ตั้งแต่สมัยเรียนก็นั่งที่ประจำ ขึ้นเครื่องก็จองที่นั่งเดิม ๆ ดูหนังก็เช่นกัน หรืออะไรที่ต้องเลือกที่นั่ง เรามักจะกวาดสายตาคร่าว ๆ จนปิ๊งเข้ากับที่นั่งที่เข้าตา แล้วจองที่นั่งนี้ไว้ในใจให้เป็นที่นั่งประจำของเรา ถ้าคุณเป็นหนึ่งในคนที่มีพฤติกรรมเหล่านี้ เคยสงสัยบ้างมั้ยว่าทำไมไอ้ที่นั่งที่เราเคยหย่อนตูดลงไปแล้ว มันเหมือนจะส่งเสียงเรียกให้เรากลับไปนั่งมันทุกครั้งที่เดินเข้าไปในห้องนั้น เพราะพฤติกรรมของมนุษย์นั้นซับซ้อนและมีเรื่องราวอยู่เสมอ UNLOCKMEN จะพามาหาคำตอบในเรื่องนี้กัน บางคนอาจคิดว่า เราทำไปเพราะว่าเคยชินไง เคยนั่งตรงนี้ก็แค่อยากจะนั่งอีก มันไม่เห็นจะมีอะไร แต่จริง ๆ ไอ้พฤติกรรมทำอะไรซ้ำ ๆ แบบนี้เนี่ยมันมาจากธรรมชาติของมนุษย์จริง ๆ แหละ มีคำอธิบายคร่าว ๆ โดย Robert Gifford Psychology Professor แห่ง University of Victoria ว่าเรามีพฤติกรรมแบบนี้ตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นมนุษย์ถ้ำ ไม่ได้มีวิวัฒนาการอะไรมากมายนัก ในตอนนั้นเราก็จะมีพื้นที่เป็นของตัวเองกันใช่มั้ย ประมาณว่ามี “อาณาเขต” เป็นของตัวเองนั่นแหละ ตีกรอบไว้เลยว่า นี่! ตรงนี้ของกู! หน้าที่ของเราที่ต้องรับผิดชอบต่ออาณาเขตก็คือ ป้องกันไม่ให้คนอื่นมารุกราน ไม่ให้ใครเข้ามาสุ่มสี่สุ่มหน้า หรือโดนยึดอาณาเขตไป มองในสเกลใหญ่ขึ้นก็คือ เหมือนกับที่เรามักจะรวมกลุ่มเพื่อป้องกันการล่าอาณานิคมนั่นแหละ เรารวมตัวกันสู้เพื่อจุดประสงค์เดียวกัน คือปกป้องอาณาเขตของตัวเองเอาไว้ ไม่ให้ตกไปอยู่ในการครอบครองของคนอื่น