว่าชีวิตของเพื่อนคนนั้นจะอุดมไปด้วยแรงบันดาลใจสุดขีดพลังเหมือนคำคมที่แชร์มาจริง ๆ ไหม ? โชคดีที่ไม่ได้มีเราที่สงสัยคนเดียวแต่ Gordon Pennycook นักศึกษาระดับปริญญาเอกและหัวหน้านักวิจัย รวมถึงทีมวิจัยจาก University of Waterloo ใน Ontario ประเทศ Canada เขาก็สงสัยใคร่รู้และอยากหาคำตอบด้วย จึงตัดสินใจทำการศึกษาที่สุดท้ายตีพิมพ์เป็นบทความชื่อ