หลังจากซีรีส์ออริจินัลไทยเรื่องแรกลง Netflix แต่เรายังไม่มีโอกาสพูดถึง วันนี้พอมีโอกาสดูไป 4 Episodes รวด เราก็เจอประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจในเรื่องจนอยากนำมาเล่าต่อคือปรากฏการณ์ทางสังคมที่เรียกว่า “Psychogenic Illness” หรือ “อุปาทานหมู่” บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของซีรีส์ที่สอดคล้องกับ Psychogenic Illness แต่ไม่ได้สปอยล์เรื่องราวรายละเอียดภายในเรื่องจนปะติดปะต่อได้ หรือเฉลยปลายทางของเรื่อง ใครที่จะอ่านต่อไปลองเลือกตามวิจารณญาณก่อนว่าจะไปนั่งดูให้จบมาแล้วมาอ่าน หรือถ้าพร้อมก็เลื่อนลงไปอ่านตอนนี้เลย ปกติเวลาคิดถึงเรื่องอุปาทานหมู่แล้วคุณคิดถึงอะไร คนส่วนใหญ่คงมีภาพผีเข้า ของขึ้น ตัวสั่นแล่นเข้ามาในสมอง แต่ซีรีส์ “เคว้ง” นำเสนออีกมุมในแง่จิตวิทยาจากรูปแบบการตัดสินใจของตัวละคร ที่แหกกฎจนสร้างเป็นกฎใหม่ของสังคมและชวนให้เรามองเห็นความจริงของเรื่องนี้ซ้อนอยู่ในรูปแบบการใช้ชีวิตประจำวันด้วย พลอตเรื่องที่ออกแบบมาให้เจอกับสภาพกดดัน เรื่องของวัยรุ่นติดเกาะจำนวน 30 คนจากเหตุการณ์สึนามิ ทุกคนต้องสูญเสียสิ่งยึดเหนี่ยว ไม่มีผู้ใหญ่นำทาง ติดต่อใครไม่ได้ ไร้ที่พึ่ง ไร้สาธารณูปโภคกับทรัพยากร คล้ายระเบิดย่อม ๆ ที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อมารวมตัวกัน ภาวะการแสดงออกและการตัดสินใจจึงเป็นสิ่งยากจะคาดเดา “ลองขว้างมันใส่กระจกดูซิ เธอลังเลหรอ ทำไมล่ะ เพราะเธอรู้ว่าการปาก้อนหินใส่กระจกมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ” – ครูหลิน ประโยคสอนเรื่องอุปาทานหมู่ในเรื่องที่ตัวละครครูยกตัวอย่างเพื่ออธิบายให้นักเรียนในชั้นเข้าใจการทำงานของจิต เมื่อคนแรกลุกมาทำผิดคนแรกต้องรับกับความกดดันเรื่องการทำผิด แต่ถ้าจำนวนคนทำตามเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากคนปาก้อนหินก้อนแรกมีคนที่สอง สาม สี่ เพิ่มขึ้นมา สิ่งนี้จะสร้างบรรทัดฐานทางสังคมแบบใหม่ขึ้นมาทันที