“เพชรพายกล้อก็คือผม ทำ Youtube เกี่ยวกับสิ่งที่ผมชอบ รถอเมริกัน ฮาร์เลย์รถซิ่ง เกี่ยวกับอะไรที่เป็นล้อ” คำพูดข้างบนเป็นของผู้ชายที่ชื่อ ‘เพชร มรรคผล’ , ‘เพชรร้อยปี’ หรือที่ปัจจุบันในวงการคัสตอมช็อปเปอร์ต่างเรียกเขาด้วยชื่อ เพชรพายกล้อ ซึ่งก่อนเริ่มบทสนทนากัน เราขอให้เขาช่วยนิยามตัวเองให้ฟังหน่อย ด้วยความที่ว่าชีวิตนี้เคยทำอะไรหลายอย่างมาก ๆ แต่ทว่าเพชรกลับนิยามง่ายไปแบบนั้น   ในคอลัมน์ The Real ตอนล่าสุด UNLOCKMEN พาทุกคนเข้าอู่ AMP CUSTOM สถานที่ซึ่งเก็บเรื่องราวมากมายเอาไว้ท่ามกลางกองอะไหล่ซึ่งรอวันประกอบ ซากปรักหักพังของวัสดุที่ถูกทิ้งร้างจนช่างอาจจะลืมไปแล้วว่ามีอยู่จริง เคล้ากลิ่นของน้ำมันข้นคลั่กที่ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ อู่ทำรถช็อปเปอร์ที่เพชรไม่ขอเรียกว่าอู่ เพื่อเข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงบอกกับเราว่าไม่มีฝันไหนจะดีได้เท่ากับการตื่นขึ้นมาอยู่ที่ AMP CUSTOM อีกแล้ว AMP LEGACY : จุดเริ่มต้นแบรนด์ของตระกูลที่ประกอบเป็นเครื่องยนต์ชีวิต ย้อนเวลากลับไปประมาณปี 2546 ในช่วงเวลาที่ประเทศไทยยังไม่มีแบรนด์ Street Clothing เป็นของตัวเองมากนัก การถือกำเนิดของ A.M.P. Clothing ได้ทิ่มหมุดหมายสำคัญของแฟชั่นสตรีทแวร์ให้กับเหล่าวัยรุ่นบ้านเรา ทำไมเราถึงต้องพูดถึงในวันที่แบรนด์นี้กลายเป็นตำนานและติดตลาดไปแล้ว ก็เพราะว่าผู้ก่อตั้ง A.M.P. Clothing คือพี่น้อง ‘ไผ่-Alongkorn Makphop’

ในสังคมยุคปัจจุบันที่เราได้เห็นชีวิตสวยหรูใน Instagram ได้เห็นความสำเร็จแบบอายุน้อยร้อยล้านใน YouTube ทำให้ใครหลาย ๆ คนอยากจะเป็นคนพิเศษแบบนั้นบ้าง เพราะมนุษย์เราต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ต้องการการยอมรับ อยากให้คนอื่นมองเราในทางบวก ซึ่งความต้องการเหล่านี้นั้นอาจทำให้เราสร้างตัวตนที่ดีที่สุดออกมาให้คนอื่นรู้จักแทน เนื่องจากตัวตนที่แท้จริงของเราอาจไม่ได้เป็นไปตามความคาดหวังของสังคม จนบางครั้งเราลืมไปว่าแท้จริงแล้ว ชีวิตเราไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่า ความสุข ความสงบ มีชีวิตที่เรียบง่ายก็เท่านั้นเอง วันนี้เราจึงอยากจะพาทุกคนไปเปิดมุมมองของ “เติ้ล Buffet” คนพิเศษ(คอนเทนต์ครีเอเตอร์สายตลก) ผู้มีความสามารถในการ Improvise มุก ที่นิยามตัวเองว่า “ผมเป็นคนธรรมดาทั่วไป” ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนพิเศษในสายตาคนอื่น แต่ตัวของเขาเองกลับไม่เคยมองว่าตัวเองพิเศษเลย ทั้งยังใช้ชีวิตแบบธรรมดาของเขา ได้อย่างมีความสุข และเป็นตัวเองแบบสุด ๆ ด้วย  ไปหาคำตอบกันว่าอะไรที่ทำให้เขามองว่าตัวเองเป็นคนธรรมดา ความธรรมดาที่ว่านั้นของเขามันเป็นอย่างไร เชื่อว่าบทชีวิตของคนธรรมดาที่พิเศษคนนี้ จะทำให้ใครหลาย ๆ คน ได้เรียนรู้วิธีการใช้ชีวิตแบบธรรมดาให้พิเศษ และมีความสุขได้อย่างแน่นอน คนธรรมดาที่เคยเป็นเด็กเกเร  ก่อนอื่นเราอยากพาทุกคนไปทำความรู้จักเติ้ล และที่มาที่ไปที่ทำให้เขามาอยู่ในวงการตลกจนถึงทุกวันนี้  “เติ้ล Buffet” ที่เรารู้จักนั้นเขาเคยเป็นเด็กเกเรจนโดนไล่ออกจากโรงเรียนอัสสัมฯ มาก่อน เขาจึงเรียนกศน. ก่อนที่จะมาเอ็นท์เข้าคณะนิเทศฯ ม.กรุงเทพ ด้วยความชอบไวป์ในกองถ่ายหนังรักแห่งสยามที่เขาเคยเล่น ชอบการทำงานเป็นทีมในกองถ่าย และด้วยความที่ตอนนั้นเขายังไม่รู้ว่าเรียนจบมาจะเป็นอะไร เขาจึงเลือกเรียนสาขาฟิล์ม

“ถ้าพูดถึง Content Creator ที่เป็นสาย Prank ของเมืองไทยแบบจริงจัง คุณจะนึกถึงใครเป็นอันดับแรก ?” ย้อนกลับไปเกิน 10 ปีก่อนหน้านี้ ชื่อของ สาระแนโชว์ คงถูกยกขึ้นมาพูดเป็นอันดับต้น ๆ แต่ถ้าช่วงเวลานี้ถ้าไม่พูดถึง ‘โคจอน’ นั้นถือว่าผิด ผู้ชายที่เป็นหนึ่งใน Master Of Prank ที่ทำสายนี้มาเกินกว่า 10 ปีแล้ว เป็นตำนานที่ถึงขนาดถูกเรียกด้วยฉายาว่า ‘ตำนานที่ไม่น่ามีลมหายใจ’ คิดดูว่าถ้าไม่พิเศษจริง ๆ คงไม่ได้ชื่อนี้มาอย่างแน่นอน   อีกหนึ่งชื่อเสียงของโคจอนมาจากการเป็นพิธีกรรายการชื่อ The Very Show แต่นั่นก็เป็นอดีตเมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว ปัจจุบันคุณจะเห็นหน้าของโคจอนปรากฎตัวเป็นคลิปปั่น ๆ โลดแล่นอยู่ทั่วอินเทอร์เน็ต ไม่ว่าจะ TikTok หรือ FACEBOOK แถมเขายังได้ไปร่วมงานทำรายการกับ Content Creator สายอาหารเบอร์ต้นของไทยอย่าง Wongnai อีกด้วย แต่คำถามคือ “แล้วโคจอนคือใครล่ะ ?” ตัวตนของโคจอนเป็นปริศนามาเสมอ ไปเสิร์ชดูได้เลยแล้วคุณจะตกใจที่ไม่พบว่าเขาเคยให้สัมภาษณ์เรื่องของตัวเองเท่าไหร่

บนโลกนี้มีคนเป็นล้านคน ทุกคนมีเป็นล้านใจ… แล้วทำไมวัยรุ่นยังเหงา? วัยรุ่นเป็นวัยแห่งความสนุกสนาน วัยแห่งความสดใสร่าเริง ประโยคข้างต้นนี้อาจจะใช้ไม่ได้อีกต่อไปในยุคนี้ แต่อาจจะถูกเปลี่ยนเป็น “วัยรุ่น วัยแห่งความเหงา” แทน! อะไรที่ทำให้วัยรุ่นรู้สึกเหงาในสังคมยุคปัจจุบัน ทั้ง ๆ ที่เราอยู่บนโลกที่มีผู้คนมากมายหลายพันล้านคน วันนี้ UNLOCKMEN จะพาไปฟังเสียงแห่งความเหงาของวัยรุ่น ที่ออกมาแชร์ความรู้สึกเหงาของพวกเขาให้ทุกคนได้อ่านกัน “ฉันใช้เวลาอยู่นานในการพยายามหาว่า ฉันทำอะไรผิดไปถึงทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวมากขนาดนี้ในตอนนี้… ฉันคิดว่าฉันได้สร้างความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นไว้แล้วซะอีก” ประโยคที่น่าเศร้านี้เกิดขึ้นในช่วงต้นปี 2022 เป็นวิดีโอ TikTok ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ออกมาพูดถึงมิตรภาพ และความเหงา พร้อมน้ำตาที่ไหลคลอออกมา จนกลายเป็นกระแสบน Twitter ที่มีคนเข้ามาให้กำลังใจ และแชร์ความรู้สึกเหงาของพวกเขากันเป็นจำนวนมาก นอกจากนั้นเธอยังบอกอีกว่า เธอมีคนที่รัก และเป็นห่วงเธอนะ แต่เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นเพื่อน Tier 2 หรือ Tier 3 ของพวกเขา และนั่นส่งผลให้เธอต้องใช้ชีวิตในช่วง 2 ปีที่ผ่านมาตามลำพังอย่างแท้จริง จากกระแสนี้บ่งบอกว่า ความเหงาดูเหมือนจะขยายใหญ่ขึ้นมากขึ้นกว่าที่เคย แต่ยากที่จะบอกว่าการกักตัวในช่วง COVID-19 เป็นสาเหตุ มันอาจเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้เราเห็นปัญหาของสังคมในยุคปัจจุบันได้เร็วขึ้น ซึ่งผลจากการศึกษาของ Prince’s Trust บอกว่า

ถ้าให้อธิบายชีวิตของตัวเองในปี 2020 อีกสักครั้งหนึ่ง คิดว่าพอจะทำกันแบบที่ไม่เจ็บปวดเกินไปได้มั้ยครับ .. ผมสามารถตอบแทนได้เลยว่า “ไม่ได้” การมาถึงของโรคระบาด Covid-19 (Coronavirus Disease Starting In 2019) ที่ไม่คาดคิด สร้างรูโหว่ให้ชีวิตของพวกเราแบบที่เรียกคืนมาไม่ได้อีกแล้ว ในแบบที่ต่างกันออกไป จนปีนั้นทุกคนบนโลกไม่อยากรีแคปภาพรวมชีวิตของตัวเองกันเลย แต่เราจะขอพูดถึงปีแห่งความเลวร้ายนั้นกันอีกครั้ง โดยวางพินของ Google Map ปักไปที่ประเทศญี่ปุ่น และ Street View ที่ย่านคึกคักของนักท่องเที่ยวรู้จักกันดีอย่าง ‘คาบุกิโจ (Kabukicho)’ ย่านโคมแดงที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น ประกอบไปด้วยโฮสต์คลับ / คาบาเร่ย์ / คาสิโนใต้ดิน และอื่น ๆ อีกมากมาย ในช่วงเวลาของเมื่องที่ไม่เคยหลับใหลนั้นเอง มีเหล่าเด็ก ๆ ที่หลงทางจากสภาพสังคมอันแสนโหดร้ายรวมตัวกันอยู่ พวกเธอถูกเรียกว่า Toyoko Kids เด็กสาวอายุเพียง 14-15  ปี ที่เป็นอีกภาพสะท้อนความดำมืดของสังคมญี่ปุ่นในช่วงเวลาแห่งความสับสัน ย้อนกลับไปในปี 2019 ก่อนช่วงเวลาที่ Covid-19 จะระบาดไม่นาน ณ

“โฆษณา” เป็นสิ่งที่เราพบเห็นได้ทุกที่ในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าเราจะมองไปที่ไหนก็ตาม ถึงแม้ว่า “โฆษณา” จะเป็นสิ่งที่หลายคนมองข้าม หรือรำคาญจนจ้องจะกดข้ามมันไปภายในเสี้ยววินาที แต่สำหรับบางคน โฆษณาคือสิ่งมหัศจรรย์ที่เขาหลงใหลและมองเห็นคุณค่าของมัน จนวันนึงเขาสามารถที่จะเปลี่ยนโฆษณาให้กลายเป็น Content ทำธุรกิจจนประสบความสำเร็จอย่างสวยงามได้ ซึ่งคุณเองก็สามารถเปลี่ยนความคลั่งอะไรบางอย่างให้กลายเป็นธุรกิจได้เช่นกัน วันนี้เราจะพาทุกคนเข้าไปในโลกของคนคลั่งโฆษณา “เพิท พงษ์ปิติ ผาสุขยืด” จาก Ad Addict สื่อออนไลน์ด้านโฆษณาและการตลาด ‘เพราะทุกสิ่งในโลก ล้วนเป็นโฆษณา’ และหาวิธีทำให้คนอื่น ๆ ได้เห็นมุมมองดี ๆ ของมัน ใช้ชีวิตอยู่กับมันได้อย่างมีความสุข มาดูกันว่าคนคลั่งโฆษณาอย่างคุณเพิท สร้างรายได้จากโฆษณาได้อย่างไร มีคำแนะนำอะไรสำหรับคนที่อยากเริ่มต้นทำธุรกิจจากความคลั่งของตัวเองบ้าง จากตัวแทนแข่งแผนการตลาดสมัยมหาวิทยาลัย กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้คุณเพิทคลั่งไคล้โฆษณา สู่การเป็น Founder ของเพจ Ad Addict ที่กำลังไปได้ดีมาก น่าจะคล้ายกับความฝันของคนรุ่นใหม่หลายคน ที่อยากจะทำงานหาเงินบนสิ่งที่ตัวเองคลั่งไคล้บ้าง “ทำไมมาอินกับโฆษณา? จุดเริ่มต้นต้องย้อนกลับไปสมัยมหาวิทยาลัย เราเรียนอยู่คณะการตลาด มันจะมีกิจกรรมนึงที่อาจารย์ให้จับกลุ่มกับเพื่อนเพื่อไปแข่งประชันแผนการตลาด ช่วงนั้นเราชอบแข่งแผนพวกนี้ เราจึงได้รู้จักเอเจนซี่โฆษณา แล้วได้ไปฝึกงานที่หนึ่งจนเหมือนกับได้เปิดโลก” “เรารู้สึกว่าโฆษณามันเป็นพลังอันหนึ่งที่สุดยอดมากนะ มันเปลี่ยนแปลงการกระทำของคน เปลี่ยนแปลงความคิด ความเชื่อ ความรู้สึก หลาย ๆ

เมื่อเราพูดถึงที่มาของวันร่วมสุขด้วยกัญ ของประชาชนสายเขียวทั่วโลก 420 นั้น มันเป็นเหมือนกับว่าเราต้องพูดถึงทฤษฎีสมคบคิด เรื่องลึกลับ และสัตว์ประหลาด (ขออนุญาต Untitled Case มา ณ ที่นี้ด้วยครับ) บ้างก็ว่าเป็นรหัสลับที่ตำรวจใช้กัน บ้างก็ว่าเป็น Symbolic ในป็อปคัลเจอร์เพราะผู้กำกับ Quentin Talantino เลือกตั้งนาฬิหาของตัวละครใน Pulp Fiction เป็นเวลา 04:20 ทุกซีน และบางเสียงลือเสียงเล่าอ้างไปไกลถึงมีเพื่อสดุดีวันเกิดของผู้นำที่เลวร้ายที่สุดของโลกอย่าง Adolf Hitler !   คำตอบที่ถูกต้องสำหรับเรื่องนี้ไม่ใช่อะไรที่ถูกพูดถึงในบรรทัดก่อน สิ่งที่เข้าเค้าที่สุด และดูเหมือนว่าจะเป็นจริงที่สุด คือเรื่องราวของกลุ่มเด็กหนุ่ม 5 คนจากปี 1971 ที่นัดปุ๊นด้วยกันหลังเลิกเรียน ก่อนที่จะมีเรื่องของการตามล่าหาสมบัติ (นักดูด) ไปจนถึงเป็นวัฒนธรรมที่ถูกเผยแพร่ด้วยวงดนตรีตัวแทนของเหล่าหนุ่ม-สาวบุปผาชนชื่อ The Greatful Dead  UNLOCKMEN ขอพาทุกคนไปรู้จักกับ The Waldos กับประวัติศาสตร์เล็ก ๆ ของอดีตวัยรุ่น 5 คน ซึ่งผู้คนทั่วโลกเชื่อกัญว่า พวกเขานี่ล่ะคือผู้ให้กำเนิดวัฒนธรรม 420

บทนำ By UNLOCKMEN : ถึงทุกคนที่มีความทรงจำผูกพันธ์กับครอบครัวผ่านอาหาร (โดยเฉพาะกับแม่) หนังสือบันเล่มนี้อาจจะคล้ายเป็นเหมือนบันทึกช่วงเวลาของคุณด้วยเหมือนกัน มันอาจจะเป็นหนังสือต้องห้ามในวันที่ใครคนนั้นจากไป และก็สามารถเป็นหนังสือเพื่ออ่านให้คิดถึงเขาอย่างหมดใจในวันที่จู่ ๆ ความทรงจำก็ย้อนกลับคืนมาอย่างไม่ตั้งใจอีกครั้งนึง เรื่องย่อจากปกหลัง : นี่คือบันทึกความทรงจำพาร์ทหนึ่งในชีวิตของ Michelle Zauner หรือที่เราทุกคนรู้จักเธอในฐานะฟรอนท์แมน ร้องนำ เล่นกีตาร์ และแต่งเพลงของวงดนตรีดรีม-ป็อปชื่อดัง Japanese Breakfast เล่าย้อนกลับไปในช่วงที่วงยังไม่เกิดขึ้น ในช่วงเวลาที่เธอเป็นออนนีของผู้เป็นแม่ที่เป็นเหมือนทุกอย่างของชีวิต ผู้ซึ่งจู่ ๆ วันหนึ่งก็พบว่าตัวเองเป็น ‘โรคมะเร็ง’ แล้วความรัก ความสับสน การตัดสินใจที่ยากลำบาก ที่มีมื้ออาหารเป็นเหมือนกาวใจของสายสัมพันธ์อันพิเศษนี้ก็เริ่มต้น   “H-MART คืออะไร ?”  พูดง่าย ๆ มันคือซุปเปอร์มาร์เก็ตในอเมริกา ที่ขายข้าวสารอาหารแห้งทุกสิ่งอย่างจากเอเชีย (ฟีล Makro บ้านเรา) แต่สำหรับมิเชลล์ ซอเนอร์ มันคือสถานที่ ‘ของ’ เธอกับแม่ตั้งแต่เด็กจนโต ตั้งแต่ตอนที่แม่เข็นรถเข็นแล้วเธอเดินตามต้อย ๆ จนถึงวันที่มิเชลล์กลายเป็นคนเข็นเองในขณะที่อีกมือหนึ่งก็ถือโทรศัพท์ถามสูตรอาหารเกาหลีจากผู้เป็นแม่ ในบทที่ 1 มิเชลล์ให้คำนิยาม H-MART ของตัวเองเอาไว้ว่าแบบนี้   

เมื่อเราพูดถึงสมุนไพรสายเขียวในปี 2023 ซึ่งเปิดกว้างมากในประเทศไทย เป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะไม่พูดกันถึงนักเพาะปลูกหรือที่ทั่วโลกต่างเรียกพวกเขาว่า Grower อาชีพอันทรงเกียรติ เป็นที่ต้องการของตลาด และมีรายได้สูงมาก (ในต่างประเทศ) แต่ประเทศไทยยังไม่ถูกพูดถึงมากนัก    ด้วยความหลงไหลในพืชใบแฉกปนกับความสงสัยซึ่งมาพร้อมกับคำถามสำคัญว่า “เราจะปลูกพืชชนิดนี้ด้วยตัวเองกันไปทำไมในวันที่สามารถหาซื้อได้ง่ายดาย” คอลัมน์ Man Up ประจำเดือนเมษายน UNLOCKMEN จึงชวน ‘เตอร์’ หรือที่ในวงการรู้จักเด็กหนุ่มวัย 26 คนนี้ดีในชื่อ ‘พี่หมีแห่ง GrowStuff’ เปิด Private Workshop ที่ให้ Exclusive Group ของเราเข้าคลาสเรียนวิชา Grower 101 กันแบบใกล้ชิด รู้ทุกสิ่งที่ควรรู้เบื้องต้น ไปจนถึงการเก็บเกี่ยวผลิตผล พร้อมเปิดมุมมองว่าจริง ๆ แล้วพืชชนิดนี้คือศิลปะที่ล้ำลึกมากกว่าแค่เพื่อเก็ทไฮน์ ทำความรู้จัก GrowStuff กันก่อน (ฉบับย่อ) GrowStuff Shop คือร้านขายอุปกรณ์การเกษตรโดยเน้นที่สมุนไพรใบแฉกเป็นหลัก (ภายใต้ชื่อบริษัท GrowStuff Supply and Service) ซึ่งอย่างที่รู้กันว่ามี ‘เตอร์-ฉัตรทอง ริมทอง’ เป็น

เย็นวันศุกร์ในช่วงเวลาที่กรุงเทพรถติดหนัก ผมเดินเข้ายิมตามปกติหลังจากที่หักหลังร่างกายของตัวเองได้ 2 อาทิตย์แล้ว เพื่อนกลุ่มเดิมก็ยังคงรอกันอยูที่นั่น หลังจาก Work Out กันไปได้ 30 นาที บทสนทนาอันน่าสนใจมาก ๆ ก็เริ่มต้นขึ้นแบบนี้ “มีใครรู้จักกีฬาปากัวร์มั้ย ?” คำถามวิชาประวัติศาสตร์อะไรกัน (ผมคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไป) มันก็เล่าต่ออย่างไม่รอช้าว่า รู้มั้ยว่าจริง ๆ แล้ว Freerunning ที่เราเห็น ๆ กันมาตลอดเนี่ย มีกีฬา ‘Parkour (ปากัวร์)’ เป็นรากฐานและจุดกำเนิดนะ ก่อนที่จะถูกต่อยอดโดยการใส่ลวดลายลีลาแบบ ‘ยิมนาสติก’ ผสมผสานเข้าไปแบบที่เราเห็นกันใน Freerunning ปัจจุบัน  คำว่า ‘Parkour’ เป็นคำที่มาจากภาษาฝรั่งเศสซึ่งมีความหมายว่า “วิ่งทุกที่” และในฐานะของการเป็นกีฬาที่มีจุดเริ่มต้นจากประเทศฝรั่งเศสซึ่งมีประวัติยาวนานกว่า 20 ปีแล้ว ความน่าสนใจก็คือกีฬาปากัวร์เป็นกีฬาที่ไม่ใช้อุปกรณ์ใด ๆ เป็นตัวช่วยเลย Me & My Body ล้วน ๆ เน้นที่ความแข็งแรงในการออกตัววิ่งกระโดดก้าวข้ามสิ่งกีดขวาง อย่าง กำแพง บนหลังคา