หลายครั้งที่ขัดใจกับการกระทำของใครสักคน แล้วอยากจะเข้าไปบอกตรง ๆ ว่า “นายทำงี้ไม่ได้ว่ะ” แต่ด้วยสถานะ ความปากไว หรือความอ่อนไหวของคนฟังที่เราไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่าใคร Sensitive กับเรื่องราวหรือคำพูดแบบไหน จนทำให้ต้องเก็บคอมเมนต์ไว้ในใจ แต่ถ้าไม่พูดเลยก็คงไม่ได้ เพราะในเมื่อจุดประสงค์ของเราจริง ๆ คือการติเพื่อก่อ ไม่ใช่เพื่อความสะใจส่วนตัว ยิ่งในการทำงาน การคอมเมนต์กันถือเป็นเรื่องจำเป็นอย่างมาก เพื่อผลลัพธ์ที่ดียิ่งขึ้นในครั้งต่อ ๆ ไป UNLOCKMEN อยากชวนใครที่อึดอัดอยากจะติเตียนใคร แต่กลัวจะมองหน้ากันไม่ติด ด้วยเทคนิคเจ๋ง ๆ ที่เราแนะนำ ตำหนิให้ถูกคน ก่อนอื่นเลยต้องหาให้ถูกตัวซะก่อน ปัญหานี้มักเกิดในกลุ่มคนทำงานนี่แหละ บางครั้งมองในภาพรวมเราก็เดาไม่ออกว่าใครที่เป็นต้นเหตุของเรื่องกันแน่ จะไปติเขาแบบสุ่มสี่สุ่มห้าก็ไม่ได้ เพราะถ้าหากอีกฝ่าย Strike Back กลับมาว่า “ไม่ใช่กู” “กูไม่ได้ทำ” เรานี่แหละที่จะหน้าแตกแบบเต็ม ๆ ทางออกของเรื่องนี้ง่ายมาก ๆ ถ้าไม่ทุ่มเทความสนใจตั้งแต่แรก จนรู้หมดว่า Process นี้ใครทำ ก็ต้องมีสปายคอยสอดส่องว่า ใครรับผิดชอบจุดไหน จะได้จับมือมาดมกันได้ถูกคน ดูสถานะ บางครั้งดูแค่เจ้านายกับลูกน้องมันยังไม่พอ ง่าย ๆ เลย เราจะไม่ตำหนิหัวหน้าทีมเหมือนกับเด็กฝึกงานหรือน้องใหม่

6 ลักษณะภายนอกที่จะช่วยส่งเสริมศักยภาพภายในของคุณให้ดูดีทะลุขีดจำกัด

การพูดคุยด้วยตัวหนังสืออย่างการ Chat มักจะเกิดปัญหาความเข้าใจกันคลาดเคลื่อนเนื่องจากในตัวหนังสือไม่มีน้ำเสียง เชื่อว่าหนุ่ม ๆ หลายคนต้องเคยเจอกับเรื่องชวนหัวร้อนอย่างนี้กันมาบ้าง แต่น้ำเสียงเจ้ากรรมนั้น ใช่ว่าพอมีแล้วมันจะช่วยให้ทุกอย่างไหลลื่นไปได้ง่าย ๆ เพราะการพูดคุยกันต่อหน้าก็เกิดปัญหาชวนหัวร้อนได้ไม่แพ้กัน พอบทสนทนาคุกรุ่นทีไรเป็นต้องเหงื่อแตกกันทุกที หัวร้อนบ้าง ลนบ้าง อย่าเพิ่งสติแตก ควรหาแผนสำรองทางหนีทีไล่เตรียมไว้เสมอ เจอเรื่องให้ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดก็ไม่ต้องกังวลไป งัดไม้เด็ดออกมาสู้แบบเซียน ๆ UNLOCKMEN แนะนำเทคนิคดี ๆ เอาไว้ใช้เวลาบทสนทนามันเริ่มไปทาง Negative คุมสถานการณ์ให้ได้ ก่อนจะมีฝ่ายไหนสติแตกขึ้นมาก่อน เพราะนั่นจะทำให้เรื่องยุ่งเหมือนหูฟังพันกันในกระเป๋า จนเลยเถิดไปมากกว่าการทะเลาะกันในบทสนทนา ร้อนนักพักเสียหน่อย หัวร้อน ควันออกหูเมื่อไหร่ รีบหยุดบทสนทนาไว้เดี๋ยวนั้น บอกไปแบบแมน ๆ เลยว่าตอนนี้กำลังเดือดปุด ๆ กันทั้งคู่ ไม่ควรจะต่อล้อต่อเถียงกันตอนนี้ พักยกกันสักหน่อย อัดบุหรี่กันสักตัวสองตัวแล้วค่อยกลับมาคุยก็ยังไม่สาย ไม่ใช่แค่ตอนที่สัญญาณของความเกรี้ยวกราดมาถึงเท่านั้น ตอนที่เริ่มหลงประเด็นกันแล้ว ก็เป็นอีกสถานการณ์ที่ควรพักครึ่งกันก่อน ห้านาที สิบนาที หรือเป็นชั่วโมงแล้วแต่จะตกลงกัน   อย่ายั่วโมโห เห็นอยู่ว่าไฟลุกก็อย่าไปเติมเชื้อไฟให้มันโหมแรงขึ้น ยิ่งความสัมพันธ์มันพังจากการทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระมากเท่าไหร่ ตอนกลับไปญาติดีกันมันยิ่งกระอักกระอ่วน อย่าลืมว่าก่อนหน้าที่จะเถียงกันด้วยเรื่องชวนเสียสติเหล่านี้ คนนี้คือเพื่อน พ่อแม่ พี่น้อง คนรัก

ความตระหนักรู้ทำให้เรารู้ว่าตัวเองเป็นใคร ทำอะไรอยู่ แต่สิ่งที่ทำอยู่นั้นเป็นตัวเรามากแค่ไหน พอใจมากน้อยแค่นั้น อันนี้เป็นสิ่งที่เราต้องมาเคาะคำถามนี้กับตัวเองให้ได้ ไม่ว่าเราจะกำลังทำอะไรอยู่ก็ตาม อย่าได้ละเลยเสียงลึก ๆ ข้างในใจเรา ที่คอยย้ำเตือนถึง Passion ข้างในที่พร้อมจะโจนทะยานออกมาเสมอ บางคนอาจจะตอบตัวเองได้แล้วว่าข้างในนั้น เราต้องการอะไรกันแน่ แต่บางคนที่ยังไม่เจอ UNLOCKMEN ชวนทุกคนมาตั้งคำถามกับตัวเองแบบง่าย ๆ เพื่อให้ค้นเจอสิ่งที่ใช่ให้ตัวเองได้ทันเวลา อะไรที่เราไม่ชอบ ? เอาวะ อย่างน้อยระหว่างที่ยังไม่รู้ว่าชอบอะไร ลองดูลิสต์ไว้ในใจเลยว่าอะไรที่เราไม่ชอบ ไม่ใช่แค่สิ่งของ แต่ยังหมายถึง ผู้คน สถานการณ์ เงื่อนไขในชีวิต ที่คอยบีบบังคับให้เรารู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่เสมอ นั่นแหละคือสิ่งที่เราหลีกเลี่ยง ค่อย ๆ ตัดทางเลือกออกไปเรื่อย ๆ จากสิ่งที่ไม่ชอบ ทางเลือกมันก็จะแคบลงเรื่อย ๆ แล้วเราอาจจะให้คำตอบตัวเองได้ ในตอนที่เราจิ้มลงไปไม่ได้ว่าจุดไหนคือจุดที่เราต้องการจะไปยืนตรงนั้น อย่างน้อยเราก็วงกลมกว้าง ๆ ไว้ก็ยังดี   อะไรที่ให้พลังกับเรา ? ลองถามตัวเองดูว่าอะไรคือสิ่งที่ขับเคลื่อนให้เราตื่นมาในตอนเช้า สิ่งที่ทำให้เรานึกถึงวันพรุ่งนี้ สิ่งที่ทำให้เราอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อทำสิ่งนั้น ๆ อาจจะไม่ต้องเบอร์ใหญ่ขนาดนั้นก็ได้ แค่เป็นสิ่งที่ทำให้เราฮึดขึ้นสู้ในตอนที่นึกถึง เชื่อเถอะว่า สิ่งนั้นคืออีกสิ่งที่สำคัญ และเป็นคำใบ้ให้เราแกะรอยไปสู่สิ่งที่ใช่สำหรับเราก็ได้ ตรงนี้อาจจะไม่ใช่คำตอบว่าสิ่งที่ตามหาคืออะไร

“โตขึ้นอยากเป็นอะไร ?” คำถามที่คุ้นเคยดีเมื่อสมัยที่เรายังตัวเท่าเอวพ่อแม่ ออกไปพบเจอญาติพี่น้องในวันเทศกาล ตอบคำถามคุณครูหน้าชั้นเรียน เรียงความสมัยประถมศึกษา ที่วนเวียนอยู่กับการตามหาตัวเองให้เจอ ทั้งที่ตอนนั้นเราอยู่ในวัยที่ติดกระดุมเสื้อให้มันตรงก็เก่งแล้ว จริง ๆ คำถามนั้นมันไม่ได้หมายถึงเราต้องการจะประกอบอาชีพอะไรในตอนโตเป็นผู้ใหญ่ แต่มันหมายถึง เราอยากจะเลือกทางเดินชีวิตแบบไหนเสียมากกว่า  คำถามนั้นยังคงหลอกหลอนเรามาตลอด ถึงแม้จะอยู่ในวัยที่ “โต” แล้วก็ตาม เพราะเมื่อเราโตแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในทันที UNLOCKMEN อยากชวนทุกคนมาขบคิดถึงความฝัน ความต้องการของตัวเอง ตั้งแต่ในวัยเด็กจนถึงตอนนี้ ว่ามันเป็นไปอย่างที่เราคิดแค่ไหน พอใจกับมันหรือเปล่า ? หากยังไม่เจอสิ่งที่ใช่ แล้วระหว่างนี้เราจะทำอะไรกันดี ? โตขึ้นอยากเป็นอะไร ? เราเลือกได้ในทุกวัน ในตอนเด็ก เราอาจจะมีพ่อแม่คอยแนะแนวทางให้เรามาตลอด (ข้ามเรื่องการบังคับ การใช้ชีวิตแทนลูกไป) แต่พอโตขึ้นมาอีกช่วงอายุ เราเริ่มมีอำนาจตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองมากขึ้น จนถึงช่วงที่โตมากพอที่จะตัดสินใจเองได้ทุกอย่าง จนเสียงในหัวของเรา คือเสียงที่ดังที่สุด คำพูดของคนรอบข้างเป็นเพียงเสียงที่คอยแนะนำอย่างแผ่วเบาเท่านั้น ตอนเด็กเราเลยมักจะเลือกอะไรสักอย่างให้ตัวเองโดยขึ้นอยู่กับความชอบ ความพอใจ ของเรา โตขึ้นมาเราเริ่มเรียนรู้ว่าชีวิตมันไม่มีอะไรง่ายแบบคิดปุ๊บ ทุกอย่างเนรมิตมาได้ดั่งใจ เราเริ่มมีเงื่อนไขอื่น ๆ เข้ามามีผลต่อการตัดสินใจอะไรสักอย่างให้ตัวเอง ขึ้นม.ปลาย เรียนสายวิทย์ เรียนสายศิลป์ หรือจะสายอาชีพ เลือกคณะที่ใช่

รู้หรือไม่ว่า ทุกวันนี้ขณะที่เรากำลังชื่นชมปรากฏการณ์การใช้พลังงานทดแทนในต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นแผงโซลาร์ พลังงานลม หรือรถยนต์ไฟฟ้าสุดเฉียบแบรนด์ Tesla ที่มีเจ้าของผู้โด่งดังอย่าง ‘Elon Musk’ บนขวานทองของเราเองก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ากัน หลายคนอาจไม่รู้ว่าเรามีโรงไฟฟ้าโซลาร์ที่มีกำลังการผลิตไฟฟ้าได้ถึง 90 เมกะวัตต์จำนวน 3 โรงบนพื้นที่หลายพันไร่ โรงไฟฟ้าพลังงานลมที่เตรียมจ่ายไฟเข้าระบบ มี Charging station นับ 100 แห่งที่ติดตั้งไว้สำหรับรถยนต์ EV ที่สำคัญ เรายังเป็นเจ้าของรถยนต์ไฟฟ้าสัญชาติไทยได้ที่ผลิตขึ้นจากฝีมือคนไทยเอง อยู่ระหว่างเตรียมผลิตเพื่อจำหน่ายปีหน้าที่จะถึงนี้ด้วย แล้วมันอยู่ที่ไหนกัน? เพื่อคลายข้อสงสัยเราจึงขอพาทุกคนไปเห็นกับตาผ่านการพูดคุยกับ คุณอมร ทรัพย์ทวีกุล หนึ่งใน co-founder ผู้ปลุกปั้น บริษัท พลังงานบริสุทธิ์ จำกัด (มหาชน) หรือที่คุ้นหูในชื่อ Energy absolute (EA) บริษัทที่อยู่ใน Top List ด้านพลังงานทางเลือกครบวงจรเบอร์ใหญ่สุดของประเทศไทยขณะนี้   หลักกิโลเมตรที่ศูนย์จากไบโอดีเซล ก่อนจะเป็นผู้สร้างความโดดเด่นด้านพลังงานทางเลือก เวทีที่คุณอมรโลดแล่นคือโลกทางธุรกิจจากสายอาชีพที่ใช้ชื่อไม่คุ้นหูว่า “วาณิชธนากร (Investment Banker)” ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัททั้งในและนอกตลาดหลักทรัพย์ เกี่ยวกับการเงินและการลงทุน รวมไปถึงช่วยกำหนดกลยุทธ์ธุรกิจ จึงมีดีกรีเก็บดีเทลกิจการเก่งไม่แพ้เจ้าของกิจการ ด้วยวิสัยทัศน์ด้านการเงินที่หล่อหลอมมายาวนาน

ศิลปินที่เกิดมาพร้อมกับดวงตาที่มืดมิด แต่ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง และพรสวรรค์ที่ยากจะหาใครเหมือน ทำให้ชีวิตของเค้าที่แม้ดวงตาจะมืดมิด กลับสว่างสวัยอย่างไม่มีวันดับ

ท่ามกลางความมืด อากาศเย็นและเสียงเครื่องปรับอากาศที่ส่งเสียงเป็นจังหวะ บางครั้งเรากลับลืมตาตื่นมากลางดึกเพราะเหงื่อชุ่มตัวบ่อย ๆ แต่เราแทบไม่เคยเอะใจเลยว่าไอ้อาการนี้เกิดจากอะไร? แค่ฝันร้ายหรือผิดปกติ ? UNLOCKMEN จะพาคุณไปคลายความสับสนนี้ผ่านวิทยาศาสตร์ไปพร้อมกัน เหงื่อออกคือ “อาการ” ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเหงื่อที่ผุดระหว่างเราหลับนั้นถ้าเกิดขึ้นเพียง 2-3 ครั้งต่อเดือนและไม่ได้เป็นติดต่อกันเป็นประจำก็สบายใจได้ เพราะมันอาจจะเกิดจากปัจจัยเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างสภาพอากาศ แต่ถ้ามีความถี่และตื่นมาแล้วเสื้อชุ่มน้ำไปทั้งตัว ซึมทะลุไปถึงผ้าปูเตียงคงต้องระวังไว้สักนิด เนื่องจากมันเข้าข่ายการเป็น Hyperhidrosis หรือภาวะการขับเหงื่ออย่างรุนแรง ซึ่งอาจเป็นร่องรอยที่ชี้โรคบางชนิดที่กำลังแฝงอยู่ในตัวคุณ โรคอะไรบ้างที่แอบอยู่หลังอาการเหล่านี้ ? อาการติดเชื้อประเภท วัณโรค แบคทีเรียบางชนิด เยื่อหัวใจอักเสบ โรคมะเร็ง โดยเฉพาะมะเร็งต่อมน้ำเหลืองและมะเร็งเม็ดเลือดขาว ความผิดปกติของฮอร์โมน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผู้ชายอย่างเราแต่อาจเกิดขึ้นกับคนที่อยู่ข้างเรา เพราะสาว ๆ มักมีอาการฮอร์โมนผิดปกติ โดยเฉพาะเมื่อเข้าสู่วัยทอง ความผิดปกติของต่อมไทรอยด์ โรคเบาหวาน ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ เหงื่อออกแต่ไม่ใช่ “อาการ” นอกจากปัจจัยภายในที่ซ่อนอยู่ ยังมีปัจจัยภายนอกที่กระตุ้นเหงื่อในยามค่ำคืน ไม่ว่าจะเป็นผลข้างเคียงจากยาที่เรากินเพราะยาบางประเภทกระตุ้นให้เหงื่อออกตอนกลางคืน เช่น ยากลุ่มลดอาการซึมเศร้า พาราเซตามอล ฯลฯ หรือผลจากจิตใต้สำนึกสั่งการระหว่างนอนหลับอย่างฝันร้ายก็อาจเป็นเหตุให้เกิดเหงื่อได้ เพราะร่างกายตอบสนองต่อความเครียดจึงอาจขับเหงื่อออกมา ซึ่งอาการนี้สามารถเกิดขึ้นได้กับทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ดีลกับเหงื่อ

การใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทุ่มเททำงานและ hang out แต่ในเมืองซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันก็คงจะเบื่อ แบบนี้คงถึงเวลาลุยกันแล้ว หยิบ backpack ใบเก่ง ยัดของเข้าใส่เข้าไป เตรียมตัวเตรียมใจออกทริปแบบ backpacker กันดีกว่า ทว่าแค่ใจกับแผนเที่ยวที่วางไว้ก็คงยังไม่พอ จะให้มันส์สุดร่างกายก็ต้องพร้อมสุด ๆ เช่นกัน การเตรียมความแกร่งจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผู้ชายอย่างเรา สำหรับหนุ่ม ๆ ที่ออกกำลังกายเป็นประจำอยู่แล้ว หรือผู้ที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ถ้าวางแผนจะออกทริปแบบขาลุยที่ต้องสะพายเป้เดินเท้าเป็นหลัก เราอยากให้โฟกัสกับการออกกำลังกายที่จะช่วยให้คุณมีพลังในการแบกสิ่งของต่าง ๆ เดินทางไกล รวมถึงช่วยป้องกันการบาดเจ็บด้วย ซึ่งการ workout ที่ว่านี้มุ่งเป้าไปที่กล้ามเนื้อแขน ไหล่ บ่า และช่วงบนของร่างกาย ที่จะช่วยแบ่งเบาภาระของหัวเข่าคุณได้ถึง 25% เพียงแค่ฝึก 4 ท่าทางนี้ 3 ครั้งต่อสัปดาห์ก่อนจะออกทริป 2 เดือน รับรองว่าคุณจะกลายเป็น backpacker ที่โคตรพลิ้ว   Plank Push Ups ฝึก 8 ครั้ง (2 ข้างนับ 1) /

ผู้ชายที่ใส่ใจเรื่องการแต่งตัว นอกจากบุคลิกภาพที่ดีกับตัวเองแล้ว ยังส่งผลเรื่องความสะดวกสบายและความเหมาะสมในการทำกิจกรรมต่าง ๆ โดยเฉพาะการเดินทางไกล ๆ ที่ต้องพาตัวเองเข้าไปนั่งเดินยืนนอนอยู่ในที่แคบ ๆ อย่างการเดินทางด้วยเครื่องบินเป็นเวลาหลายชั่วโมงก็เช่นกัน ถ้าเลือกใส่เสื้อผ้าอย่างเหมาะสม รู้ว่าอะไรไม่ควรใส่ขึ้นเครื่องเด็ดขาด เพราะทำร้ายตัวเองหรือบางทีทำร้ายผู้อื่นไปด้วยแบบไม่รู้ตัว ก็ช่วยให้การเดินทางราบรื่นขึ้นได้หลายระดับเลยทีเดียว ถุงเท้าแน่น ๆ รัด ๆ พักไว้ก่อน ถุงเท้าแนบแน่นกับผิวหนังเหมาะสำหรับใส่เมื่ออยู่บนพื้นผิวโลกเท่านั้น การใส่ถุงเท้ารัด ๆ ขึ้นเครื่องบิน มันทำให้เลือดเราไหลเวียนได้ไม่สะดวกนัก แต่ถ้าไม่แน่ใจว่าถุงเท้าที่ใส่มันแนบพอดี ๆ หรือรัดแน่นเกินไป ก็มีวิธีการดูง่าย ๆ คือถ้าใส่แล้วมันทิ้งรอยไว้บนเท้าเรา นั่นแหละแปลว่าแน่นเกินไป บอกลาการใส่มันขึ้นเครื่องบินได้เลย คอนแทคเลนส์ไม่ต้องใส่ วันเดินทางพักผ่อน หรือวันเดินทางไกลคือวันที่เราควรพักการใส่คอนแทคเลนส์เอาไว้ก่อน แล้วเลือกแว่นตาเท่ ๆ คู่ใจมาใส่แทน เป็นการพักสายตา ที่สำคัญเมื่ออยู่เหนือผิวโลกขึ้นไปตาของเราจะยิ่งแห้ง ดังนั้นคอนแทคเลนส์จึงควรใส่เมื่อเราถึงเป้าหมายแล้วเท่านั้น ห้ามฉีดน้ำหอมกลิ่นแรง ๆ การใช้ชีวิตอยู่บนพื้นผิวโลก การฉีดน้ำหอมกลิ่นเฉพาะ เป็นการสร้างเอกลักษณ์เพื่อให้ใคร ๆ จดจำเราได้ แต่การเดินทางด้วยเครื่องบินที่มีพื้นที่จำกัดต่างออกไป เราจึงควรรับผิดชอบต่อประสาทสัมผัสเพื่อนร่วมทางด้วย จินตนาการดูสิว่าถ้าทุกคนประโคมกลิ่นหอมมาประชันกันบนเครื่อง มันจะชวนปวดหัวขนาดไหน ดังนั้นอาจพักกลิ่นแรงจัด ๆ เอาไว้ก่อน ลองเลือกกลิ่นเบา