ไม่ว่าจะในฐานะคนทำงาน เจ้าของธุรกิจ หรือระดับหัวหน้างานที่ต้องดูแลการทำงานของคนอีกจำนวนมาก เราต่างแสวงหากลยุทธ์ของการจัดการเวลาทำงานที่จะทำให้คนทำงาน ทำงานได้ทรงประสิทธิภาพสูงสุด คงจะดีไม่น้อยถ้าเราสามารถจัดการเวลาทำงานได้เต็มที่ หนักหน่วง และเห็นผลได้เหมือนนักกีฬาโอลิมปิคฝึกซ้อมก่อนลงสนามจริง อย่ามัวคิดว่าเป็นเรื่องล้อเล่นหรือเป็นไปไม่ได้ ถ้ายังไม่ได้เปิดใจทำความรู้จัก “Interval Training” เทคนิคการบริหารจัดการเวลาฝึกซ้อมสไตล์นักกีฬาโอลิมปิคที่จะทำให้คุณต้องทึ่งกับผลลัพธ์การทำงานของตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ย้อนกลับไปช่วงทศวรรษที่ 1930 Woldemar Gerschler โค้ชชาวเยอรมันมีความคิดว่าเขาอยากให้นักกีฬาวิ่งของเขาจัดการเวลาการฝึกซ้อมให้ดีขึ้นกว่าที่เป็น หลังจากการทดลอง เขาพบว่านักวิ่งจะสามารถบรรลุเป้าหมายการฝึกซ้อมได้ดีขึ้น ถ้าแบ่งการฝึกออกเป็นเซ็ต ๆ หากมีเวลา 60 นาที Woldemar Gerschler จะแบ่งการฝึกออกเป็น 6 เซ็ต โดยฝึกซ้อมเต็มที่ 7 นาที แล้วพัก 3 นาที ซึ่งการฝึกเต็มที่แล้วแบ่งเวลาให้พัก นักวิ่งจะสามารถวิ่งได้เร็วกว่า วิ่งได้ระยะไกลกว่า และฟอร์มการวิ่งโดยรวมทำได้ดีกว่าการซ้อมวิ่งติดกันรวดเดียว 60 นาที วิธีของ Gerschler ถูกนำไปใช้อย่างแพร่หลายกับนักวิ่ง จนกระทั่งถูกนำไปใช้ในกีฬาประเภทอื่น ๆ และกลายเป็นระบบการฝึกซ้อมสุดทรงพลังที่ถูกเรียกว่า “Interval Training” ที่ได้รับการยอมรับมาถึงปัจจุบัน การฝึกไป พักไป ได้รับการยืนยันจาก K.

ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าบุหรี่นั้นเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่ก็ไม่รู้เพราะเหตุใดทุก ๆ ปีจะมีอัตราแนวโน้มผู้สูบบุหรี่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา ยิ่งในปัจจุบันบุหรี่ได้แพร่หลายไปอย่างกว้างขวางทั้งเพศหญิง ชาย และที่น่าตกใจคือช่วงวัยของผู้เริ่มต้นสูบบุหรี่ก็ลดลงเรื่อย ๆ ทั้งที่มีกฎหมายห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ซื้อขายบุหรี่ ซึ่งเหตุผลที่ผู้สูบบุหรี่ยังคงมีจำนวนเพิ่มขึ้น ต้องยอมรับว่าส่วนหนึ่งมาจากความเชื่อที่ผิด ๆ เกี่ยวกับเรื่องการสูบบุหรี่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่คนคิดว่าสูบบุหรี่แล้วทำให้หายเครียด ซึ่งแท้จริงความเครียดดังกล่าวเกิดจากที่ร่างกายต้องการได้รับสารนิโคตินจากบุหรี่ที่เคยสูบ เนื่องจากหากขาดสารนิโคตินเรามักจะกระวนกระวาย หงุดหงิด ขาดสมาธิ มึนศีรษะ เหม่อลอย บางคนนอนไม่หลับ และบางคนมีอาการปวดท้อง คลื่นไส้ อาเจียน ครั่นเนื้อครั่นตัว ถ้าคุณไม่มีความตั้งใจแน่วแน่เข้มแข็งในการเลิกสูบ สักวันก็จะหวนกลับไปสูบบุหรี่ได้อีก รวมทั้งความเชื่อในเรื่องของบุหรี่ชนิดที่เรียกว่า “light” (รสชาติอ่อน)  เหมาะสำหรับคนที่กำลังคิดจะเลิกสูบบุหรี่ เพราะเชื่อกันว่าบุหรี่รสอ่อนมีอัตรายน้อยกว่าบุหรี่ปกติ  ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้ากันใจผิดอย่างมาก และได้เวลาทำความเข้าใจกันใหม่เสียที การศึกษาล่าสุดของศูนย์มะเร็งประจำมหาวิทยาลัย Ohio State เปิดเผยว่า จริง ๆ บุหรี่ประเภท mild , light , ultralight ล้วนเป็นคำโฆษณาหลอกลวงผู้บริโภคจากบริษัทผู้ผลิตบุหรี่ ด้วยการลดปริมาณนิโคติน และทาร์ลง เพื่อให้ผู้สูบหลงผิดเชื่อว่าบุหรี่ไลท์มีอันตรายต่อสุขภาพน้อยกว่าบุหรี่ทั่วไป  ซึ่งจากการสำรวจพบว่าผู้สูบร้อยละ 75 เชื่อว่าบุหรี่สารทาร์ต่ำมีอันตรายต่อสุขภาพน้อยกว่าบุหรี่ทั่วไป

ตอนยังเด็กเราทุกคนถูกปลูกฝังว่าต้องเก่ง ต้องตั้งใจเรียน ชีวิตจะได้ดี ๆ มีเงิน มีทอง มีบ้าน มีทุกอย่างที่อยากมี เป็นเป้าหมายแรกเป้าหมายเดียวในชีวิตที่ต้องทำ ทำให้วัยเด็กพวกเราหลายคนเติบโตกันมาแบบเรียนพิเศษหนัก ๆ อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำเพื่อให้ได้สิ่งที่เรียกว่าผลการเรียน 4.00 หรือ A มาครอบครอง จนทำให้เราเผลอพลาดช่วงเวลาที่มีความสุขและเรียนรู้การใช้ชีวิตจริง ๆ ไปแบบน่าเสียดาย แต่ก็ไม่ผิดที่คนส่วนใหญ่คิดแบบนั้น เพราะการเรียนเก่งก็หมายถึงเรามีความตั้งใจ มีความพยายาม เข้าใจบทเรียนและเรียนรู้ได้ไวในชั้นเรียน แต่จริง ๆ แล้วจะมีสักกี่คนที่รู้และปลูกฝังสิ่งใหม่ให้กับเด็กได้ว่า สิ่งที่ทำอยู่มันไม่ใช่สูตรสำเร็จของการใช้ชีวิตเสมอไป เพราะชีวิตไม่ได้มีแค่การเรียนให้เก่ง แต่มันคือการอยู่ให้เป็นในโลกแห่งความจริงต่างหาก ดังนั้น UNLOCKMEN เลยมี 5 ข้อคิดที่เสริมเหตุผลว่าทำไมคนที่ประสบความสำเร็จในห้องเรียน ถึงไม่ค่อยประสบความสำเร็จในการใช้ชีวิตจริงมาให้ดูกัน 1. การใช้ชีวิตจริงไม่ได้มีให้เรียนรู้ในโรงเรียน โรงเรียนสอนวิชาเลขว่าคิดเลขอย่างไร สอนวิชาเคมีว่าต้องรู้สูตรว่าอะไรผสมอะไรจะออกมาเป็นอะไร ไม่ใช่หลักสูตรพวกนี้ไม่ดี แต่หลักสูตรของโรงเรียนไม่ได้มีความสมบูรณ์แบบทั้งหมดต่างหาก ใช่ว่าการเข้าไปโรงเรียนและเรียนรู้วิชาเลข วิทยาศาตร์ สุขศึกษาได้หมดคือครบจบแล้ว แต่มันยังขาดสิ่งที่มีความจำเป็นอย่างมากอยู่ นั่นก็คือหลักสูตรการใช้ชีวิต ที่ถือว่ามีความสำคัญมากที่สุดเลยก็ว่าได้ แต่กลายเป็นว่าโรงเรียนส่วนใหญ่กลับไม่มีสอนเด็กที่เดินออกมาใช้ชีวิตจริง ว่าต้องคิดอย่างไร ต้องปรับตัวอย่างไร 2. ชีวิตเป็นเรื่องไม่มีบทเรียนกำหนด ถ้าคุณเรียนจบแล้ว จงจำไว้ว่าที่คุณได้เรียนรู้ในโรงเรียนไม่เพียงพอที่จะนำไปสู่ชีวิตที่ดีได้ จงอย่าเชื่อสุ่มสี่สุ่มห้าในสิ่งที่คนอื่นบอกเล่าว่าตั้งใจเรียนวิชานี้ให้เก่งสิ จะเป็นโปรแกรมเมอร์

เรามักหยิบยกเรื่องอายุมาเป็นข้ออ้างสำหรับการบ่ายเบี่ยง หรือยอมแพ้ต่ออุปสรรคเมื่อเจอปัญหา หรือเรามักได้ยินคนพูดว่าแก่เกินกว่าจะมาลองผิดลองถูกกับเรื่องต่าง ๆ จนพาลให้ชีวิตติดอยู่ในกรอบที่ซ้ำซากจำเจ สุดท้ายพอถึงวัยที่ร่างกายไม่เอื้ออำนวยแล้ว ก็ได้แต่มานั่งเสียดายที่ปล่อยชีวิตให้ล่องลอยไปเช่นนั้น แต่ UNLOCKMEN ขอนำเรื่องของคุณปู่ท่านหนึ่งที่เราเชื่อว่าสามารถสร้างแรงบันดาลใจจนทุกคนจะลืมเรื่องอายุที่เป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตไปได้เลย ชายวัย 80 ที่โด่งดังไปทั่วโลกเมื่อช่วงปี 2015 หลังจากได้ขึ้นแฟชั่นโชว์ของของดีไซเนอร์ชาวจีนในงานไชน่าแฟชั่นวีค เขาคือ หวังเต๋อซุน (Wang Deshun) คุณปู่สุดฮอตตามฉายาที่โลกออนไลน์มอบให้ หากเราไปไล่ดูชีวิตของเขาก็บอกเลยว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเดินมาถึงจุดนี้ได้ เพราะหวังเต๋อซุนเกิดและเติบโตที่เมืองเสิ่นหยางทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีน ครอบครัวของเขามีฐานะยากจน ทำให้หวังเต๋อซุนต้องทำงานหนักตั้งแต่ยังเด็ก ในช่วงเวลาที่เด็กคนอื่น ๆ ได้เรียนหนังสือ ตัวเขาต้องไปเป็นพนักงานในโรงงานของกองทัพ ทำหน้าที่ซ่อมปืนเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง เขาทำงานในกองทัพอยู่เป็นเวลา 10 ปี จนกระทั่งมีโอกาสย้ายไปอยู่กับคณะละครเวทีฉางชุน หลังจากนั้นเขาก็เริ่มหลงใหลในการแสดงเรื่อยมา แม้ว่าจะไม่เคยผ่านการเรียนการแสดง แต่ด้วยความขยันใฝ่รู้ เขาจึงทำการศึกษาเรียนรู้เทคนิคการแสดงด้วยตนเอง จนค่อย ๆ พัฒนา และสร้างคณะละครใบ้เป็นของตัวเองในวัย 49 ปี จากนั้นเขาตัดสินใจเดินทางมาปักกิ่งเพื่อต่อยอด และนำเสนอในสิ่งที่เขาเชื่อ แต่ด้วยวัยที่มากขนาดนี้ การเริ่มต้นใหม่ในเมืองใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอีกเช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อการแสดงละครใบ้ในสไตล์ของเขาเป็นแนวที่แตกต่างจากละครใบ้ธรรมดาทั่วไป ซึ่งละครใบ้ส่วนมากมักจะมุ่งเน้นไปที่ความตลกขบขัน แต่ละครของหวังเต๋อซุนให้ความสำคัญกับเรื่องปรัชญาและความหมายของชีวิต จึงทำให้ไม่ค่อยได้รับความสนใจ และไม่มีงานจ้าง หวังเต๋อซุนจึงพบกับความความล้มเหลวในการทำสิ่งที่ตนรัก ต้องกลายเป็นคนเร่ร่อน ไร้บ้าน

คุณค่าทางศิลปะที่ไม่สามารถตีราคาเป็นเงินได้ พบกับภาพวาดจาก Basquiat ที่มีมูลค่ามากกว่า 3,000 ล้านบาท ไม่รวยจริงทำไม่ได้

5 นิสัยแบบคสช.สไตล์ที่ผู้ชายอย่างเราควรเอาอย่างเพื่อพิชิตใจสาว ๆ

คิดแบบเด็ก ๆ ใคร ๆ ก็ว่า แต่ใครจะรู้ว่าวิธีคิดแบบเด็ก ๆ นี่เองที่ช่วยให้เราเรียนรู้ได้ดี

รีบอ่านหากคุณมีกลิ่นปัสสาวะเหม็นฉุนเหมือนตัวสกั้งจนแทบจะเป็นลม

ออกกำลังกาย กายแข็งแรงก็ใช่ แต่ใครจะรู้ว่าช่วยให้จิตใจแกร่งจนคุณภาพชีวิตดีขึ้นได้ด้วย

การลงทุนที่คุ้มค่าอีกอย่างมากกว่าการชื้อของสุรุ่ยสุร่าย ก็คงต้องเป็นเรื่องของการออกเดินทางค้นหาตัวเองสักครั้งในชีวิต ที่ถึงแม้ว่าเราจะต้องควักจ่ายเงินต่อทริปหลักพัน หลักหมื่น เพื่อชื้อความสุขในออกเดินทางในแต่ละครั้ง แต่การเดินทางก็มักจะให้อะไรกลับมามากมายและคุ้มค่าเสมอ และในแต่ละครั้งจะช่วยเพิ่มเติมอะไรในตัวเราให้เจ๋งมากขึ้นแบบไหน UNLOCKMEN จะพาไปสำรวจตัวเองกัน การเดินทาง สอนให้รู้จักกับการสร้างเพื่อน เมื่อเราเริ่มอยู่ห่างจากสถานที่ที่ไม่คุ้นตา ไม่คุ้นเคยในความรู้สึก เรามักจะมีกลไกแบบพิเศษที่เริ่มมองหาคนที่มีความรู้สึกเดียวกับเรา เพื่อที่เราจะได้ไม่รู้สึกแปลกแยกและเพิ่มความอุ่นใจให้กับตัวเราเอง ดังนั้นการเดินทางในแต่ละสถานที่เราก็มักจะเจอคนมากหน้าหลายตาแตกต่างกันออกไป อาจเป็นคนพื้นที่หรือนักท่องเที่ยวเหมือนกันก็ได้ และการที่เราจะสร้างความคุ้นเคยได้ดีที่สุดก็ต้องเป็นการพูดคุย ทักทายออกไป ซึ่งการเดินทางในแต่ละครั้ง จะคอยบีบบังคับให้เราต้องกล้าที่จะพูด กล้าที่จะสื่อสารและสร้างเพื่อนไปโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นนอกจากจะได้เพื่อนใหม่ในการเดินทางแล้ว เผลอๆ อาจได้ภาษาติดกลับมือมาไม่รู้ตัวอีกด้วย การเดินทาง สอนให้เราอดทน ในทุกกิจวัตรประจำวันของเราแบบปกติ จะแตกต่างกับกิจวัตรระหว่างการเดินทางไปอย่างสิ้นเชิง เพราะตามวันปกติของเราอาจเป็นวันทำงาน ที่ต้องใช้พลังและการควบคุมความคิดเป็นอย่างมาก เพื่อให้งานมันออกมาสำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ แต่กับการเดินทาง เราจะไม่สามารถควบคุมสิ่งใดๆ ได้เลย เมื่อมันเกิดขึ้นเหนือขอบเขตที่คาดการณ์ไว้ อย่างเช่น ต้องเจอฝนตกอย่างหนักตลอดการเดินทาง หรือต้องเดินหาท่ีพัก 2-3 กิโลเมตร เพราะที่พักที่ตั้งใจไว้ดันเต็มซะก่อน พวกสิ่งเหล่านี้นี่แหละ ที่มักจะคอยสอนให้เราต้องอดทนแม้จะเจออะไรไม่คาดฝันก็ตาม โดยเฉพาะจากการเดินทาง ที่เรามักจะไม่ได้เตรียมรับมือมาก่อน มีแต่อดทนเท่านั้นถึงจะผ่านไปได้ การเดินทาง สอนให้เรารู้จักการจัดการ เคยคิดไหมว่าในแต่ละวันเราเสียเงินไปกับอะไรมากมายบ้าง ไม่ว่าจะค่ากิน ดื่ม หรือค่าโทรศัพท์ที่เกิดขึ้นในแต่ละเดือน แต่ละวัน หรืออย่างพวกค่าบัตรเครดิต ที่บางครั้ง หักเงินออกไปจากบัญชีทันที แบบที่เราแทบไม่รู้ตัวกันด้วยซ้ำ