NIHON STORIES: “นครโตเกียว 1970″ความเหงาและแสงไฟทำให้เมืองกลายเป็นหนัง SCI-FI

By: TOIISAN March 20, 2020

ภาพจำเมืองหลวงของประเทศญี่ปุ่นอย่างกรุงโตเกียวของคุณคืออะไร ? ภาพทางม้าลายหลายสายที่ผู้คนหลายร้อยสัญจรไปมาพร้อมกัน ภาพโบกี้รถไฟฟ้าที่อัดแน่นไปด้วยเหล่ามนุษย์เงินเดือน ภาพเหล่าวัยรุ่นแข่งกันแต่งตัวหลุดโลกย่านฮาราจุกุ หรือภาพเมืองตอนกลางคืนเหมือนกับหนัง Sci-Fi บรรยากาศหว่องจนจำไม่ได้ว่านี่คือเมืองที่เต็มไปด้วยแสงสีและผู้คน

Greg Girard ก็มีภาพจำของโตเกียวในมุมของตัวเอง เขาชื่นชอบการสำรวจบ้านเรือนในประเทศเอเชียพร้อมบันทึกความทรงจำที่พบเจอผ่านกล้องถ่ายรูป ตระเวนไปทั่วทั้งฮ่องกง เซี่ยงไฮ้ และมีภาพถ่ายเซตหนึ่งที่ UNLOCKMEN ให้ความสนใจเป็นอย่างมากนั้นคือภาพถ่ายนครโตเกียวช่วงปลายทศวรรษ 1970 (1976-1983) ทำให้เราเห็นเมืองหลวงญี่ปุ่นในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

การจะมองเห็นภาพแท้จริงของแต่ละเมืองเราต้องไม่เลือกดูแค่สถานที่ที่ประเทศเตรียมไว้พรีเซนต์ชาวต่างชาติ แต่การเดินไปยังย่านทำงาน ห้างสรรพสินค้าที่คนท้องถิ่นนิยมไปเดิน โรงภาพยนตร์ไปจนถึงย่านพักอาศัยราคามหาโหดยันแฟลชรูหนูคือการได้เห็นวิถีชีวิตจริง ๆ ของพวกเขา

Greg Girard ช่างภาพหนุ่ม (ในสมัยนั้น) ออกจากห้องพักมุ่งหน้าไปยังคาบูกิโจ (Kabukicho) ย่านที่รวบรวมสถานบันเทิงน้อยใหญ่ทุกรูปแบบที่เปิดรอต้อนรับเหล่ามนุษย์เงินเดือนผู้เคร่งเครียดจากการทำงานทั้งวัน ในคืนฝนตกแหล่งบันเทิงที่ควรจะคึกคักกลับดูเงียบผิดหูผิดตา และเมื่อนำบรรยากาศของคาบูกิโจปี 1977 มาเทียบกับปัจจุบัน จะเห็นเลยว่าสถานบันเทิงในญี่ปุ่นเติบโตขึ้นต่อเนื่องจริง ๆ

Haneda Airport (1979)

Kabukicho (1977)

Club USA at Kabuki-cho, Tokyo (1976)

โปสเตอร์ภาพยนตร์สุดฉาวที่มีคนดูแล้วอ้วกจริง ๆ กับเรื่อง Solo: 120 Days of Sodom (1975) หรือชื่อภาษาไทย ‘สุขนาฏกรรมอเวจี’ ผลงานการรวมทุนสร้างของค่ายหนังอิตาลีและฝรั่งเศส ก็ได้เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ของโตเกียวปี 1977 ซึ่งตัวของช่างภาพที่ถ่ายรูปโปรเตอร์สุดวินเทจนี้เก็บไว้ก็ไม่รู้ว่าคนญี่ปุ่นมีมุมมองอย่างไรบ้างเกี่ยวกับหนังวิตถารเรื่องนี้

Solo: 120 Days of Sodom (1975), Tokyo (1977)

Shin-Okuno, Tokyo (1976)

Yamanote Line in Shin-Okuno, Tokyo (1982)

โตเกียวปี 1976 ไม่ได้มีแค่คนญี่ปุ่นแต่ยังมีย่านชุมชนคนจีนและคนเกาหลี ย่านที่คนเกาหลีรวมตัวกันอยู่ในโตเกียวอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟชิน-โอคุโบะ (Shin-Okuno) พร้อมกับถ่ายภาพผู้คนที่เขาแยกไม่ออกว่าเป็นคนญี่ปุ่นหรือคนเกาหลีกำลังรอรถอยู่ตรงชานชาลา เก็บภาพรถไฟที่เปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ของคมนาคมในโตเกียวอย่างยามาโนเตะ (Yamanote Line) แล่นผ่านข้างทางของย่านโคเรียทาวน์เอาไว้เป็นที่ระลึก

Greg Girard พบกับแก๊งวัยรุ่นญี่ปุ่นที่มีแฟชั่นไม่ต่างจากหนุ่มสาวต่างประเทศ ผมทรงเอลวิสเป็นแฟชั่นมาแรงของยุคที่ใคร ๆ ก็นิยมแต่งสไตล์นี้ นอกจากนี้ยังพบเจอกับมนุษย์เงินเดือนสวมสูทหน้าตาเบื่อหน่ายกำลังรอข้ามถนนตรงแยกชิบูย่า (Shibuya) ที่ไม่แน่ว่าอาจเป็นแก๊งยากูซ่าก็ได้ เพราะยากูซ่าส่วนใหญ่ก็แต่งตัวเนี้ยบเหมือนกับคนทำงานในสำนักงานเช่นกัน จะมีความต่างก็แค่การกันคิ้วและนิ้วที่หายไปทำให้เราสามารถแยกคนกลุ่มนี้ออกจากผู้คนทั่วไปแม้จะไม่เสื้อสูทจะปกปิดรอยสักเอาไว้ก็ตาม

ภาพถ่ายทั้งหมดทำให้คนรุ่นหลังได้เห็นโตเกียวทศวรรษ 1970 มุมที่ไม่น่าจะพบเจอได้อีกแล้วในปัจจุบัน นอกจากโตเกียวเขายังออกเดินทางไปยังเมืองโยโกสุกะ (Yokosuka) จังหวัดคานากะวะ (Kanagawa) ที่อยู่ใกล้กับเมืองหลวงเพราะเมืองแห่งนี้คือสถานที่จอดเรือรบของกองทัพอเมริกาที่ยังคงเฝ้าจับตาดูประเทศญี่ปุ่นหลังจากก่อเรื่องไว้สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 (1939-1945) แถมเมืองนี้ยังเป็นจุดเริ่มต้นความยิ่งใหญ่ของกองทัพเรือญี่ปุ่นอีกด้วย

เขาพบกับกะลาสีชาวอเมริกันที่ต้องจากบ้านมายังเกาะญี่ปุ่นและขอถ่ายรูปทหารเรือหนุ่มเก็บเอาไว้ เดินสำรวจเมืองไปสักพักก็พบกับบาร์เหล้าสร้างขึ้นสำหรับรองรับทหารเรืออเมริกันโดยเฉพาะ เพราะชาวอเมริกันก็มีวัฒนธรรมการดื่มและการพบปะสังสรรค์ที่ไม่เหมือนกับชาวญี่ปุ่น

Greg Girard พบกับญี่ปุ่นในมุมที่ไม่เคยคิดมาก่อน พบว่าประเทศเล็ก ๆ อย่างญี่ปุ่นเติบโตอย่างก้าวกระโดดแม้จะแพ้สงครามแถมยังต้องเจอกับสภาพเศรษฐกิจสุดแย่ แต่พวกเขาสามารถฟื้นตัวกลับมาได้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับมองเห็นอีกมุมหนึ่งว่าแม้โตเกียวจะเต็มไปด้วยตึกสูงใหญ่และเป็นเมืองที่มีประชาชนอัดแน่นอยู่จำนวนมาก แต่บางเวลาโตเกียวที่พลุกพล่านก็เหงาได้เหมือนกัน