ได้ชื่อว่าแฟชั่นย่อมหมายถึงการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ อย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ต่างจากครั้งนี้ที่ ‘Johnnie Walker Style’ หนุนดีไซเนอร์ไทยให้ก้าวสู่เวทีระดับโลก จับมือกับแบรนด์ T.TWINKLE ร่วมกันสร้างสรรค์ Gold Label Collection สุดเอ็กซ์คลูซีฟที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจใหม่ ๆ เอาใจหนุ่มๆ สายแฟชั่นโดยเฉพาะ   นอกจากการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ Johnnie Walker Style แบรนด์แฟชั่นที่ได้รับแรงบันดาลใจในการออกแบบมาจาก Johnnie Walker แบรนด์สก็อตช์วิสกี้อันดับหนึ่งของโลก (IWSR 2018) ยังเชื่อว่าแฟชั่นไม่จำเป็นต้องอยู่แค่บนรันเวย์เท่านั้น การเป็นส่วนหนึ่งที่ร่วมผลักดันดีไซเนอร์ไทยให้ก้าวไปข้างหน้า ตามปรัชญา “Keep Walking” ที่กลายมาเป็นแรงบันดาลใจในการก้าวต่อไปของผู้คนทั่วโลกในทุกวันนี้ จึงเป็นสิ่งที่ Johnnie Walker ให้ความสำคัญอยู่เสมอ   Johnnie Walker Style X T.Twinkle ครั้งนี้ เป็นการเปิดโอกาสให้ผู้ชนะเลิศจากโจทย์ของแบรนด์ในการแข่งขัน VOGUE Who’s on Next, The Vogue Fashion Fund

ได้ชื่อว่า “โอกาสพิเศษ” ทั้งที ก็หมายความว่าช่วงเวลานั้นอาจไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ไม่ต่างจาก “คนพิเศษ” ที่เป็นมนุษย์ผู้ที่เราให้ความสำคัญเป็นพิเศษเช่นกัน ดังนั้นเมื่อผู้ชายอย่างเราอยากพาสาวคนพิเศษไปมีวันพิเศษ ๆ ทั้งที จะให้กินข้าวร้านปกติธรรมดาที่เคยกินกันอยู่ทุกวันก็คงดูไม่พิเศษเท่าไร การพาคนที่เรารักไปกินข้าวร้านหรูในโอกาสพิเศษจึงถือเป็นของขวัญและการใช้เวลาร่วมกันที่ล้ำค่า แม้ความตั้งใจจะเต็มอกลูกผู้ชายอย่างเรา แต่ชีวิตก็เต็มไปด้วยความท้าทายเสมอ กินข้าวอยู่ที่บ้านก็ใช้ช้อนหนึ่งส้อมหนึ่ง (อาจมีช้อนกลางอีกหนึ่ง) ถือว่าจบ แต่เมื่อเราไปร้านเรียบหรู เสิร์ฟ Fine Dining มารยาทบนโต๊ะอาหารก็มีรายละเอียดที่แตกต่างจากที่เราคุ้นเคย สำหรับหนุ่ม ๆ ที่เห็นจำนวนช้อนส้อมและมีดบนโต๊ะวางเรียงราย อย่าเพิ่งตื่นตระหนก อนุญาตให้แอบคิดในใจว่า “ใช้ยังไงวะ?” ได้ เพราะ  UNLOCKMEN จะชวนคุณมา SURVIVAL เอาตัวรอดและเรียนรู้มารยาทบนโต๊ะอาหารให้ดูเป็นมืออาชีพในสายตาเธอ (และคนรอบข้าง) ไปด้วยกัน   “ผ้าเช็ดปาก” ศาสตร์และศิลป์ที่ไม่ควรมองข้าม “ผ้าเช็ดปาก” คือสิ่งแรกที่เราอยากพูดถึง เนื่องจากเป็นอุปกรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผู้ชายอย่างเรามักมองข้ามเพราะคิดว่าไม่ต้องสนใจอะไรมากก็ได้ แต่อุปกรณ์เล็กน้อยนี้เองที่จะยิ่งแสดงให้เห็นว่าเรามีความรู้เรื่องธรรมเนียมบนโต๊ะอาหารและเป็นคนพิถีพิถัน ขั้นตอนแรกของการใช้ผ้าเช็ดปากคือการพับครึ่งเป็นสี่เหลี่ยม จากนั้นวางไว้บนตักตลอดการรับประทานอาหารมื้อนั้น ข้อควรระวังคือการที่ผู้ชายอย่างเรามักมีภาพจำจากภาพยนตร์ตลกบางเรื่องที่ตัวละครใช้ผ้าเช็ดปากเหน็บไว้ที่คอปกเสื้อ ซึ่งนั่นไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้อง พับแล้ววางไว้บนตักเพื่อป้องกันเศษอาหารหกเลอะเทอะ รวมถึงใช้เช็ดมือและปากได้สะดวกคือวิธีที่เหมาะสมที่สุด เมื่อขึ้นชื่อว่าผ้าเช็ดปาก

ในวันที่เศรษฐกิจไม่คล่องตัวอย่างใจฝัน เงินไม่ได้ลอยเข้ากระเป๋าผู้ชายอย่างเราง่าย ๆ การทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำเพื่อสร้างรายได้ให้ตัวเองและคนที่เรารักจึงเป็นคำตอบแรก  ๆ ที่เราต้องทำ ยิ่งงานเยอะ ก็ยิ่งได้เงินมาก แต่สิ่งที่นับวันยิ่งลดน้อยลง ๆ จนน่าใจหายคือ “เวลาพัก” แต่จะให้ลดเวลาทำงานเพื่อมานอนยาว ๆ ก็อาจไม่ตอบโจทย์ เพราะชีวิตตอนนี้ เวลาเป็นเงินเป็นทองให้หยุดหาเงินก็คล้ายหยุดหายใจ UNLOCKMEN จึงชวนทุกคนมาโกงความตาย ทำงานสู้ฟัด พร้อม ๆ กับหนทางนอนน้อยแต่ได้มากในวันที่เราทุกคนต้องฝ่าฟันทุกวิกฤตนี้ไปด้วยกัน เพราะนอนมาก ไม่สำคัญเท่า “นอนให้มีคุณภาพ” เหตุผลอย่างหนึ่งที่เรามักบ่นกันเสมอว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้นอนเลย หรือบอกว่านอนน้อย ๆ เป็นประจำ นั่นเพราะเรามีมาตรฐานการนอนที่บอกต่อ ๆ กันมา ฟังตาม ๆ กันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กว่า “เราควรนอนให้ได้อย่างน้อย 8 ชั่วโมง” เราจึงเข้าใจว่าเมื่อไรที่เรานอนน้อยกว่า 8 ชั่วโมงนั้นหมายความว่าเรานอนไม่พอ เรานอนน้อย แต่ในความเป็นจริง 8 ชั่วโมงนั้นคือเวลามาตรฐานโดยเฉลี่ย แต่ไม่ใช่กฎตายตัวเพราะมนุษย์แต่ละคน แต่ละช่วงวัยนั้นมีช่วงเวลาการนอนที่พอเหมาะแตกต่างกันไป โดยเฉพาะเมื่อบทความชื่อ Sleep quality versus sleep quantity: Relationships

ครั้งหนึ่งในกาแลคซี่ทางช้างเผือก มนุษย์อย่างเราเคยมั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าชีวิตบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินดวงนี้เต็มไปด้วยความหวังมากกว่าดาวเคราะห์ ดาวฤกษ์ดวงอื่น ๆ อีกหมื่นแสนดวง เพราะบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินดวงนี้มีอากาศให้หายใจ มีชีวิต มีการเกิดใหม่ มีความเป็นไปได้ให้เราฝันและหวังไม่สิ้นสุด แต่ในทางกลับกันเมื่อมนุษย์รวมตัวกันเป็นจำนวนมาก เชื้อกลายพันธุ์ โรคระบาด ก็สามารถแพร่ไปได้รวดเร็วราวกับไฟลามทุ่ง เมื่อวันนั้นมาถึง โรคร้ายจึงทำให้โลกที่เคยดี กลายเป็น “โลกร้าย” ที่กลิ่นของความตายลอยคละคลุ้ง เมืองพังพินาศ ระบบการจัดการล้มเหลวและผู้คนกำลังจะตาย ในห้วงเวลาเช่นนั้นมนุษย์จะเผยให้เห็นความสิ้นหวัง ความมืดหม่นแห่งความคิดและจิตใจออกมาได้อย่างชวนขนลุกขนพอง แม้ในความเป็นจริงมวลมนุษยชาติจะยังไม่เคยก้าวไปถึงจุดนั้น แต่เราเชื่อว่าหนังสือว่าด้วยโลกร้าย 5 เล่มนี้จะพาคุณไปรู้จักความสิ้นหวังจากโรคระบาดให้เราได้ดำดิ่ง และเตรียมตัวล่วงหน้าเผื่อวันแห่งหายนะนั้นมาถึง   บอด : José Saramago เพราะดวงตาคือความหวัง คือแสงสว่าง คืออวัยวะที่ช่วยให้มวลมนุษยชาติมองเห็น การสูญเสียการมองเห็นจึงไม่ได้หมายความถึงแค่อวัยวะหนึ่งล้มเหลว แต่หมายถึงมนุษย์จะต้องเผชิญกับความมืดบอดของโลกและอยู่กับความสิ้นหวังที่จะเห็นสรรพสิ่งไปตลอดกาล “บอด” คือวรรณกรรมผลงานนักเขียนรางวัลโนเบลที่ว่าด้วยโรคลุกลามแพร่ระบาดที่ทำให้มนุษย์มองอะไรไม่เห็นอีกต่อไป! เรื่องเริ่มที่ชายคนหนึ่งขับรถติดไฟแดงอยู่ดี ๆ ฉับพลันดวงตาเขาก็ขาวโพลน ไม่อาจมองสิ่งใดเห็น หลังจากนั้นอาการตาบอดก็แพร่ออกไปจากคนหนึ่ง สู่อีกคนหนึ่ง และอีกคนหนึ่ง ตอนนั้นเองที่ทุกอย่างตกอยู่ในความโกลาหล วรรณกรรมเรื่องนี้ไม่เพียงแค่พาเราดิ่งลึกลงไปในความมืดบอดและโรคติดเชื้อ แต่มวลมนุษยชาติผู้สิ้นหวัง สับสน รัฐบาลที่แก้ปัญหาอย่างมืดบอดไม่แพ้อาการตาบอดที่แพร่ระบาด ไปจนถึงมาตรฐานศีลธรรมที่ในเวลาปกติเราเคยยึดถือ แต่เมื่อทุกคนกระเสือกกระสนหนีตาย ศีลธรรมก็คล้ายเป็นเพียงลมปากที่ไม่มีความหมายอีกต่อไป  

อาจนับเป็นโชคร้ายของมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงอย่างเรา ๆ ที่แหงนหน้ามองฟ้าเมื่อไรก็ไม่เคยเห็นดาวชัดอย่างคนที่อื่นเขาสักที แต่ก็อาจนับเป็นโชคดีที่กรุงเทพมหานครแห่งนี้มีบาร์ดี ๆ ให้เราได้เอาความเศร้าที่ไม่เห็นดาวไปเททิ้ง โชคดีกว่านั้นถ้าบาร์ที่ว่านั้นตั้งอยู่บนดาดฟ้า แม้ไม่เห็นดาวเหมือนที่ไหน แต่การได้ดื่มด่ำเครื่องดื่มดี ๆ สักแก้ว (หรือหลายแก้ว) แล้วสบตากับแสงไฟระยับของเมืองหลวงก็ช่วยปลอบโยนความเหนื่อยล้าให้คลายลงไปได้บ้าง Dumbo Bkk คือหนึ่งในบาร์ที่เราว่า บาร์แจ๊ซย่านสะพานควายที่เราอยากชวนคนเหงาแห่งมหานครมาดื่มด่ำบรรยากาศบนดาดฟ้า พร้อม ๆ กับสบตาแสงไฟวาววามจากตึกสูงใหญ่ (แทนการสบตาดวงดาวบนฟ้า) ไปด้วยกัน ดังนั้นเพื่อแลกกับการเห็นวิวจากมุมสูง บาร์ตั้งอยู่บนชั้น 6 ของตึก INN-Office Building ย่านสะพานควาย การค่อย ๆ ไต่ระดับบันไดขึ้นไปทีละขั้น ๆ ช่วยเพิ่มระดับความถี่ของลมหายใจ กว่าจะถึงชั้น 6 ก็ต้องยอมรับว่าหอบไปหลายตลบ แต่วิวท้องฟ้าฉาบทาสีส้มอมชมพูของพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบตึกกลางเมืองกรุงก็ช่วยให้หายเหนื่อยได้ราวปลิดทิ้ง เพราะได้แรงบันดาลใจมาจากชื่อย่าน Dumbo ที่กรุงนิวยอร์ก Dumbo Bkk จึงเป็น Jazz & Vinyl Bar ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งมหานครนิวยอร์ก โดยเฉพาะการตกแต่งภายในร้าน ทั้งโปสเตอร์บนผนังซึ่งนับเป็นรายละเอียดที่แสดงให้เห็นถึงความพิถีพิถัน ทั้งภาพ Abraham Lincoln อดีตประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา

“เป็นเมียเราต้องอดทน” เรามั่นใจว่าใครหลายคนยังจดจำประโยคนี้จากหนังเรื่อง 2499 อันธพาลครองเมืองได้ขึ้นใจ แม้วันเวลาจะล่วงเลยจากปีที่หนังฉายครั้งแรกมา 23 ปีแล้วก็ตาม พอ ๆ กับที่ไม่มีแม่นาคพระโขนงเวอร์ชันไหนจะทำให้เราอกสั่นขวัญผวาได้มากเท่ากับภาพจากหนังเรื่องนางนาก ที่แม่นาคผมสั้นกุด ฟันดำมะเมื่อมจากการเคี้ยวหมาก ห้อยหัวลงมาจากเพดานวัด ภาพยนตร์ทั้ง 2 เรื่องนี้และอีกหลายเรื่องคือฝีมือการกำกับของ “อุ๋ย-นนทรีย์ นิมิบุตร” ที่แรกเริ่มเราอาจรู้จักเขาในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์ แต่วันนี้เขานิยามตัวเองว่า “คนทำหนัง” หรือถ้าให้ชัดกว่านั้น “คนทำหนังที่มีความสุข” ตอนนี้เขาเตรียมโปรเจกต์ของตัวเองอยู่ เขียนบทหนังอีก 2-3 เรื่อง ทั้งหนัง ทั้งซีรีส์ รวมถึงงานโปรดิวเซอร์ แต่หากเบื้องหน้าคือหนังชวนให้จดจำ วลีเด็ดชวนให้กล่าวขาน และสารพัดภาพในตำนานที่ใคร ๆ ก็กล่าวถึง การได้สนทนากับเขาในวันนี้กลับพาเราขุดลึกลงไปเบื้องหลังความสำเร็จตลอดหลายสิบปีในการทำหนัง เบื้องหลังถ้วยรางวัลเรียงราย ภายใต้การอดทนรอจังหวะที่ใช่ การทำงานงานหนัก และการเรียนรู้ไม่สิ้นสุด คือตัวตนของเขาที่น่าสนใจไม่แพ้หนังเรื่องไหน ๆ ของเขาเลย   เมื่อเจอ “การทำหนัง” ก็เจอความสุขที่ตามหามาทั้งชีวิต “รักแรกพบ” ใครหลายคนอาจลืมไปแล้วว่าวินาทีแรกที่เราตกหลุมรักใครสักคนหรือสิ่งสักสิ่งนั้นให้ความรู้สึกเช่นไร? แต่ อุ๋ย-นนทรีย์ นิมิบุตร ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเรานี้ กลับต่างออกไป เพราะวินาทีแรกที่เขาได้รู้จักการทำหนัง

“คอนเนกชัน” คืออีกกุญแจหนึ่งที่จะไขบานตูแห่งโอกาสใหม่ ๆ ให้ชีวิตลูกผู้ชายอย่างเรา คอนเนกชันไม่ได้หมายความว่าเราไม่มีความสามารถ แต่มันหมายถึงการที่เราทำความรู้จักคนที่เหมาะสม ผูกมิตรภาพและใช้ใจแลกใจจนเกิดเป็น “คอนเนกชันที่ดี” ซึ่งจะยิ่งเพิ่มโอกาสให้ความสามารถและผลงานของเราไปอยู่ถูกที่ถูกทางได้สะดวกขึ้น อย่างไรก็ตามคอนเนกชันไม่ได้ลอยมาจากอากาศ การรู้จักสร้างคอนเนกชันให้เหมาะสมก็ถือเป็นอีกความสามารถหนึ่งที่เราต้องเรียนรู้และฝึกฝน เพื่อให้ทุกปาร์ตี้ ทุกการสังสรรค์ หรือทุกงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยคอนเนกชันให้เก็บเกี่ยว เราจะได้สร้างบทสนทนาได้ลื่นไหล วางตัวได้ราบรื่น และเข้ากับผู้อื่นได้อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด “ตรงกลาง” คือตำแหน่งสำคัญ หลายคนคิดว่าการสร้างคอนเนกชันจากบทสนทนานั้นมีแค่สกิลการพูดเท่านั้นที่สำคัญ จนหลงลืมไปว่า “ตำแหน่งที่เราเลือกอยู่” ในงานสังสรรค์หรืองานทางธุรกิจนั้น ๆ ก็สำคัญและมีความหมายไม่แพ้กัน เราเข้าใจดีว่าการไปในที่ที่เราไม่รู้จักใครเลย และหลาย ๆ คนก็มากันเป็นกลุ่มหรือดูจะรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว การเลือกเดินเข้าไปที่มุมห้อง แล้วยืนมองใครต่อใครจากมุมนั้นมันให้ความรู้สึกอุ่นใจกว่า แต่ในความอุ่นใจนั้นก็เป็นการตัดโอกาสของตัวเราเองเช่นกัน เพราะในปาร์ตี้ที่ต่างคนต่างต้องการหาคอนเนกชันและคนส่วนใหญ่อาจแปลกหน้าต่อกันนั้น ไม่มีใครเดินข้ามห้องจากมุมหนึ่งไปมุมหนึ่ง (โดยเฉพาะเมื่อสถานที่นั้นกว้างใหญ่) เพื่อหาคนที่อยากคุยโดยเฉพาะ แต่ผู้คนมักเลือกคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา คนที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา หรือคนที่มองเห็นได้ง่าย ไม่ต้องสอดส่ายสายตาหาให้เหนื่อย การเลือกยืนตรงกลางห้องจึงถือเป็นตำแหน่งยุทธศาสตร์ที่ไม่ว่าใครผ่านไปผ่านมา หรือมองมาจากมุมไหนก็เห็นและง่ายต่อการที่ทั้งเราและเขาจะเริ่มต้นทำความรู้จักกัน ซึ่งมีประสิทธิภาพกว่าการไปยืนอยู่มุมห้องรอใครเดินเข้ามา และจบลงด้วยการยืนไถมือถืออย่างเหงา ๆ จนจบงาน ถ้าไม่รู้จะเริ่มบทสนทนาแบบไหนให้ “ชื่นชม” คนอื่น บางครั้งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะเดินดุ่ม ๆ เข้าไปเริ่มต้นบทสนทนากับคนแปลกหน้า หรือแม้แต่การยืนกลางห้องแล้ว แต่ถ้าไม่มีใครมี Eye Contact

ในยุคที่งานไม่ได้หาง่าย ๆ แถมหลายองค์กรยังปลดคนออกเพื่อความคล่องตัว การสมัครงานแล้วโดนปฏิเสธจึงอาจเกิดขึ้นได้กับใครหลาย ๆ คน บางคนโดนปฏิเสธเพราะคุณสมบัติไม่ถึง เพราะตำแหน่งในองค์กรไม่ว่าง หรือเพราะความต้องการไม่ตรงกัน สิ่งเหล่านี้ถือเป็นการปฏิเสธที่ผู้ชายอย่างเราเข้าใจได้ แต่เมื่อโดนปฏิเสธไม่รับเข้าทำงานด้วยเหตุผล “คุณดีเกินไป” หรือ OVERQUALIFIED เรามักจะงงเป็นไก่ตาแตก คิดว่าจะมีแค่คนรักเท่านั้นที่บอกปฏิเสธเราด้วยเหตุผลนี้ อ้าว แต่ที่ทำงานไม่ต้องการคนดี ๆ หรอกเหรอ? ดีเกินไปมันเกินไปอย่างไร? ความหมายที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่ใต้คำว่า OVERQUALIFIED คืออะไรกันแน่ UNLOCKMEN พาสำรวจความหมายที่ซ่อนอยู่ใต้คำว่า “ดีเกินไป” ที่องค์กรใช้ปฏิเสธไม่รับเราเข้าทำงาน ไม่ได้ดีเกินไป แต่เราจ่ายคุณไม่ไหว บางทีคำว่าดีเกินไป หรือ OVERQUALIFIED  นั้นไม่ได้หมายความว่าเรามีคุณสมบัติที่สมบูรณ์แบบเกินที่เขาต้องการแต่อย่างใด แต่อาจหมายความว่าคุณสมบัติเรานั้นก็ตรงกับประกาศรับสมัครของตำแหน่งนั้นทุกประการ แต่เขาไม่สามารถจ่ายค่าคุณสมบัติที่เราเรียกไปได้ไหว แล้วจริง ๆ เขาต้องการอะไร? เขาต้องการคนที่คุณสมบัติเท่านี้แต่เรียกค่าตอบแทนต่ำกว่าเรา รวมถึงยินดีรับคนที่คุณสมบัติไม่ถึง (แต่บอกว่าจะทำตามคุณสมบัตินั้นให้ถึง) และเรียกค่าตอบแทนต่ำกว่า ดังนั้นไม่ต้องมัวกังวลว่าเราดีเกินไป หรือสิ่งที่เรามีมันแย่ แต่แค่ความต้องการเขากับเราเรื่องค่าตอบแทนต่อคุณสมบัติที่เหมาะสมนั้นไม่ตรงกัน แม้ประสบการณ์และการเรียนรู้จะสำคัญกว่าค่าตอบแทน แต่การทำงานในองค์กรที่ไม่เห็นคุณค่าของความสามารถเรา ก็เป็นสิ่งที่ไม่คุ้มเสี่ยง เพราะหมายความว่าทัศนคติขององค์กรอาจไม่ได้ให้ความสำคัญกับความสามารถคนทำงานมากพอ และนั่นอาจทำให้คุณทุกข์ทรมานมากกว่ามีความสุข คุณดีพอนะ แต่เรากลัวว่าคุณจะจากเราไปไว คำว่าดีเกินไปจากบางองค์กร คือการบอกว่าเรานี่แหละดีมาก เหมาะสมที่สุด

คุณเคยเปรียบเซ็กซ์เป็นอะไรบ้าง? อาหารรสจัดจ้านสวาปามเท่าใดก็ไม่เบื่อ หนังเรื่องเก่าฉายซ้ำมาตั้งแต่วัยรุ่นให้ดูซ้ำอีกก็ได้ แต่ดูทีไรก็เดาตอนจบได้ทุกที หรือเซ็กซ์คือทันฑ์ทรมาน ไม่เคยใช่ ไม่เคยมีความสุข รู้สึกราวตกนรกทั้งเป็นมากกว่า ต่างคนต่างมีนิยามของเซ็กซ์ที่ต่างกันไป สำหรับ “คำ ผกา” หรือ “แขก-ลักขณา ปันวิชัย” คอลัมนิสต์ นักเขียน พิธีกร เธอมองว่า “เซ็กซ์คือวรรณกรรม” วรรณกรรมที่เราล้วนต้องอ่านเพื่อรู้จักคนอื่น รู้จักตัวเอง วรรณกรรมที่เราใช้ประสบการณ์ในการตีความ ไม่มีผิด ไม่มีถูก เช่นที่เราอ่านวรรณกรรมในแบบของตัวเราเอง “เซ็กซ์คือวรรณกรรม” ในขณะที่เธอมองว่าความรักเป็นสิ่งสมมติ หากปราศจากเรื่องเล่า ความทรงจำ ความสัมพันธ์ ความห่วงใย ความรักอาจไร้ตัวตนก็เป็นได้ แต่เพราะทุกองค์ประกอบทั้งเล็กและใหญ่ความรักจึงกลายเป็นความรักอย่างที่เราเชื่อ แล้วคุณล่ะ? เชื่อว่ารักและเซ็กซ์คืออะไร ยังไม่ต้องรีบตอบตอนนี้ แต่มาดื่มด่ำบทสนทนาว่าด้วยรัก เซ็กซ์ ความสัมพันธ์กับ คำ ผกา ไปพร้อมกัน แล้วตอนนั้นค่อยตอบก็ยังไม่สาย … สิ่งสมมติที่เรียกว่ารัก: ความรักไม่ได้ลอยในอากาศ แต่ปัจจัยหลายอย่างทำให้ดูเหมือนจริง เพราะเดือนนี้ (ถูกอุปโลกน์ขึ้นว่า) เป็นเดือนแห่งความรัก ต่อให้เราตั้งใจมาสนทนาว่าด้วยเซ็กซ์ ความสัมพันธ์กับเธอเป็นหลัก แต่ก็ไม่วายต้องวกไปถามนิยามความรักของเธอจนได้ คลับคล้ายคลับคลาว่าเธอเคยบอกไว้ว่าเธอไม่เชื่อในความรัก

คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเหตุการณ์กราดยิงที่เกิดขึ้นที่จังหวัดนครราชสีมา (8 มกราคม 2563) เป็นเหตุการณ์สะเทือนใจที่คนไทยทั้งประเทศตกอยู่ภายใต้ม่านหมอกแห่งความเศร้าและบรรยากาศของความสูญเสียอีกครั้งหนึ่ง UNLOCKMEN ขอแสดงความเสียใจต่อผู้เสียชีวิตและความสูญเสียที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม UNLOCKMEN เชื่อว่าเราสามารถเศร้าได้ แต่ในขณะเดียวกันเราก็ต้องเข้มแข็งมากพอที่จะให้กำลังใจกันและกันให้เราสามารถผ่านบรรยากาศแห่งความเศร้านี้ และความเศร้าอื่น ๆ ในชีวิตไปด้วยกันให้ได้ เราจึงเอา 5 วิธีปลอบใจคนเศร้าที่ถูกต้อง มาไว้ซับน้ำตาและให้กำลังใจให้คนเศร้าทั้งหลายได้เยอะเท่าที่ต้องการ พูดไม่ต้องมาก รับฟังให้มาก สิ่งที่ยากที่สุดในการพยายามปลอบใจใครสักคนที่กำลังโศกเศร้าเจ็บปวด คือการที่เราไม่รู้เลยว่าเราควรพูดอะไรออกไปกันแน่ ไม่รู้ว่าพูดไปเขาจะเจ็บปวดกว่าเดิมไหม หรือจะดูว่าเราไม่ใส่ใจปัญหาของเขาหรือเปล่า เราอยากจะบอกว่าจริง ๆ แล้วคนเศร้าไม่ได้รอฟังหรอกว่าคุณจะพูดอะไร แต่สำคัญที่ว่าเขาอยากรู้สึกว่ามีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ เขา พยายามที่จะรับฟังเขา ดังนั้นไม่ต้องพยายามพูดอะไรที่เราก็เก้ ๆ กัง ๆ ที่จะพูด แต่พยายามอยู่ข้าง ๆ รับฟังสิ่งที่เขาคิดและรู้สึกโดยไม่ตัดสินให้มากที่สุดก็พอ บอกเขาเถอะว่าความเศร้าเขามันสำคัญ การรับฟังเป็นสิ่งที่ดี แต่เมื่อเขาพูดถึงจุดหนึ่ง คนที่กำลังเศร้าโศกก็อยากรู้สึกว่าเขาไม่ได้ถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวและความเศร้าของเขาไม่ใช่เรื่องไร้สาระ เขาต้องการการยืนยันว่าความเศร้าของเขามันเมคเซนส์ มันสำคัญ เพราะฉะนั้นบอกให้เขาเข้าใจว่าคุณนั้นเข้าใจปัญหา ความเลวร้าย ความโศกเศร้าที่เขากำลังเจอ และคุณพร้อมรับฟัง อย่างไรก็ตามต้องระวังให้ดี เพราะการบอกว่าเข้าใจ แล้วเล่าเรื่องตัวเองเพื่อแสดงว่าเราเข้าใจ (แต่กลับเล่ามากเกินไป) จะดูเป็นการโฟกัสที่ตัวเราเองมากกว่าการโฟกัสคนที่กำลังเศร้า ดังนั้นย้อนกลับไปที่ข้อหนึ่งแล้วท่องให้ขึ้นใจว่าต้องรับฟังให้มากเข้าไว้